Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Μια αναλυτική παρουσίαση του καλύτερου βιβλίου που έχει γραφεί τα τελευταία χρόνια για τη Γενιά του Πολυτεχνείου / Είναι «Τα Παιδιά της Δικτατορίας» του Κωστή Κορνέτη

Μπορεί να κυκλοφόρησε το 2015, από τις εκδόσεις Πόλις, όμως Τα Παιδιά της Δικτατορίας ήταν, είναι και παραμένει το καλύτερο βιβλίο που τυπώθηκε τα τελευταία χρόνια (ανάμεσα σε άλλα ανάλογα ή περίπου ανάλογα) και που αναφέρεται φυσικά (και) στη Γενιά του Πολυτεχνείου. Λέμε «και», επειδή το βιβλίο πραγματεύεται, βασικά, τα ελληνικά long sixties (ένα διάστημα, που ξεκινά από τις αρχές του ’60 καταλήγοντας χρονικά λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας). Το βιβλίο είναι γραμμένο από τον Κωστή Κορνέτη (με σπουδές Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών – εργάζεται για το Πανεπιστήμιο Carlos III της Μαδρίτης) και περιλαμβάνει Εισαγωγή, πέντε πολυσέλιδα Κεφάλαια, Επίλογο, καθώς και εκτενή Βιβλιογραφία, που λειτουργεί και σαν πυξίδα για εκτενέστερο και ειδικότερο διάβασμα (και ψάξιμο).
Να πούμε από την αρχή κάτι πολύ βασικό. Πως ο Κορνέτης δεν τάσσεται, εννοείται, με τη σύγχρονη ακροκεντρώα / νεοφιλελεύθερη αντίληψη (ούτε με τη διαχρονική ακροδεξιά φυσικά) κατασυκοφάντησης του «Πολυτεχνείου», γι’ αυτό, νωρίς-νωρίς στο βιβλίο του, επιχειρεί να διαλύσει τα σχετικά νέφη, σημειώνοντας:
«Αυτή την αναθεωρητική οπτική (σ.σ. της αμφισβήτησης του Πολυτεχνείου) τη θεωρώ όχι απλώς εξαιρετικά άστοχη και ανιστορική, αλλά και επικίνδυνη, αφού τείνει να μετατρέψει το Πολυτεχνείο, από ένα γενικά αποδεκτό “τόπο μνήμης” μετά τη Χούντα σε διχαστικό μνημονικό γεγονός».
Πάνω σ’ αυτή τη βάση είναι δομημένο το βιβλίο του Τα Παιδιά της Δικτατορίας και γι’ αυτό θα τα πούμε αναλυτικά στη συνέχεια.

Η συνέχεια εδώ…

1 σχόλιο:

  1. Nikos Gkikas

    Εκτιμώ τους τύπους εκείνους, που γκρεμίζουν όνειρα και ήρωες. Εξαιρετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή