Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

ΜΑΚΗΣ ΚΑΒΟΥΚΑΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΕΝΤΟΓΛΟΥ παράξενες λιακάδες

M’ ένα EP μάς συστήθηκε στη δισκογραφία ο Μάκης Καβούκας το 2015 και μ’ ένα πλήρες άλμπουμ, το «Παράξενες Λιακάδες» [Μικρός Ήρως, 2019], έρχεται τώρα για να κάνει πιο σαφές το στίγμα του. Το άλμπουμ περιλαμβάνει δέκα τραγούδια σε μουσική, στίχους και ενοργάνωση του Καβούκα, ο οποίος παίζει επίσης όλα τα όργανα (κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, τζουρά, κάνοντας και προγραμματισμό), έχοντας δίπλα του, μόνον, την τραγουδίστρια Κωνσταντίνα Τεντόγλου. Αυτό έχει μια, κατ’ αρχάς, θετική συνέπεια στο άκουσμα, καθώς του προσδίδει ενότητα – κάτι πολύ σημαντικό από μόνο του. Οι πολλές φωνές, όπως το τονίζουμε συνεχώς εδώ στο δισκορυχείον, δεν προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο τις περισσότερες φορές, ενώ αδυνατίζουν, συγχρόνως, κι εκείνο που ονομάζουμε «ταυτότητα» σ’ ένα άλμπουμ, κάνοντάς το ν’ ακούγεται κάπως σαν συλλογή. Μια-φωνή-και-καλή είναι συνήθως εκείνο που χρειαζόμαστε, κι εδώ, στις «Παράξενες Λιακάδες» την έχουμε αυτή τη φωνή – καθότι η Τεντόγλου είναι μία πολύ καλή τραγουδίστρια.
Τα τραγούδια του Μάκη Καβούκα, που κινούνται σ’ αυτό το πλαίσιο της «έντεχνης» σοφτ-ροκ μπαλάντας (υπάρχουν και κάπως πιο σκληρές πενιές σε λίγα tracks), είναι αρκετά καλά, στηριγμένα στην απλότητα των στίχων, στις καλές μελωδίες, στην ανεκτή ενοργάνωση (πιθανώς μία πληρέστερη προσέγγιση, από πλευράς ενορχήστρωσης, να προσέφερε κάτι περισσότερο στη συνολική εικόνα – αν και αυτό δεν είναι βέβαιο, επειδή πολλές φορές και οι αληθινές ενορχηστρώσεις, με αληθινά ντραμς κ.λπ. είναι το ίδιο ή και περισσότερο προβλέψιμες).
Τραγούδια που να ξεχωρίζουν δεν υπάρχουν εδώ – κάτι επίσης θετικό, καθώς όλα είναι από καλά και πάνω. Πράγμα που σημαίνει πως ο Καβούκας δεν είχε κατά νου το hit, αλλά κάτι γενικότερο – ένα άλμπουμ που να κυλάει με ενότητα και με δίχως-σκαμπανεβάσματα. Το πέτυχε.
Και μια παρατήρηση σε σχέση με την τραγουδίστρια Τεντόγλου. Η φωνή της είναι πολύ καλή, από τη φύση της εννοώ, καλύτερη από εκείνη της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Είναι κρίμα να τοποθετείται (η φωνή της) σιμά της (σιμά σ’ εκείνη της Αρβανιτάκη). Πρέπει να μετατοπιστεί πιο πέρα. Είναι κι ένα θέμα, αυτό, που άπτεται του είδους του τραγουδιού, όπως και του ρεπερτορίου επίσης, αλλά όχι μόνο.
Επαφή: www.mikrosheros.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου