ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 219

9/2/2020

Διαβάζω μια συνέντευξη του Παντελή Μπουκάλα στην Εφημερίδα των Συντακτών, αλλά όταν αρχίζει να μιλάει για κοινωνικοπολιτικά θέματα (πλανήτης, περιβάλλον, Τραμπ...) εκφράζει ευθεία καθεστωτική άποψη και με ξενερώνει.
Αλλά και για τα δημοτικά, που υποτίθεται ότι εκφέρει προοδευτικό λόγο, τον διαβάζουμε στο ακόλουθο:
>>Μου αρέσει να είμαι η αφορμή για να πάρουμε το ελληνικό τραγούδι από αυτούς που το λέρωσαν. Αυτούς που έγραφαν στιχάκια για τον Παπαδόπουλο και τον Παττακό και που χρησιμοποιούσαν το κλαρίνο για να μην ακούγονται οι κραυγές των βασανισμένων.<<
Η σύνδεση του δημοτικού με τη χούντα είναι γελοία. Γελοία μπορεί να ήταν και αυτά που έκαναν οι συνταγματάρχες, αλλά είναι αστείο να πιστεύουν, ακόμη, κάποιοι πως οι χουντικοί πρόλαβαν να διαστρεβλώσουν την ουσία του δημοτικού, ταυτίζοντάς το με τον φασισμό κ.λπ.
Το ότι κάποιοι έγραφαν στιχάκια για τον Παττακό και τον Παπαδόπουλο και τα τραγουδούσαν με κλαρίνα δεν ήταν πατέντα της χούντας. Και πριν την χούντα γράφονταν ψευτοδημοτικά για τον Καραμανλή, τον γεροΠαπανδρέου και διαφόρους άλλους, όπως και μετά τη χούντα συνεχίστηκε το ίδιο τροπάρι με ψευτοδημοτικά για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κων. Μητσοτάκη κ.λπ. 

Υπάρχει τάση από παλιά ορισμένοι να το παίζουνε προοδευτικοί ρίχνοντας αντιχουντικές κορώνες (που, επί της ουσίας, είναι ανόητες), ενώ όταν πάνε να μιλήσουν για το τι πρέπει να γίνει σήμερα, ξέρω ’γω, σου λένε την πιο κοινή συντηρητικούρα.

Εγώ δεν έχω διαβάσει τα βιβλία του Μπουκάλα για το δημοτικό τραγούδι, αλλά αν τα διαβάσω φοβάμαι πως θα έχω διάφορα να γράψω...
Κι επειδή μου αρέσει πάντα να κάνω προτάσεις και να μην λέω μόνο γνώμες (γιατί από γνώμες έχουμε πνιγεί) προτείνω για διάβασμα αυτό το εξαιρετικό βιβλίο του Γιώργου Διζικιρίκη, που εξετάζει το δημοτικό τραγούδι υπό το φως της πάλης των τάξεων και των ιδεών.

8/8/2020

Είναι, λέει, η τελευταία ζωντανή εμφάνιση του Νίκου Ξυλούρη στην Κρήτη, στο κέντρο Αρετούσα, στο Ηράκλειο, το καλοκαίρι του 1978.
Κατ’ αρχάς για μένα «Ο μικρός στρατιώτης» (Λίνος Κόκοτος – Δημήτρης Χριστοδούλου) είναι ένα από τα πρώτης γραμμής «έντεχνα» του Ξυλούρη και γι’ αυτό το επιλέγω.
Προτιμώ όμως αυτή τη live εκτέλεση από εκείνη του δίσκου για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δείχνει το μεγαλείο της φωνής του Ξυλούρη. Ο άνθρωπος τραγουδούσε σε κέντρο, σε πανηγύρι, όπως στο στούντιο ή μήπως και καλύτερα;
Δεύτερον, τον Ξυλούρη συνοδεύουν μουσικοί του rock και της jazz εδώ, όπως ο ντράμερ Αντώνης Λόξας (και όχι Δόξας, όπως διαβάζουμε στο βίντεο), ο κιθαρίστας Μπάμπης Λασκαράκης, η φλαουτίστρια Στέλλα Γαδέδη, ο μπασίστας Τσεσμελής, ο πνευστός Αραπίδης, ενώ η διεύθυνση της ορχήστρας ανήκει στον Νίκο Λαβράνο. 
Άμα αφήνονταν πιο ελεύθεροι όλοι αυτοί θα είχαμε μια ηχογράφηση αναφοράς (και από ενορχηστωτικής πλευράς). Τώρα; Τώρα μας μένει το βαρύγδουπο ρυθμικό τμήμα και η θεϊκή φωνή του Ξυλούρη. 
 

7/7/2020

Digging αποψινό. Και άπαιχτο, original LP του Κόκοτα από το 1971, με μισό ευρώ, με το φοβερό «Ρωμηός αγάπησε Ρωμηά» εντός (Ζαμπέτας-Φιλέρης), και βιβλίο (1 ευρώ αυτό), με φωτογραφίες μέσα, με τον Κόκοτα να τραγουδάει σε κάποια γιορτή (της χούντας, του στρατού;) παρουσία του Παπαδόπουλου! 

Το πιάνουμε το πράγμα απ’ όλες τις μεριές...

7/2/2020

Οι επικίνδυνα γελοίοι απροκάλυπτοι τηλεφασίστες επιχειρούν να πείσουν τη συλλογική συνείδηση πως η αναγραφή συνθημάτων σε τοίχους, το κόλλημα αφίσας, το πέταγμα τρυκ και προκηρύξεων, ακόμη και το πέταγμα ντομάτας αποτελεί.... τρομοκρατική πράξη! Θέλουν τον κόσμο κλεισμένο στα σπίτια του, έρμαιο της προπαγάνδας τους, να τον τρομοκρατούν εκείνοι όπως και όσο γουστάρουν είτε για ανούσια θέματα (βλ. γρίπη, Εξάρχεια κ.λπ.), είτε για το τι είναι «αναγκαίο» να γίνει στην αποικία, ώστε να μπορεί να προκόβει και να αυγατίζει σαν τέτοια. Με τους ίδιους πάντα στο ρόλο του δραγάτη. Τα βρίσκουν και τα κάνουν.

6/6/2020

Μίμης Γκιουλέκας. Made in Karditsa, 1978. To ψάχνω απεγνωσμένα...

https://www.youtube.com/watch?v=TDGa9SHZXiw

6/2/2020

Σε μια λίστα με τα καλύτερα «σκληρά» ροκ άλμπουμ όλων των εποχών θα το έβαζα στην πρώτη δεκάδα...
Ένα-και-να-καίει βρετανικό άλμπουμ από το 1970, που έχει κυκλοφορήσει σε διάφορες εκδόσεις, LP και CD, κανονικές και πειρατικές (δεν λέμε για το original). Κάποια απ' όλες θα σας κάνει. Για τους Elias Hulk λέμε...

https://www.youtube.com/watch?v=uNuKNlpMJDw

4/2/2020

«Είχα πάει στην Ευρώπη για να ανακαλύψω καινούργιους ορίζοντες και βρέθηκα κλεισμένος σε φανταστικές αποθήκες από μπετόν, γεμάτες μουσική από νάυλον»!!
[Μίκης Θεοδωράκης, από τις σημειώσεις στο δίσκο «Το Άξιον Εστί», 1964]
Απίστευτα σκληρή δήλωση για την μουσική Εσπερία... αλλά ο Μίκης είχε τα κότσια να αποδείξει την αλήθεια της.

https://www.youtube.com/watch?v=vjwLL5y2Q-s