Στο παλαιό κλασικό «έντεχνο» μοτίβο
«συνθέτης-στιχουργός-ερμηνευτής» τοποθετείται το πιο πρόσφατο άλμπουμ της
συνθέτριας Μάρθας Μεναχέμ, το οποίο είναι βασισμένο σε λόγια τού Δημήτρη
Λέντζου. Τα εννέα τραγούδια τού δίσκου αποδίδει ο Θοδωρής Νικολάου.
Το «Μικρά Μονόστηλα» [Μετρονόμος, 2019] είναι ένα άλμπουμ
στιβαρό – που ναι μεν δεν κάνει την διαφορά, δεν κομίζει κάποια τρανή έκπληξη
εννοώ, αλλά από την άλλη δεν «χάνει» και από κάπου. Είναι προσεγμένο, θέλω να
πω, σε όλες τις βασικές λεπτομέρειές του.
Οι μελωδίες τής Μεναχέμ είναι πάντα ενδιαφέρουσες (το λέμε
έχοντας κατά νου και προηγούμενες εγγραφές της), χωρίς να ακουμπούν κάπου
καταφανώς. Εννοώ πως δεν είναι ούτε «χατζιδακικές», ούτε ανακαλούν στη μνήμη
τον τρόπο άλλων «κορυφών» του έντεχνου. Έχουν την δική τους «προσωπικότητα».
Το αυτό και για τους στίχους του Δημήτρη Λέντζου, που είναι
σαφείς, απλοί και ουσιαστικοί, περιγράφοντας, με συμπυκνωμένο αλλά καίριο τρόπο,
τόσο τα πιο καθημερινά ζητήματα όσο και τα περισσότερο πολύπλοκα, πάντα μέσω
μιας σοβαρής, συναισθηματικής, προοπτικής. Να, οι στίχοι του στο «Μια κάποια
περίπτωσις» («Και κάποιοι που πιστέψανε
τον κόσμο πως θ’ αλλάξουν / παλεύουν μ’ ανεμόμυλους και ζούνε μοναχοί / και μια
φορά ξοπίσω τους γυρίσαν να κοιτάξουν / και γίναν στήλες άλατος που λιώνουν στη
βροχή»).
Ο τραγουδιστής Θοδωρής Νικολάου είναι και αυτός σωστός στον
δικό του ρόλο, διαθέτοντας πολύ καλή φωνή, εύπλαστη και εκφραστική.
Επίσης και το σχήμα συνοδείας αποτελείται από «δυνατούς»
μουσικούς (Ντάσο Κούρτι ακορντεόν, Νίκος Τατασόπουλος μπουζούκι, Tigran Sargsyan φλογέρα,
ντουντούκ κ.ά.), κάνοντας καλή δουλειά κάτω από την επίβλεψη (και) της
συνθέτριας.
Μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια τού δίσκου βρίσκονται εκεί
προς την μέση τού άλμπουμ, σαν τα «Φεγγάρι μ’ ασημόχαρτο» και «Απουσία», ενώ ιδιαιτέρως
ενδιαφέρον είναι και το «Ο έρωτάς σου Ιανός».
Γενικώς το «Μικρά Μονόστηλα» είναι ένα ισορροπημένο CD προς
πάσα κατεύθυνση.
Επαφή: www.metronomos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου