ΧΑΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ το χαμένο άλμπουμ

Κατά σύμπτωση δύο άλμπουμ με τη συμμετοχή τού γνωστού οργανοπαίκτη τού νέι Χάρη Λαμπράκη (Harris Lambrakis), στα οποία ακούγονται και ηλεκτρονικά, έφθασαν ταυτοχρόνως στα χέρια μου (πριν από λίγες μέρες). Δεν έχω κατά νου τέτοιου τύπου εγγραφές τού Λαμπράκη και μπορώ να πω πως αρχικώς παραξενεύτηκα – πολύ δε περισσότερο από το γεγονός πως το ένα άλμπουμ περιλαμβάνει ηχογραφήσεις από το 2010, ενώ το άλλο από το 2019. Πράγμα που σημαίνει πως δεν είναι πρόσφατη η ενασχόληση τού Λαμπράκη με τα ηλεκτρονικά (ή σε σχήματα και με ηλεκτρονικά), αφού τούτη μετρά τουλάχιστον μία δεκαετία.

Στο “The Lost album” [Private Pressing, 2019] o Χάρης Λαμπράκης (νέι, ηλεκτρονικά), συνεργάζεται με τον Βασίλη Τζαβάρα (Vassilis Tzavaras) (κιθάρες, λούπες). Οι εγγραφές συνέβησαν τον Μάιο του 2010 και τώρα κυκλοφορούν για πρώτη φορά σε CD.

Για ένα άλλο άλμπουμ του Βασίλη Τζαβάρα, το «Η Λέξη που Λείπει» [DNA Label, 2019], με μουσικές του από θεατρικές παραστάσεις, είχαμε γράψει πέρυσι. Σ’ εκείνο το κείμενο είχαμε μεταφέρει κι ένα σύντομο βιογραφικό του από το biblionet.gr (με μια μικρή δική μας προσθήκη), το οποίον και επαναφέρουμε:

«Ο Βασίλης Τζαβάρας γεννήθηκε το 1973. Σε ηλικία 15 χρονών ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας με τον Πέτρο Μαλουκάτο. Αργότερα παρακολούθησε μαθήματα τζαζ αυτοσχεδιασμού με τον Μάρκο Αλεξίου, τζαζ κιθάρας με το Βασίλη Ρακόπουλο, κλασικού τραγουδιού με την Αθανασία Μπεζούγλη και ανωτέρων θεωρητικών με τον Κώστα Βαρότση. Έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια τόσο στην Αθήνα όσο και στο Βέλγιο. Από το 1992 και μετά έχει εμφανιστεί σε συναυλίες εντός και εκτός Αθηνών με τα συγκροτήματα Occasional Dream, Take the Money and Run, 4+1, Schema Ensemble κ.ά. Έχει ασχοληθεί με μουσική για θέατρο, έχει επιμεληθεί μουσικά εκθέσεις ζωγραφικής, έχει συνεργαστεί με την ομάδα παραγωγής DNA Music in Action ως τραγουδιστής, μουσικός και στιχουργός. Συμμετείχε στην Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στη Ρώμητο 1999 με τους Occasional Dream και στην Αθήνα το 2003 με το Project 37».

Στους Occasional Dream συμμετείχε όμως και ο Χάρης Λαμπράκης, οπότε η γνωριμία των δύο μουσικών χρονολογείται τουλάχιστον από τo δεύτερο μισό των 90s. Φυσικά, ο Λαμπράκης είναι γνωστός και από τις προσωπικές δουλειές του («Θέα», «Μετέωρα»), αλλά και από την παρουσία του σε δίσκους του Μιχάλη Σιγανίδη, της Σαβίνας Γιαννάτου/Primavera en Salonico, του Πέτρου Ταμπούρη, του Ψαραντώνη, του Ross Daly και πολλών άλλων.

Στο “The Lost Album” οι Χάρης Λαμπράκης και Βασίλης Τζαβάρας δίνουν μιαν ηχογράφηση, την οποίαν δύσκολα θα την κατατάσσαμε κάπου εμφανώς. Κατ’ αρχάς το γεγονός πως εδώ παρουσιάζονται τρία μόλις, μεγάλης διάρκειας, tracks (19:36, 13:32 και 17:16 οι αντίστοιχοι χρόνοι) δείχνει την, κατά έναν τρόπο, αυτοσχεδιαστική διάσταση του εγχειρήματος.

Εγγραφές με πνευστά και ηλεκτρονικά δεν είναι βεβαίως κάτι σπάνιο, αλλά εδώ τη διαφορά την κάνει το νέι – ένα πνευστό όργανο, με πολύ ιδιαίτερο ήχο, που «κολλάει» ή εντάσσεται με μεγάλη άνεση στα προτεινόμενα περιβάλλοντα. Περιβάλλοντα που διαμορφώνονται ισομερώς και ισοδυνάμως από το ίδιο το νέι, και βεβαίως τις κιθάρες και τα ηλεκτρονικά, μέσω μιας αισθητικής ισορροπίας που εντυπωσιάζει.

Το “The Lost Album” είναι ένα πυκνό, ένα δυναμικό ηχογράφημα, με συνεχή, σφοδρή θα την χαρακτήριζα, ροή, εντός του οποίου θα ανακαλύψεις θαυμάσιες «πνευστές» μελωδίες, που γλιστράνε πάνω σε ambient, noise και space πλαίσια (θυμάμαι τον Deuter). Οι δύο μουσικοί βρίσκονται σε εξαιρετική επικοινωνία, όλα όσα ακούγονται είναι τέλεια οριοθετημένα, τίποτα δεν ακούγεται ως «άσχετο», «περιττό» ή «υπερβολικό», με το τελικό αποτέλεσμα να σε ανταμείβει και με την δύναμη, αλλά και με την πνευματικότητά του.

Επαφή: (facebook) Vassilis Musicinaroom