Αυτή την εισαγωγή
την είχαμε γράψει και πέρυσι, μα θα την επαναλάβουμε και τώρα επειδή σαν
προβληματισμός παραμένει.
Συνηθίζουμε τις
μουσικές λίστες να τις δημοσιεύουμε τον Δεκέμβριο κάθε χρονιάς, αλλά αυτό είναι
παρακινδυνευμένο. Βασικά, για τον λόγο πως δίσκοι που παρήχθησαν μέσα στο 2019
(αφού αναφερόμαστε σ’ αυτό το έτος) δεν κυκλοφορούν ή δεν φθάνουν στα χέρια μας
μέσα στον Δεκέμβριο, καθώς τα εργοστάσια κοπής και περαιτέρω τα ταχυδρομεία,
συχνά από φόρτο εργασίας, λόγω εορτών, δεν προλαβαίνουν να είναι «εντάξει» στις
παραγγελίες τους.
Έτσι, ακόμη και
τον Ιανουάριο (του 2020) ή και τον Φεβρουάριο, σε κάποιες περιπτώσεις, κυκλοφορούν
άλμπουμ παραγωγής 2019.
Θα μπορούσε να
ρωτήσει κάποιος... γιατί, τότε, αυτά τα άλμπουμ, του Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου
2020, να μην τα λογαριάζουμε στις κυκλοφορίες του 2020; Οι απαντήσεις είναι
προφανείς.
Πρώτον, πρόκειται
για παραγωγές του 2019 (έτσι αναγράφεται συχνά σε εξώφυλλα, labels κ.λπ.),
οπότε αν τα λογαριάζουμε για κυκλοφορίες του 2020 θα είναι λάθος.
Δεύτερον, όταν
κάποιος μουσικός συντάκτης θα έρθει στο τέλος του 2020, τον Δεκέμβριο, να κάνει
το σχετικό best of είναι πολύ πιθανό ή να ξεχάσει τις κυκλοφορίες του
Ιανουαρίου 2020 (που θα γράφουν 2019 σε εξώφυλλα και ετικέτες) ή να τις
παραλείψει – αφού, όπως συχνά συμβαίνει (για την ολοκλήρωση των λιστών) η
πλειονότητα των άλμπουμ που επιλέγονται προέρχονται, κυρίως, από το δεύτερο εξάμηνο
του εκάστοτε έτους.
Προσωπικά δεν
φιλοδοξώ πως θα αλλάξει αυτή η συνήθεια, το να καταρτίζονται οι λίστες στο
τέλος κάθε χρονιάς, και μάλιστα πολύ νωρίς τον Δεκέμβριο (το Rolling Stone δημοσίευσε
στις 5/12, το Billboard και το Pitchfork στις 10/12, κ.ο.κ.), ούτε καν την
τελευταία εβδομάδα του χρόνου δηλαδή (αφού θα πρέπει οι λίστες να είναι έτοιμες
εγκαίρως, για να προλάβουν την εορταστική κίνηση-κατανάλωση), ήθελα όμως, σε
κάθε περίπτωση, ν’ ακούσω μερικά ακόμη ελληνικά άλμπουμ, του 2019 πάντα, που
έφθασαν στα χέρια μου τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη, τον Ιανουάριο και τις
πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου, πριν ετοιμάσω αυτό που ακολουθεί.
Να πω επίσης το
εξής. Άκουσα περί τα 200 ελληνικά άλμπουμ μέσα στη χρονιά (φυσικές μορφές και digital). Πολλά άλμπουμ ήταν πολύ καλά. Ή και πάρα
πολύ καλά. Υπάρχουν άξιοι έλληνες τραγουδοποιοί και συγκροτήματα, που κάνουν
αληθινά εξαιρετική δουλειά.
Μέσα στις
«καλύτερες κυκλοφορίες» του 2019 θα μπορούσε να υπάρχουν και τα άλμπουμ των The Answer? “and it’s already tomorrow” [B-Other Side / ΑΖΑ], The Man from Managra “King Time” [Inner Ear], Freedom Candlemaker “Beaming Light” [Inner Ear], Socratis
Sinopoulos
Quartet “Metamodal” [ECM Records / AN Music], Οδυσσέας
Τζιρίτας “Butterflies” [Private, 2019], Kooba Tercu “Kharrüb” [Body Blows, Mafia], Σοφία
Λαμπροπούλου-Βασίλης Κετεντζόγλου “Butterfly” [Odradek], Μπαλάντες για Φόνους «Εκείνη
Έρχεται Μέσα Απ’ Τις Στάχτες» [Mr Vinylios / B-Other Side], Mazoha «Μπάσταρδο» [Inner Ear], The Boy «Παραδουλεύτρα»
[Inner Ear], Electric Litany “Under A Common Sky” [Inner Ear / Azure], Sonny Touch “Leave Space for the Little Animals” [Veego], Κωστής Δρυγιανάκης «Η Προσέγγιση» [Hxoi Kato Apo To Spiti], Kenny Freq “OST:
17-18 The Hall” [Private], Μανώλης Γαλιάτσος «Το Γαλήνιο
Όνειρο του Έιχαμπ» [Largo /
MLK], Κώστας Άγας «Κάραβος» [Private]...
Σ’ αυτή την
περίπτωση, όμως, θα γράφαμε για τα 25 ή για τα 30 «καλύτερα». Το περισσότερο
ενδιαφέρον όμως στις λίστες, τουλάχιστον για μένα, δεν έχει η πρόσθεση, αλλά η
αφαίρεση. Το να γράψεις για τα 20 ή για τα 30 καλύτερα είναι το εύκολο. Το να
γράψεις για τα 10 ή για τα 5 είναι το δύσκολο. Και μάλλον το πιο ενδιαφέρον...
Δέκα δίσκοι λοιπόν, σε αλφαβητική και όχι
αξιολογική σειρά (κατά το ελληνικό αλφάβητο)...
Η συνέχεια εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου