ACCORDING TO THE SOUND για ένα άλμπουμ σύγχρονης jazz, με ποικίλες αναφορές

Ηχογραφημένο από τον Patrick Case στο Royal Birmingham Conservatoire και στο Operating Theatre του Μπρίστολ (Σεπτ. 2018-Ιουλ.2019), μα και από τον Alex Conroy στα Bunker Studios του Brooklyn (Αυγ. 2019), το “Prism-A-Ning” [Losen Records, 2020] των Patrick Case κιθάρα, programming και Adam Parry-Davies πιάνο, rhodes, midi keyboard, των According to the Sound δηλαδή, είναι ένα άλμπουμ σύγχρονης jazz, με αναφορές ποικίλες. 

Αυτές ακριβώς τις αναφορές υπογραμμίζουν κατά μίαν έννοια και οι πάμπολλοι guests, που συμμετέχουν στην εγγραφή. Μάλιστα, δίχως την συμβολή αυτής της ομάδας, στα διάφορα tracks του CD, δεν θα ήταν δυνατή η γενικότερη αποτίμηση του άλμπουμ. Λέμε λοιπόν για τους: Gary Alesbrook τρομπέτα, φλούγκελχορν, James Morton άλτο σαξόφωνο, Sam Shotaka τενόρο σαξόφωνο, James Carter τενόρο σαξόφωνο (από το ρόστερ της Blue Note), Chad Lefkowitz-Brown τενόρο σαξόφωνο, Mike Rodriguez τρομπέτα, Jake Goldbass ντραμς, Otto Hashmi ηλεκτρικό μπάσο και Adam King κοντραμπάσο. Όλοι αυτοί, μαζί φυσικά με το βασικό ντούο, είναι υπεύθυνοι για το “Prism-A-Ning”, ένα άλμπουμ που επιχειρεί να συνδυάσει σύγχρονες τζαζ πρακτικές, με περισσότερο... παραδοσιακές απόψεις. Δηλαδή, από τη μια μεριά έχουμε τα γενικότερα ηλεκτρονικά και τον προγραμματισμό και από την άλλη έχουμε κομμάτια που επιχειρούν να αναπτύξουν έναν... παραδοσιακό μοντερνισμό, ο οποίος βασίζεται στον Thelonious Monk (εξάλλου και ο τίτλος του άλμπουμ “Prism-A-Ning” δεν μπορεί παρά να παραπέμπει στο “Rhythm-a-ning” του Monk). Ένα τέτοιο track είναι, ας πούμε, το 5λεπτο “Feet off the seat” – και δεν είναι το μόνο.

Στα μεγάλης διάρκειας θέματα, όπως είναι το 10λεπτο “Heading west (Prism-a-ning)” και το 14λεπτο “Splitting the beam” οι υψηλές συνθετικές ικανότητες των Adam Parry-Davies και Patrick Case είναι καταφανείς. Στο πρώτο track ο ήχος είναι compact και με όγκο (σαν να βγαίνει από μεγάλη ορχήστρα, ενώ στην πράξη παράγεται από επτά μουσικούς – που δεν είναι λίγοι εδώ που τα λέμε) κινούμενος άλλοτε σε πιο ambient καταστάσεις και άλλοτε σε πιο fusion σκληροπυρηνικές, ενώ στο δεύτερο (πάλι για σεπτέτο) το contemporary κλίμα δείχνει και είναι το πλέον κυρίαρχο.

Ένα ακόμη διαφορετικό τζαζ άλμπουμ, από μιαν εταιρεία, την νορβηγική Losen Records, που δεν σταματά να μας εκπλήσσει.

Επαφή: www.losenrecords.no