Ελληνική μπάντα είναι οι Drako Gigant αποτελούμενη εκ των Dimitris κιθάρες, Lambros
ντραμς και Alf μπάσο,
αν και ακούγονται και κάτι ηλεκτρονικά εφφέ – με το παρθενικό άλμπουμ τους, που
φέρει ως τίτλο το όνομά τους, να ηχογραφείται τον Μάιο του 2019 και να
κυκλοφορεί από τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, σε CD, από την Sound Effect Records. Το άλμπουμ είναι
ηχογραφημένο live,
χωρίς overdubs, σε
πραγματικό χρόνο δηλαδή, κάτι που επηρεάζει, όσο να ’ναι, τον χαρακτήρα του.
Να πούμε λοιπόν για αρχή πως το “Drako Gigant” περιλαμβάνει τρία tracks, με διάρκειες 13:33,
21:24 και 31:07 λεπτά. Άρα λέμε για τρία μακριά έως και πολύ μακριά στο χρόνο tracks, που δείχνουν –από τις
διάρκειές τους και μόνον– τις προθέσεις του συγκροτήματος. Να παραχθεί, δηλαδή,
μια μουσική, που να κυλάει και να απλώνεται στο χρόνο, δίχως τους (χρονικούς)
περιορισμούς που μπορεί να θέσει ακόμη και το LP (ο δίσκος βινυλίου).
Η μπάντα φυσικά είναι rock – ή μάλλον χωρίς «φυσικά», γιατί θα
μπορούσε να ήταν και jazz.
Rock λοιπόν, σκληρό rock, που έχει τον τρόπο να
κατακυριεύει κάθε ελεύθερο χώρο.
Οι Drako Gigant,
θέλω να πω, γεμίζουν κάθε τι που τους παρέχεται, με την μουσική τους να έχει
την ικανότητα να μεταβάλλεται, δίχως να χάνει την αρχική ουσία της. Πού είναι
ποια; Η δύναμή της κατά πρώτον, η ορμή της και μετά η φαντασία της. Πολλά watts, ήχος βαρύς και
ακατέργαστος, δίχως ανέξοδες στούντιο φιοριτούρες, «χαμένος» οπωσδήποτε και
βεβαίως ικανός, κατά τόπους, ανά φάσεις, σε οριακά ξεσπάσματα, να σε παρασύρει
σε «ταξίδι». Υπάρχει δηλαδή και αυτή η διάσταση, ένα συνονθύλευμα ψυχεδελισμού,
αδυσώπητου kraut και
ιαπωνικού noise-rock, που ώρες-ώρες αγγίζει
τα άκρα.
Νομίζω πως το τρίτο κομμάτι τους, το ημίωρο (τα tracks δεν έχουν τίτλους, με
τις απεικονίσεις τής έντασης σε καταγραφικά να εμφανίζονται ως τίτλοι), είναι
το πιο απροκάλυπτο απ’ όλα. Θα το χαρακτήριζα με μια λέξη εξαιρετικό, όπως και
όλο το άλμπουμ σε γενικές γραμμές, καθώς, εδώ, η space διάσταση
κυριαρχεί, με τις αυξομειώσεις και τα πυκνώματα-αραιώματα της έντασης να
επιτείνουν το «ταξιδευτικό» στοιχείο. Σίγουρα υπάρχουν οι Pink Floyd και οι Ash Ra Tempel στο τρίτο track (έστω και σ’ ένα βασικό
υπόστρωμα), όπως και όλη αυτή η πίστη, γενικώς, πως το krautrock ήταν, είναι και θα παραμείνει
το Α και το Ω του ηχητικού «κοσμικού» χασίματος. Βάζουν την υπογραφή τους και
οι Drako Gigant σ’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου