ISABELLE OLIVIER / REZ ABBASI όασις

Και τα δύο άλμπουμ τού πακιστανού κιθαρίστα Rez Abbasi (μεγάλωσε στην Καλιφόρνια, τώρα ζει στην Νέα Υόρκη), για τα οποία έχουμε γράψει στο δισκορυχείον, το “Unfiltered Universe” [Whirlwind Recordings, 2017] και το “A Throw of Dice” [Whirlwind Recordings, 2019] είναι πρώτης τάξεως. Μαρτυρούν δε και τα δύο πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα σημαντικό συνθετικό και κιθαριστικό ταλέντο – κάτι, που, σε κάθε περίπτωση, έρχεται να το επιβεβαιώσει και το παρόν CD, το γερμανικό “Oasis” [ENJA RECORDS Werner Aldinger / enja yellowbird, 2019], που ολοκληρώνεται με την καθοριστική συμβολή της αρπίστριας (χειρίζεται και ηλεκτρονικά) Isabelle Olivier. Δίπλα στην Olivier και τον Abbasi, συναντάμε δύο ακόμη μουσικούς, τον Prabhu Edouard tabla, kanjira και τον David Paycha ντραμς, και κάπως έτσι, όλοι μαζί, ένα κουαρτέτο δηλαδή, προχωρά στην τελειοποίηση αυτού του άλμπουμ, που έχει κάτι ωραίο να προτείνει.

Βασικά, τις ευφάνταστες πρωτότυπες συνθέσεις της Olivier και του Abbasi (υπάρχει και μια διασκευή στο κλασικό “My favorite things” του Richard Rogers), οι οποίες εξελίσσονται μ’ έναν δυναμικό τρόπο (για ένα ακουστικό, γενικώς, σετ), συνήθως αναπτυγμένες μέσα σ’ ένα ακουστικό περιβάλλον, που εμπλουτίζεται περιφερειακώς από ορισμένα, μάλλον λίγα, ηλεκτρονικά. (Αν και κάπου-κάπου, π.χ. στο “Stepping stone”, τα ηλεκτρονικά κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους).

Η άρπα, βεβαίως, είναι ένα όργανο που δεν μπορεί παρά να κυριαρχεί με τον ήχο του σ’ αυτό το ακουστικό, όπως προείπαμε, σκηνικό, όμως και η ακουστική κιθάρα έχει ισχυρή παρουσία εδώ. Και σε φάση «διαλόγων» με την άρπα, και μέσα από τις αναπτύξεις των μελωδιών – που είναι, όσο να ’ναι, επηρεασμένες από την indian music (παρότι ανιχνεύονται και άλλες επιρροές, πιο πολύ «κλασικές», παρά jazz). Σ’ αυτό το σκηνικό, στο οποίο συμβάλλουν με τα beats τους τόσο ο ντράμερ, όσο και ο περκασιονίστας, καταγράφονται ορισμένα καταπληκτικά tracks. Ένα τέτοιο είναι το “Road movie”, στο οποίο η συμβολή των κρουστών είναι καθοριστική, με τον Abassi να προσθέτει εδώ όχι μόνον τους κιθαρισμούς του, μα και τα konnakol φωνητικά του, που μοιάζουν με scat-singing, αλλά κατά βάση είναι... φωνητικά κρουστά. Και κάπως έτσι το κομμάτι εκτοξεύεται σε «άλλες» διαστάσεις.

Χωρίς η άρπα της Olivier να λοξοδρομεί προς spiritual κατευθύνσεις (όπως, ίσως θα αναμενόταν), κρατώντας πάντα έναν ρόλο αποφασιστικό, με πολλά δυναμικά χαρακτηριστικά, και με τον Abbasi να προσφέρει έξοχα παιξίματα (με ταχύτατους δακτυλισμούς στις μελωδίες του και άπιαστες εναλλαγές ακόρντων στα ρυθμικά μέρη) δεν είναι να απορείς, τελικώς, με κομμάτια σαν το “Looking for dad” για παράδειγμα, που έχουν τον τρόπο να σε ταρακουνούν και να σε παρασύρουν.

Επαφή: www.reztone.com, www.isabelleolivier.com