ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 220

13/2/2020

Πολύ Black Sabbath βλέπω σήμερα και σχεδόν αμέσως ψυλλιάστηκα γιατί.
50 χρόνια συμπληρώνονται αυτή τη μέρα από την έκδοση του πρώτου LP τους, στη βρετανική Vertigo (swirl). Ήταν 13 Φεβρουαρίου 1970 και ήταν το έκτο νούμερο της σειράς «VO», λίγο πριν ξεκινήσει η περίφημη σειρά «6360».

Αν μιλάμε για Vertigo (στρόβιλος) λέμε, χοντρικά, για το απαύγασμα του βρετανικού progressive rock – εκεί όπου δικαιωματικά ανήκουν και τα πρώτα τέσσερα LP των Black Sabbath.
Το άλμπουμ αυτό το αγόρασα για πρώτη φορά στις αρχές του ’90, μάλλον αργά για την κλάση μου, και τούτο γιατί το άκουγα στα 80s από δισκοθήκες φίλων – και όσα άκουγα σε άλλα σπίτια, τότε, δεν τα αγόραζα. Προτιμούσα να αγοράζω δίσκους που δεν είχαν οι φίλοι μου, ώστε να προχωράω παρακάτω. Τέλος πάντων, στις αρχές των 90s ένας φίλος πουλούσε μια original κόπια ένα πεντοχίλιαρο (δραχμές), δελεάστηκα και την αγόρασα. Πολύ καλή τιμή (για τότε), πολύ καλή κατάσταση και οπωσδήποτε διπλό εξώφυλλο και ετικέτα Vertigo (στρόβιλος).
Για πολλά χρόνια πίστευα πως έχω μια αυθεντική κόπια τούτου του ιστορικού άλμπουμ, ώσπου κάποια στιγμή, τα τελευταία χρόνια, το έψαξα λιγάκι στο discogs και... απογοητεύτηκα. Είχα αγοράσει την 4η έκδοση από το 1971 (ασχέτως αν στο label αναγράφεται 1970).  

Στις αρχές των 90s κανείς δεν ασχολιόταν και κανείς δεν γνώριζε τις μικρολεπτομέρειες των διαφόρων εκδόσεων. Κανείς δεν έψαχνε να δει αν ο στρόβιλος στη Side Β άγγιζε σχεδόν την τρύπα του δίσκου, αν το «1970» ήταν πάνω ή κάτω από το «33 1/3» κ.λπ. Ακόμη και αν τύχαινε να βρεις δυο κόπιες, διακρίνοντας τις επιμέρους διαφορές (όπως κάναμε σαν πιτσιρίκια, όταν βρίσκαμε τις 10 διαφορές δύο σκίτσων στο Ρομάντσο ή το Τεστ) και πάλι δεν θα μπορούσες να ξέρεις ποια ήταν η πρώτη, η δεύτερη, η τρίτη ή η τέταρτη έκδοση.
Σήμερα είναι όλα γνωστά. Και, κακά τα ψέματα, το discogs μας άνοιξε τα μάτια σ’ αυτό το θέμα. Έτσι, αν θέλει κάποιος μια πρώτη έκδοση του “Black Sabbath” σε EX κατάσταση θα πρέπει να σκάσει σήμερα τουλάχιστον ένα 500άρικο. Για μια δεύτερη έκδοση τουλάχιστον ένα 200άρι, για μια τρίτη πάνω-κάτω τα ίδια και για μια τέταρτη (σαν αυτή που έχω εγώ) περί τα 150 ευρώ.
Εντάξει, θα πει κάποιος... «χέστηκα για όλα αυτά, εγώ τη βρίσκω και με μια LP-επανέκδοση του 20ευρου ή μ’ ένα CD του 10ευρου ή το ακούω digital κ.λπ.». Σωστά είναι και τούτα. Όπως γουστάρει ο καθένας. Απλά οι λεπτομέρειες αφορούν εκείνους που αγοράζουν ή πουλάνε τις συγκεκριμένες κόπιες. Γιατί δεν μπορεί κάποιος να πουλάει μια τέταρτη έκδοση των 150 ευρώ, σαν να είναι η πρώτη, ζητώντας 500 ή 600... 

11/2/2020

Κάπου βόσκει κι αυτό... (γέλιο)

11/2/2020

Κόλλησα λίγο με τον Σταμάτη Κόκοτα τον τελευταίο καιρό, αλλά θα μου περάσει. Ακούω παλιούς δίσκους του, και κρατάω και κάτι σημειώσεις για διάφορα θεματάκια. Δεν ξέρω αν θα προκύψει ένα κανονικό κείμενο, λίγο λοξό βέβαια, αλλά για την ώρα θέλω να κάνω 2-3 ποστ. Ήδη έχω κάνει ένα πριν από μερικές μέρες, και τώρα θα κάνω ένα δεύτερο.
Αυτό το άλμπουμ, το «Θα Συναντηθούμε» από το 1975, το έβλεπα πάντα μπροστά μου με τιμές γύρω στα 10 ευρώ. Για τέτοια άλμπουμ σπανίως θα δώσω πάνω από τάλιρο, κι έτσι περίμενα μέχρι να το βρω κάποια στιγμή στη «σωστή» τιμή. Και το βρήκα, εννοείται, πριν μερικά χρόνια με 2-3 ευρώ... έως εκεί.
Στο «Θα Συναντηθούμε», όμως, δεν με ενδιέφερε μόνον ο Κόκοτας, αλλά και ο Πιτσιλαδής. Εξάλλου από παλιά αγοράζω δίσκους του Πιτσιλαδή, επειδή όλο και κάποιο σέικ θα έχει χώσει ανάμεσα. Δεν γελάστηκα...
 

10/2/2020

Εκπληκτικό τραγούδι του Γιάννη Παπαϊωάννου από το 1939 (τόσο παλιό!), που έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στα πρώτα χρόνια της ρεμπετοαναβίωσης (1972), όταν το είπε επίσης μοναδικά ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος...

https://www.youtube.com/watch?v=fO_bxu4SKlQ