Ο ποιητικός λόγος
της Κικής Δημουλά δεν είναι εύκολα μελοποιήσιμος, αλλά από την στιγμή που έχει
μελοποιηθεί κατά κόρον ο Καβάφης δεν υπάρχει «εύκολη» και «δύσκολη» ποίηση, όσον
αφορά στην μελοποίησή της.
Παρά ταύτα, και
για πολλά χρόνια, η ποίηση της Δημουλά δεν θα ντυθεί με νότες, παρότι η ίδια
ήταν μια γενικώς γνωστή και βραβευμένη ποιήτρια (Β Βραβείο Ποιήσεως το 1972,
για τη συλλογή της «Το Λίγο του Κόσμου»).
Πιθανώς αυτό να
οφείλεται στο γεγονός πως η Δημουλά για πολλά χρόνια, για σχεδόν μισόν αιώνα,
δεν έγραφε τακτικά, αν σκεφτούμε πως μέχρι το 1998 είχε εκδώσει μόλις εννέα
συλλογές – τρεις την δεκαετία του ’50, μία την δεκαετία του ’60, μία την
δεκαετία του ’70, δύο την δεκαετία του ’80 και δύο την δεκαετία του ’90.
Αντιθέτως, στις δεκαετίες του 2000 και του 2010 κυκλοφόρησε έξι συλλογές, που
την έφεραν ακόμη περισσότερο κοντά και πιο μαζικά προς το αναγνωστικό κοινό.
Το κρίσιμο
σημείο, όσον αφορά στις μελοποιήσεις ποιημάτων της Δημουλά, ήταν βασικά ο
συγκεντρωτικός τόμος που είχε τυπώσει ο Ίκαρος το 1998 με τον τίτλο «Ποιήματα»,
μαζί με την νέα τότε συλλογή της «Ενός Λεπτού Μαζί». Απ’ αυτά τα βιβλία κατ’
αρχάς την γνώρισε περισσότερο ο κόσμος. Και από το 1998 και μετά ξεκινά
ουσιαστικά και η δισκογραφία της.
Η συνέχεια εδώ...
Christos Kariotis
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
μια συμπλήρωση στο αφιέρωμα στη Δημουλά. Η τελευταία μελοποίηση που έγινε πέρσι από τον Γιώργο Ανδρέου στα Πάθη της βροχής, με ερμηνεύτρια την Κορίνα Λεγάκη. Από το album Νέος Κόσμος με τραγούδια του Ανδρέου και του Ξυδάκη που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες.
https://www.youtube.com/watch?v=3_nhLrao3FQ&t=79s
Φώντας Τρούσας
Καλημέρα, σ' ευχαριστώ.
Vassilis Serafimakis
Εχεις γράψει μήπως κάτι περί μελοποιήσεως ποίησης γενικά; ('Η περί τού φαινομένου στην Ελλάδα.)
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Όχι κάτι γενικό.