ΚΛΕΟΝΙΚΗ ΔΕΜΙΡΗ μαγική συνταγή

Βλέποντας την ωραία φωτογραφημένη Κλεονίκη Δεμίρη στο εξώφυλλο τού άλμπουμ της «Μαγική Συνταγή» [Μετρονόμος, 2019] υπέθεσα πως τα τραγούδια που θα ακούγονταν εδώ θα ήταν βασικά διασκευές. Έπεσα έξω... Τα τραγούδια είναι βασικά πρωτότυπα. Είναι τραγούδια διάφορα και διαφορετικά, τα οποία ενοποιεί μία καλή, μία γυμνασμένη mezzo φωνή, όπως αυτή της Κλεονίκης Δεμίρη. Τέτοια άλμπουμ στο παρελθόν έχει κάνει η Έλλη Πασπαλά και είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία («Το Νησί των Λωτοφάγων» π.χ.) ή τα πιο πρόσφατα χρόνια η Φωτεινή Δάρρα (το “Monitor” π.χ.). Το άλμπουμ «Μαγική Συνταγή» σαν άκουσμα, σαν αισθητικό αποτέλεσμα, το τοποθετώ κάπου ανάμεσα.

Καλά ή και πολύ καλά πρωτότυπα τραγούδια υπάρχουν κι εδώ, όπως «Το σπίτι που γεννήθηκα» (Σοφία Καμαγιάννη-Κωστής Παλαμάς), αλλά το ωραιότερο όλων είναι το «Μενεξεδένια τα βουνά» (Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Θεοδωράκης), που είχε πρωτοπεί η Μαργαρίτα Ζορμπαλά το 1978.

Μ’ αυτό θέλω να πω πως δεν είναι εύκολο να βρεις δεκατέσσερα καινούρια τραγούδια, που να ξεφεύγουν της «έντεχνης» πεπατημένης, προτείνοντας κάτι νέο, κάτι άλλο, όμως, από την άλλη μεριά, είναι καλύτερο να δοκιμάζει κάποιος με πρωτότυπα κομμάτια (εδώ συνθέσεις των Βιργινίας Καραγιώργου, Γιώργου Καγιαλίκου, Νίκου Πλατύραχου, Νίκου Πιτλόγλου κ.ά.), παρά να καταφεύγει στις εύκολες λύσεις.

Η σοβαρή-λιτή δουλειά που έχει γίνει στις ενορχηστρώσεις (πιάνο, βιολοντσέλο, ακορντεόν, μαντολίνο μπάσο είναι τα βασικά όργανα, και από κει και πέρα πινελιές από διάφορα άλλα, αναλόγως των επιμέρους απαιτήσεων) είναι και προς όφελος των τραγουδιών (καθενός ξεχωριστά), μα και γενικότερα (προς την συγκρότηση ενός άλμπουμ, που να λειτουργεί μέσα σ’ ένα ενιαίο πλαίσιο και ήχο).

Επαφή: www.metronomos.gr