Ένα από τα συγκροτήματα που διακρίνονται στο χώρο της σύγχρονης
βρετανικής jazz (τους έχουμε δει και στην Αθήνα) είναι και οι Mammal Hands, δηλαδή οι Jesse Barrett ντραμς,
τάμπλα, Jordan Smart τενόρο, σοπράνο, μπάσο κλαρίνο, ηλεκτρονικά και Nick Smart πιάνο.
Για άλμπουμ των Mammal Hands
έχουμε γράψει στο παρελθόν –πιο συγκεκριμένα για το “Shadow Work” του 2017–, τώρα όμως θα
επικεντρωθούμε στην πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους, το “Captured Spirits” [Gondwana Records /
AN Music, 2020], ένα άλμπουμ με ποικίλα προτερήματα, που μας οδηγεί, όμως, και
σε κάποιες σκέψεις. Ας ξεκινήσουμε από τις δεύτερες...
Κατ’ αρχάς να πούμε πως... τέτοια jazz, σαν κι αυτή που αποδίδουν εδώ οι Mammal Hands, σπανίως θα την
ακούσεις στην Αμερική, αλλά όλα και πιο συχνά πλέον στην Ευρώπη.
Είναι μια jazz αρκετά απομακρυσμένη από τις... Γραφές του παρελθόντος, πιο προσωπική, πιο εσωστρεφής, περισσότερο «περιβαλλοντική», πιο «στρογγυλή», με μελωδικές επιρροές που μπορεί να έχουν για αφετηρία τους τον νεορομαντισμό ή την παράδοση (το folk τραγούδι), με σταθερές αναφορές στον μινιμαλισμό, διαθέτοντας περαιτέρω και μια new age αύρα. Φυσικά, οι e.s.t. επηρέασαν αποφασιστικά και αυτή την κατεύθυνση, και υπαινιγμούς από την jazz τού σουηδικού γκρουπ μπορείς ν’ ακούσεις και στο “Captured Spirits”, ένα LP/CD με τα δικά του προτερήματα οπωσδήποτε.
Συνθετικώς, λοιπόν, οι Mammal Hands κινούνται σε υψηλό επίπεδο, με όλα τα tracks να διακρίνονται γι’ αυτό ακριβώς – για την συνθετική και περαιτέρω την εκτελεστική επάρκειά τους. Βεβαίως είναι κάπως... παγερά, βεβαίως απαιτούν την προσοχή τού ακροατή, προκειμένου να γίνουν πιο κατανοητά και προσπελάσιμα στην πορεία, βεβαίως απαιτούν «τρόπους» για να τα «ξεκλειδώσεις»... οπότε; Οπότε... δεν ξέρω... Καθώς όλα αυτά, τα οποία εμείς μπορεί να τα θεωρούμε «ζητήματα» και να μας προβληματίζουν, άλλοι μπορεί να τα θεωρούν (και αυτά) πλεονεκτήματα (που να μην επιδέχονται κουβέντα).
Οπότε ο καθένας ακούει μόνος του εδώ (όπως συμβαίνει πάντα, ούτως ή άλλως) και αποφασίζει.
Είναι μια jazz αρκετά απομακρυσμένη από τις... Γραφές του παρελθόντος, πιο προσωπική, πιο εσωστρεφής, περισσότερο «περιβαλλοντική», πιο «στρογγυλή», με μελωδικές επιρροές που μπορεί να έχουν για αφετηρία τους τον νεορομαντισμό ή την παράδοση (το folk τραγούδι), με σταθερές αναφορές στον μινιμαλισμό, διαθέτοντας περαιτέρω και μια new age αύρα. Φυσικά, οι e.s.t. επηρέασαν αποφασιστικά και αυτή την κατεύθυνση, και υπαινιγμούς από την jazz τού σουηδικού γκρουπ μπορείς ν’ ακούσεις και στο “Captured Spirits”, ένα LP/CD με τα δικά του προτερήματα οπωσδήποτε.
Συνθετικώς, λοιπόν, οι Mammal Hands κινούνται σε υψηλό επίπεδο, με όλα τα tracks να διακρίνονται γι’ αυτό ακριβώς – για την συνθετική και περαιτέρω την εκτελεστική επάρκειά τους. Βεβαίως είναι κάπως... παγερά, βεβαίως απαιτούν την προσοχή τού ακροατή, προκειμένου να γίνουν πιο κατανοητά και προσπελάσιμα στην πορεία, βεβαίως απαιτούν «τρόπους» για να τα «ξεκλειδώσεις»... οπότε; Οπότε... δεν ξέρω... Καθώς όλα αυτά, τα οποία εμείς μπορεί να τα θεωρούμε «ζητήματα» και να μας προβληματίζουν, άλλοι μπορεί να τα θεωρούν (και αυτά) πλεονεκτήματα (που να μην επιδέχονται κουβέντα).
Οπότε ο καθένας ακούει μόνος του εδώ (όπως συμβαίνει πάντα, ούτως ή άλλως) και αποφασίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου