ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ & B-MOVIES δύο 45άρια

Μέσα από την πολυποίκιλη συνεργασία τού Παύλου Παυλίδη και των B-Movies με την Inner Ear (καινούρια άλμπουμ, 45άρια, επανεκδόσεις) ξεπετάγονται ακόμη τέσσερα τραγούδια, μοιρασμένα σε δύο singles, που, όπως διαβάζουμε στο bandcamp, θα είναι και τα τελευταία της συνεργασίας του τραγουδοποιού με την πατρινή εταιρεία. Ας τ’ ακούσουμε...

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ & B-MOVIES: Η νέα βαρβαρότητα / Δεσποινίς [Inner Ear, 2020]
Ποιοι είναι οι B-Movies; Ας τους αναφέρουμε κι εδώ – αν και οι φίλοι τους θα τους γνωρίζουν. Αλέκος Βουλγαράκης κιθάρες, Ορέστης Μπενέκας πλήκτρα, λούπες, φωνητικά, Απόστολος Δεληγιάννης μπάσο και Δημήτρης Οικονόμου ντραμς. Φυσικά, ο Παύλος Παυλίδης τραγουδάει, ενώ στο πρώτο track, το «Η νέα βαρβαρότητα» ακούγεται να... ημι-τραγουδάει και ο Γιάννης Αγγελάκας (από τις εννέα στροφές του τραγουδιού ακούγεται στις έξι). Το κομμάτι αυτό ανήκει στην κλασική κιθαριστική pop-rock του Παυλίδη, τοποθετημένη πάνω σ’ ένα γρήγορο τέμπο και με στίχους που σχετίζονται με την... νέα βαρβαρότητα (όποια κι αν είναι αυτή) και βασικά με την αντιμετώπισή της, η οποία επιτυγχάνεται μέσω του... αναχωρητισμού («Θα ταξιδέψουμε λοιπόν μια μέρα μακριά / θα μείνουν άδεια τα κλουβιά που χτίσατε και οι παγίδες που μας στήσατε / θα διαλυθούν με τον καιρό από του χρόνου τη σκουριά / δε θα μας φτάνουν πια εδώ οι σφαίρες σας, είμαστε άγνωστα πολύχρωμα πουλιά»). Σαν τραγούδι, γενικώς, κυλάει καλά και εύκολα.
Η «Δεσποινίς», το flip-side, δεν διαφέρει και τόσο πολύ από το προηγούμενο. Κινείται σε μέσο τέμπο βεβαίως, αλλά έχει και αυτό πολλές (στιχουργικές) στροφές, αρκετές εκ των οποίων επίσης ημι-τραγουδιούνται ή περίπου απαγγέλλονται (πείτε το κι έτσι). Τα πλήκτρα κάνουν εδώ πιο αισθητή την παρουσία τους και γενικότερα σαν κομμάτι μου αρέσει περισσότερο από το προηγούμενο. Βεβαίως οι στίχοι του δεν είναι τόσο σαφείς (χωρίς να είναι... ποιητικοί), αλλά δεν τρέχει και τίποτα. Ο καθένας μας μπορεί να «βγάλει» από εδώ την δική του ιστορία – για την οποία ιστορία θα πω πως δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτει με εκείνην του τραγουδοποιού.

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ & B-MOVIES: Απέναντι / Άφησα τον φόβο να φύγει [Inner Ear, 2020]
Σ’ αυτό το δεύτερο 45άρι η σύνθεση των B-Movies δεν είναι εντελώς ίδια με την προηγούμενη. Υπάρχουν οι τέσσερις (Βουλγαράκης, Μπενέκας, Δεληγιάννης, Οικονόμου), αλλά υπάρχει κι ένας πέμπτος, ο Χρήστος Λαϊνάς σε επιπλέον ηλεκτρικές κιθάρες, πλήκτρα και φωνή. Προφανώς πρόκειται για διαφορετικές sessions (εξάλλου το πρώτο δισκάκι είναι γραμμένο στο Studio Endless Summer, ενώ το δεύτερο στο Polytropon και στο Studio Endless Summer), ενώ και τα τραγούδια χοντρικώς είναι διαφορετικά. Το «Απέναντι» είναι γρήγορο, έχει πειραγμένα φωνητικά, θυμίζει παλαιό electro-punk και περισσότερο απ’ όλα (αφού έχει και ελληνικό στίχο) τις Κουμπότρυπες Α.Ε. από τα χρόνια του ’80. Εντάξει σαν ηχογράφηση, παραγωγή, είναι πιο γεμάτο, αλλά η βάση του τραγουδιού παραπέμπει εκεί. Καλό... γενικώς.
Στο δεύτερο κομμάτι, το «Άφησα τον φόβο να φύγει», υπάρχουν δύο επιπλέον μουσικοί, ο Φώτης Σιώτας σε βιολί, βιόλα (έχει λίγα μέτρα στην μέση και προς το τέλος του κομματιού) και ο Δημήτρης Λαϊνάς σε fender rhodes. Στην αρχή λόγω των εισαγωγικών φωνητικών έχεις την εντύπωση ότι θ’ ακούσεις τραγούδι, αλλά στην πορεία ακούς αυτή την εκφορά του στίχου δια της απαγγελίας, που, οπωσδήποτε, αδυνατίζει το όλον. Δεν ξέρω αν ο Αγγελάκας έχει επηρεάσει τον Παυλίδη σ’ αυτό (μάλλον), όμως νομίζω πως πρέπει να καταβάλλονται προσπάθειες ώστε τα τραγούδια να τραγουδιούνται και όχι να... σπηκάρονται, να ραπάρονται. Ενώ λοιπόν η μουσική είναι ενδιαφέρουσα (θα μπορούσε να σταθεί και μόνη της δηλαδή, δίχως τα λόγια), έρχονται οι στίχοι και σπρώχνουν το κομμάτι σε κάτι άλλο – που για μένα είναι κάπως αδιευκρίνιστο. Εντάξει, σαν ιδέα καλή είναι και δουλεύει ανά περιπτώσεις, αλλά κάπου διακρίνεται και μια κατάχρηση. Ίσως να είναι η εντύπωσή μου, αλλά νομίζω πως ως instro το κομμάτι θα ήταν ωραιότερο.
Επαφή: www.inner-ear.gr