Πολύ ιδιαίτερος (αμερικανός) τρομπετίστας της σύγχρονης jazz, avant και improv σκηνής, ο
Nate Wooley μάς
έχει απασχολήσει αρκετές φορές στο δισκορυχείον
– και μάλιστα με υλικό ελληνικού ενδιαφέροντος. Συνεργάτης του Moppa Elliott στο
φοβερό “Jazz Band
/ Rock
Band / Dance Band” [Hot Cup, 2019], μέλος των Beam Splitter
στο “Rough Tongue”
[Corvo
Records, 2017] και
συνoδοιπόρος των Phil Wachsmann,
Paul Lytton,
Sten Sandell και Φλώρου Φλωρίδη (WLSFW) στο (ελληνικό) “Featuring” [Puzzlemusik,
2018], ανάμεσα σε πολλά άλλα, o
Nate Wooley
έχει ένα ακόμη ελληνικό άλμπουμ, το “Third” [Rekem Records, 2014], όταν
συνεργάστηκε με τον συμπατριώτη του κιθαρίστα Chris Forsyth.
Η πιο νέα δουλειά τού Nate Wooley, που στρίβει τώρα στο player, αποκαλείται “Seven Storey Mountain VI” [Pyroclastic Records, 2020] και αποτελεί, προφανώς, το έκτο μέρος τού συγκεκριμένου project, του Seven Storey Mountain, το οποίον κινείται σταθερά μέσα στα χρόνια, ξεκινώντας (στην δισκογραφία) το 2009, και φθάνοντας στο τώρα. Ορίστε όλες οι προηγούμενες εκδόσεις:
1. Nate Wooley / Paul Lytton / David Grubbs: Seven Storey Mountain [USA. Important Records, 2009]
2. Nate Wooley / Chris Corsano / C. Spencer Yeh: Seven Storey Mountain
[USA. Important Records, 2011]
3. Nate Wooley: Seven Storey Mountain III-IV [USA. Pleasure of The Text
Records, 2013]
4. Nate Wooley: Seven Storey Mountain V [USA. Pleasure of The Text
Records, 2016].
Η πιο νέα δουλειά τού Nate Wooley, που στρίβει τώρα στο player, αποκαλείται “Seven Storey Mountain VI” [Pyroclastic Records, 2020] και αποτελεί, προφανώς, το έκτο μέρος τού συγκεκριμένου project, του Seven Storey Mountain, το οποίον κινείται σταθερά μέσα στα χρόνια, ξεκινώντας (στην δισκογραφία) το 2009, και φθάνοντας στο τώρα. Ορίστε όλες οι προηγούμενες εκδόσεις:
1. Nate Wooley / Paul Lytton / David Grubbs: Seven Storey Mountain [USA. Important Records, 2009]
Αυτό το VI μέρος τού Seven Storey Mountain
παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την 23η Νοεμβρίου 2019, στην Saint Peter’s Episcopal Church στο Manhattan, με 14μελή ορχήστρα και 18μελή
χορωδία, για να ηχογραφηθεί την επόμενη μέρα (24/11/2019), μόνο με την 14μελή
ορχήστρα, στο στούντιο Oktaven Audio,
στο κοντινό Mt Vernon.
Αυτή η ηχογράφηση αποτέλεσε το CD
“Seven Storey Mountain VI”, για το οποίο θα γράψουμε τώρα.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μία 45λεπτη σύνθεση, χωρίς κενά, και χωρίς υπομέρη, η οποία, χοντρικώς κινείται στο χώρο της avant-garde. Η jazz, το folk, οι φωνές, τα samples, τα ηλεκτρονικά, τέλος πάντων ό,τι παράγεται ή χρησιμοποιείται από τους 14 μουσικούς, που χειρίζονται τρομπέτα, βιολιά, ντραμς, pedal steel κιθάρα, ηλεκτρικές κιθάρες και πλήκτρα, μπαίνει σε μία τάξη από τον Nate Wooley, δημιουργώντας ένα πολύ ιδιαίτερο, ένα πολύ «ζωντανό» και πολύ δημιουργικό ηχογράφημα, ικανό να οδηγήσει τον ακροατή σ’ ένα –γιατί όχι– noisy ψυχεδελικό ταξίδι.
Όπως γράφει ο ίδιος ο Nate Wooley, στο booklet που συνοδεύει το άλμπουμ, το “Seven Storey Mountain VI” δομείται γύρω από ένα τραγούδι της Peggy Seeger, το “Reclaim the night”, που ακούγεται στο άλμπουμ της “Different Therefore Equal” [UK. Blackthorne Records, 1979], με παράλληλη αναφορά, όσον αφορά στο στιχουργικό κομμάτι, στον κλασικό συνδικαλιστικό ύμνο “Union maid” (από το ρεπερτόριο του Woody Guthrie κατ’ αρχάς), στην εκδοχή, όμως, της folkist Bobbie McGee, που είναι καταγραμμένη στο άλμπουμ της “Bread and Raises / Songs for Working Women” [USA. Collector Records, 1981]. Παραλλήλως και το “Reclaim the night” είναι ένα πολύ δυνατό φεμινιστικό τραγούδι, με σπουδαίους, συγκλονιστικούς θα τους χαρακτήριζα, στίχους από την Peggy Seeger (δες το εξώφυλλο του άλμπουμ), οπότε όλο το “Seven Storey Mountain VI”, πέραν του ηχητικού κομματιού του, διαθέτει και ένα, φύσει και θέσει, προοδευτικό προφίλ.
Στο booklet υπάρχει πλήρης περιγραφή του έργου από τον Nate Wooley, όπως υπάρχει, ακριβώς στη μέση, κι ένα έγχρωμο δισέλιδο με την σχηματική πορεία του έργου, ανά λεπτό (από το πρώτο, έως το τεσσαρακοστό πέμπτο). Καταγράφεται, δηλαδή, το πού «μπαίνουν» τα σύνθια, πού οι λούπες, πού το πιάνο, το όργανο, οι φωνές, τα ντραμς κ.ο.κ. Αυτό βοηθάει, όσο να ’ναι στην παρακολούθηση του έργου, το οποίον, σε κάθε περίπτωση, ακούγεται με απαράμιλλη άνεση, γιατί είναι συναρπαστικό στην εξέλιξή του, συνολικώς εμπνευσμένο, με συνεχείς αλλαγές και ηχητικές προσθαφαιρέσεις, με έξοχους συνδυασμούς ετερόκλητων στοιχείων, διαθέτοντας μιαν ένταση και μια δυναμική όμοιες των οποίων έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε σε ανάλογα έργα του Frederic Rzewski, του Alvin Curran και άλλων φημισμένων συνθετών της avant-garde των sixties-seventies.
Έξοχος δίσκος!
Επαφή: www.natewooley.com
Κατ’ αρχάς να πούμε πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μία 45λεπτη σύνθεση, χωρίς κενά, και χωρίς υπομέρη, η οποία, χοντρικώς κινείται στο χώρο της avant-garde. Η jazz, το folk, οι φωνές, τα samples, τα ηλεκτρονικά, τέλος πάντων ό,τι παράγεται ή χρησιμοποιείται από τους 14 μουσικούς, που χειρίζονται τρομπέτα, βιολιά, ντραμς, pedal steel κιθάρα, ηλεκτρικές κιθάρες και πλήκτρα, μπαίνει σε μία τάξη από τον Nate Wooley, δημιουργώντας ένα πολύ ιδιαίτερο, ένα πολύ «ζωντανό» και πολύ δημιουργικό ηχογράφημα, ικανό να οδηγήσει τον ακροατή σ’ ένα –γιατί όχι– noisy ψυχεδελικό ταξίδι.
Όπως γράφει ο ίδιος ο Nate Wooley, στο booklet που συνοδεύει το άλμπουμ, το “Seven Storey Mountain VI” δομείται γύρω από ένα τραγούδι της Peggy Seeger, το “Reclaim the night”, που ακούγεται στο άλμπουμ της “Different Therefore Equal” [UK. Blackthorne Records, 1979], με παράλληλη αναφορά, όσον αφορά στο στιχουργικό κομμάτι, στον κλασικό συνδικαλιστικό ύμνο “Union maid” (από το ρεπερτόριο του Woody Guthrie κατ’ αρχάς), στην εκδοχή, όμως, της folkist Bobbie McGee, που είναι καταγραμμένη στο άλμπουμ της “Bread and Raises / Songs for Working Women” [USA. Collector Records, 1981]. Παραλλήλως και το “Reclaim the night” είναι ένα πολύ δυνατό φεμινιστικό τραγούδι, με σπουδαίους, συγκλονιστικούς θα τους χαρακτήριζα, στίχους από την Peggy Seeger (δες το εξώφυλλο του άλμπουμ), οπότε όλο το “Seven Storey Mountain VI”, πέραν του ηχητικού κομματιού του, διαθέτει και ένα, φύσει και θέσει, προοδευτικό προφίλ.
Στο booklet υπάρχει πλήρης περιγραφή του έργου από τον Nate Wooley, όπως υπάρχει, ακριβώς στη μέση, κι ένα έγχρωμο δισέλιδο με την σχηματική πορεία του έργου, ανά λεπτό (από το πρώτο, έως το τεσσαρακοστό πέμπτο). Καταγράφεται, δηλαδή, το πού «μπαίνουν» τα σύνθια, πού οι λούπες, πού το πιάνο, το όργανο, οι φωνές, τα ντραμς κ.ο.κ. Αυτό βοηθάει, όσο να ’ναι στην παρακολούθηση του έργου, το οποίον, σε κάθε περίπτωση, ακούγεται με απαράμιλλη άνεση, γιατί είναι συναρπαστικό στην εξέλιξή του, συνολικώς εμπνευσμένο, με συνεχείς αλλαγές και ηχητικές προσθαφαιρέσεις, με έξοχους συνδυασμούς ετερόκλητων στοιχείων, διαθέτοντας μιαν ένταση και μια δυναμική όμοιες των οποίων έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε σε ανάλογα έργα του Frederic Rzewski, του Alvin Curran και άλλων φημισμένων συνθετών της avant-garde των sixties-seventies.
Έξοχος δίσκος!
Επαφή: www.natewooley.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου