PAM RISOURIÉ: Days of Distortion [Atypeek Music / Icy Cold Records / Araki
Records / Shoredive Records / Pyrrhic Victory Recordings, 2023]
Γάλλοι από το Παρίσι είναι οι πενταμελείς Pam Risourié, που εμφανίζονται τώρα με μια ολοκληρωμένη δουλειά τους, η οποία αποκαλείται “Days of Distortion”. Το άλμπουμ είναι, βασικά, το ντεμπούτο του γκρουπ (είχαν προηγηθεί διάφορα EPs) και ως πολλά υποσχόμενο διανέμεται ανά τας Ευρώπας, από διάφορες εταιρείες. Σίγουρα, λοιπόν, η καλή διανομή θα βοηθήσει τους Pam Risourié να ακουστούν παντού – κάτι που εν πάση περιπτώσει το αξίζουν.
Το λέμε, γιατί το rock που παίζουν οι Γάλλοι είναι αρκετά καλό,
στρωτό, απλό, αλλά με νόημα και επίσης με ποπ απολήξεις, κάπως dreamy ή shoegaze, όπως επίσης αποκαλείται αυτού του τύπου το στυλ, που βασίζεται φυσικά
στις κιθάρες, στις ολοκληρωμένες μελωδίες, που αναπτύσσονται αργά, μέσα από
ποικίλα εμπρός-πίσω, και βεβαίως στις ωραίες φωνές (που αποτελούν και αυτές ένα
από τα πλεονεκτήματα των Pam Risourié).
LES DUNES: Les Dunes [Apollon Records / Kapitän Platte, 2023]
Οι (Les) Dunes είναι ένα καινούριο νορβηγικό συγκρότημα, το οποίον αποτελούν... ώριμοι μουσικοί, δηλαδή οι Per Andreas Haftorsen κιθάρες, Per Steinar Lie μπάσο και Morten Jackman ντραμς. Τους λέμε «ώριμους» και γιατί δεν είναι πιτσιρικάδες (όπως τους βλέπουμε στο gatefold), και γιατί έχουν συμμετάσχει σε πολλά συγκροτήματα κατά το παρελθόν (διαβάζουμε: The Low Frequency in Stereo, Undergrunnen, Lumen Drones, Hellodorado και Action & Tension & Space – για τους τελευταίους έχουμε γράψει παλαιότερα στο blog).
Το “Les Dunes, που είναι νορβηγική κυκλοφορία φυσικά, και που διανέμεται στην Γερμανία από την Kapitän Platte, είναι ένα ακόμη instrumental ροκ άλμπουμ ή post-rock, όπως αποκαλούνται αυτού του τύπου οι ήχοι (και τα γκρουπ) – ένα ροκ τρίο με άλλα λόγια, που, με τις συνθέσεις του, δημιουργεί ένα κάπως πένθιμο και θρηνητικό περιβάλλον. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, τους «δικούς μας» Electric Litany...
Με τις κιθάρες σε πρώτο πλάνο, να υφαίνουν όλο το βαρύ μελωδικό πλέγμα και με το ρυθμικό τμήμα να συνοδεύει, προτείνοντας μέσα και αργά tempi, οι Dunes έχουν τον τρόπο να ακούγονται πειστικοί σ’ αυτό που κάνουν, αφού όλα τα κομμάτια τους, ανάμεσα στο εισαγωγικό “Mellow skies” και το τελικό “The build-up” (αμφότερα πρώτης τάξεως), έχουν τον τρόπο να σε... ψυχοπλακώνουν. Και δεν το λέμε ως μειονέκτημα αυτό.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
MAGNIFY THE SOUND: Don’t Give Us That Face
[Crispin Glover Records, 2023]
Ένα αληθινά παράξενο ντούο και άλμπουμ έχουμε εδώ. Λέμε για τους Νορβηγούς Magnify the Sound, που υφίστανται από το 2010 και που αυτή τη στιγμή αποτελούνται εκ των Trond Engum κιθάρα (γνωστός από τα «μεταλλικά» και ροκ γκρουπ The 3rd And The Mortal και The Soundbyte) και Carl Haakon Waadeland κρουστά (ένας μουσικός, που βρίσκεται στη σκηνή από τις αρχές των σέβεντις, συμμετέχοντας σε εντελώς διαφορετικά κατά καιρούς σχήματα).
Το “Don’t Give Us That Face” είναι ένα δύσκολα κατατάξιμο άλμπουμ και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τρομερά ενδιαφέρον.
Το «τρομερά ενδιαφέρον» βρίσκεται στον τρόπο που ηχεί. Κατ’ αρχάς ακούγοντάς το δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως όσα φθάνουν στ’ αυτιά σου προέρχονται από δύο μόλις άτομα. Υπάρχει, με άλλα λόγια, ένας πληθωρικός ήχος, γεμάτος από μικρές, αλλά συνεχείς εκπλήξεις. Το άκουσμα παραπέμπει άλλοτε σε avant-progressive, άλλοτε σε electronic-progressive, άλλοτε σε free-improv και ούτω καθ’ εξής, με τις κιθάρες και τα κρουστά να κάνουν, συνεχώς, τρομερή δουλειά, δημιουργώντας αλλεπάλληλες στρώσεις από ήχους (μέχρι και κάτι σαν εκκλησιαστικό όργανο ακούς), οι οποίες όμως δεν είναι ατάκτως ερριμμένες, αλλά με τέτοιο τρόπο τοποθετημένες ώστε ό,τι παρακολουθείς να έχει αρχή, μέση και τέλος.
Υπάρχει, λοιπόν, το πείραμα εδώ, αλλά υπάρχει και το rock, μαζί με τον αυτοσχεδιασμό, με μαεστρία αναμειγμένα, από δύο μουσικούς, που αν και προέρχονται από διαφορετικές γενιές, και διαφορετικές αισθητικές παρακαταθήκες, εντούτοις συνεργάζονται με τρόπο όχι απλά δημιουργικό, αλλά συγκλονιστικό ενίοτε (αν κρίνουμε απ’ αυτά που φθάνουν στ’ αυτιά μας).
Σπουδαίος δίσκος, που κυκλοφορεί σε LP, CD και digital.
Επαφή: www.crispingloverrecords.com
MUSHROOM GIANT: In a Forest [Bird’s Robe
Records, 2023]
Συγκρότημα από την Αυστραλία, που υπάρχει εδώ και μια 20ετία, οι Mushroom Giant μάς έχουν απασχολήσει και στο παρελθόν, καθώς έχουμε γράψει για το CD τους “Painted Mantra” από το 2014, που είχε επανεκδοθεί πρόπερσι.
Τώρα στρίβει στο player η πιο πρόσφατη δουλειά των Αυστραλών (Simon Wade κιθάρες, πλήκτρα, Craig Fryers μπάσα, κιθάρες, Trent Horwood ντραμς, κρουστά, Derek Richards κιθάρες), που τιτλοφορείται “In a Forest”, ένα instrumental άλμπουμ, με βαρύ, γερό rock και ποικίλα οικολογικά μηνύματα.
Το τελευταίο το αντιλαμβάνεσαι από το εξώφυλλο του άλμπουμ, από τίτλους στο back cover σαν κι αυτούς... “Owls”, “Earthrise”, “Mountain ash”, “And the earthly remains” κ.λπ. ... και βεβαίως από κάποια λίγα λόγια, που διαβάζεις στο μέσα μέρος του digipak, περί australian wilderness και τ’ ανάλογα.
Υπάρχουν ευαισθησίες λοιπόν εδώ, που σχετίζονται με την τόσο ιδιαίτερη φύση τής Αυστραλίας, με την πανίδα και την χλωρίδα της, τα βουνά και το ανάγλυφό της γενικότερα – ευαισθησίες, οι οποίες μετατρέπονται σε έντονα, πολύ έντονα ορχηστρικά ροκ κομμάτια, πολλών και ποικίλων αναφορών.
Σφόδρα κιθαριστικοί είναι, βασικά, οι Mushroom Giant (φαίνεται εξάλλου αυτό από τις τρεις κιθάρες, που χειρίζονται τα μέλη του γκρουπ), με τα πλήκτρα να παίζουν έναν εντελώς δευτερεύοντα ρόλο και με το μπάσο-ντραμς να είναι όσο βαρύ απαιτείται προκειμένου να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι δομές, πάνω στις οποίες θα πατήσουν οι συνεχείς, στιβαροί και αμετάκλητοι κιθαρισμοί, δημιουργώντας πειστικές, πειστικότατες stoner / hard rock / progressive καταστάσεις.
Ωραία κυλάει το “In a Forest”, με απαράμιλλη ενότητα, δίχως χάσματα και με «σωστή» διάρκεια, βινυλιακή (λίγο πάνω από 40 λεπτά).
Επαφή: www.birdsrobe.com
Γάλλοι από το Παρίσι είναι οι πενταμελείς Pam Risourié, που εμφανίζονται τώρα με μια ολοκληρωμένη δουλειά τους, η οποία αποκαλείται “Days of Distortion”. Το άλμπουμ είναι, βασικά, το ντεμπούτο του γκρουπ (είχαν προηγηθεί διάφορα EPs) και ως πολλά υποσχόμενο διανέμεται ανά τας Ευρώπας, από διάφορες εταιρείες. Σίγουρα, λοιπόν, η καλή διανομή θα βοηθήσει τους Pam Risourié να ακουστούν παντού – κάτι που εν πάση περιπτώσει το αξίζουν.
Οι (Les) Dunes είναι ένα καινούριο νορβηγικό συγκρότημα, το οποίον αποτελούν... ώριμοι μουσικοί, δηλαδή οι Per Andreas Haftorsen κιθάρες, Per Steinar Lie μπάσο και Morten Jackman ντραμς. Τους λέμε «ώριμους» και γιατί δεν είναι πιτσιρικάδες (όπως τους βλέπουμε στο gatefold), και γιατί έχουν συμμετάσχει σε πολλά συγκροτήματα κατά το παρελθόν (διαβάζουμε: The Low Frequency in Stereo, Undergrunnen, Lumen Drones, Hellodorado και Action & Tension & Space – για τους τελευταίους έχουμε γράψει παλαιότερα στο blog).
Το “Les Dunes, που είναι νορβηγική κυκλοφορία φυσικά, και που διανέμεται στην Γερμανία από την Kapitän Platte, είναι ένα ακόμη instrumental ροκ άλμπουμ ή post-rock, όπως αποκαλούνται αυτού του τύπου οι ήχοι (και τα γκρουπ) – ένα ροκ τρίο με άλλα λόγια, που, με τις συνθέσεις του, δημιουργεί ένα κάπως πένθιμο και θρηνητικό περιβάλλον. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, τους «δικούς μας» Electric Litany...
Με τις κιθάρες σε πρώτο πλάνο, να υφαίνουν όλο το βαρύ μελωδικό πλέγμα και με το ρυθμικό τμήμα να συνοδεύει, προτείνοντας μέσα και αργά tempi, οι Dunes έχουν τον τρόπο να ακούγονται πειστικοί σ’ αυτό που κάνουν, αφού όλα τα κομμάτια τους, ανάμεσα στο εισαγωγικό “Mellow skies” και το τελικό “The build-up” (αμφότερα πρώτης τάξεως), έχουν τον τρόπο να σε... ψυχοπλακώνουν. Και δεν το λέμε ως μειονέκτημα αυτό.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
Ένα αληθινά παράξενο ντούο και άλμπουμ έχουμε εδώ. Λέμε για τους Νορβηγούς Magnify the Sound, που υφίστανται από το 2010 και που αυτή τη στιγμή αποτελούνται εκ των Trond Engum κιθάρα (γνωστός από τα «μεταλλικά» και ροκ γκρουπ The 3rd And The Mortal και The Soundbyte) και Carl Haakon Waadeland κρουστά (ένας μουσικός, που βρίσκεται στη σκηνή από τις αρχές των σέβεντις, συμμετέχοντας σε εντελώς διαφορετικά κατά καιρούς σχήματα).
Το “Don’t Give Us That Face” είναι ένα δύσκολα κατατάξιμο άλμπουμ και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τρομερά ενδιαφέρον.
Το «τρομερά ενδιαφέρον» βρίσκεται στον τρόπο που ηχεί. Κατ’ αρχάς ακούγοντάς το δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως όσα φθάνουν στ’ αυτιά σου προέρχονται από δύο μόλις άτομα. Υπάρχει, με άλλα λόγια, ένας πληθωρικός ήχος, γεμάτος από μικρές, αλλά συνεχείς εκπλήξεις. Το άκουσμα παραπέμπει άλλοτε σε avant-progressive, άλλοτε σε electronic-progressive, άλλοτε σε free-improv και ούτω καθ’ εξής, με τις κιθάρες και τα κρουστά να κάνουν, συνεχώς, τρομερή δουλειά, δημιουργώντας αλλεπάλληλες στρώσεις από ήχους (μέχρι και κάτι σαν εκκλησιαστικό όργανο ακούς), οι οποίες όμως δεν είναι ατάκτως ερριμμένες, αλλά με τέτοιο τρόπο τοποθετημένες ώστε ό,τι παρακολουθείς να έχει αρχή, μέση και τέλος.
Υπάρχει, λοιπόν, το πείραμα εδώ, αλλά υπάρχει και το rock, μαζί με τον αυτοσχεδιασμό, με μαεστρία αναμειγμένα, από δύο μουσικούς, που αν και προέρχονται από διαφορετικές γενιές, και διαφορετικές αισθητικές παρακαταθήκες, εντούτοις συνεργάζονται με τρόπο όχι απλά δημιουργικό, αλλά συγκλονιστικό ενίοτε (αν κρίνουμε απ’ αυτά που φθάνουν στ’ αυτιά μας).
Σπουδαίος δίσκος, που κυκλοφορεί σε LP, CD και digital.
Επαφή: www.crispingloverrecords.com
Συγκρότημα από την Αυστραλία, που υπάρχει εδώ και μια 20ετία, οι Mushroom Giant μάς έχουν απασχολήσει και στο παρελθόν, καθώς έχουμε γράψει για το CD τους “Painted Mantra” από το 2014, που είχε επανεκδοθεί πρόπερσι.
Τώρα στρίβει στο player η πιο πρόσφατη δουλειά των Αυστραλών (Simon Wade κιθάρες, πλήκτρα, Craig Fryers μπάσα, κιθάρες, Trent Horwood ντραμς, κρουστά, Derek Richards κιθάρες), που τιτλοφορείται “In a Forest”, ένα instrumental άλμπουμ, με βαρύ, γερό rock και ποικίλα οικολογικά μηνύματα.
Το τελευταίο το αντιλαμβάνεσαι από το εξώφυλλο του άλμπουμ, από τίτλους στο back cover σαν κι αυτούς... “Owls”, “Earthrise”, “Mountain ash”, “And the earthly remains” κ.λπ. ... και βεβαίως από κάποια λίγα λόγια, που διαβάζεις στο μέσα μέρος του digipak, περί australian wilderness και τ’ ανάλογα.
Υπάρχουν ευαισθησίες λοιπόν εδώ, που σχετίζονται με την τόσο ιδιαίτερη φύση τής Αυστραλίας, με την πανίδα και την χλωρίδα της, τα βουνά και το ανάγλυφό της γενικότερα – ευαισθησίες, οι οποίες μετατρέπονται σε έντονα, πολύ έντονα ορχηστρικά ροκ κομμάτια, πολλών και ποικίλων αναφορών.
Σφόδρα κιθαριστικοί είναι, βασικά, οι Mushroom Giant (φαίνεται εξάλλου αυτό από τις τρεις κιθάρες, που χειρίζονται τα μέλη του γκρουπ), με τα πλήκτρα να παίζουν έναν εντελώς δευτερεύοντα ρόλο και με το μπάσο-ντραμς να είναι όσο βαρύ απαιτείται προκειμένου να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι δομές, πάνω στις οποίες θα πατήσουν οι συνεχείς, στιβαροί και αμετάκλητοι κιθαρισμοί, δημιουργώντας πειστικές, πειστικότατες stoner / hard rock / progressive καταστάσεις.
Ωραία κυλάει το “In a Forest”, με απαράμιλλη ενότητα, δίχως χάσματα και με «σωστή» διάρκεια, βινυλιακή (λίγο πάνω από 40 λεπτά).
Επαφή: www.birdsrobe.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου