ANOUAR BRAHEM το νέο άλμπουμ του στην ECM

Ήταν 1991, όταν ο τυνήσιος ουτίστας Anouar Brahem θα κυκλοφορούσε, για πρώτη φορά, ένα άλμπουμ του στην ECM (AN Music), το “Barzakh”. Και θα ήταν ένας άλλος πολύ σημαντικός δίσκος του από τα 90s, το “Thimar” του 1997, όταν ο master οργανοπαίκτης θα συνεργαζόταν με τον κοντραμπασίστα Dave Holland – έναν μουσικό, που θα τον συναντούσαμε, έκτοτε, ακόμη κάποιες φορές δίπλα στον Τυνήσιο. Να θυμίσουμε τα άλμπουμ “Vague” του 2003 και “Blue Maqams” του 2017.

Και κάπως έτσι από το 2017 ερχόμαστε στο 2025, και στο “After the Last Sky”, το πιο καινούριο CD του Anouar Brahem για την ECM, το οποίο περιλαμβάνει δέκα δικές του συνθέσεις και μία των Brahem / Holland. Ο δίσκος είναι ηχογραφημένος στο Λουγκάνο, τον Μάιο του ’24 και εκτός των Brahem και Holland συμμετέχουν στο session η τσελίστρια Anja Lechner και ο πιανίστας Django Bates. H Lechner δεν είχε δισκογραφήσει ξανά με τον Brahem, αλλά είναι γνώστρια του ρεπερτορίου του, καθώς έχει συμπεριλάβει συνθέσεις του και σε live και σε άλμπουμ, ενώ ο Bates ήταν ο πιανίστας και στο “Blue Maqams”.
Θα μπορούσε κάποιος να γράψει για ένα είδος σούπερ γκρουπ που παρουσιάζεται εδώ, και δεν θα ήταν τούτο κάτι έξω από την πραγματικότητα. Οι τέσσερις μουσικοί είναι σαν να παίζουν χρόνια μαζί (ισχύει για κάποιους, όπως είπαμε) με την Lechner να εντάσσεται δίχως πρόβλημα στο σχήμα, επεκτείνοντας τις βαθιές μελωδίες τού Τυνήσιου προς την κατεύθυνση μιας... oriental chamber music.
Την απολαμβάνεις, θέλω να πω, την Γερμανίδα σε συνθέσεις σαν την “In the shade of your eyes” ή σαν την φερώνυμη με τον τίτλο του δίσκου, τόσο σε ρόλο lead όσο και στο background. [Ο τίτλος “After the last sky” προέρχεται από έναν στίχο του παλαιστίνιου ποιητή και συγγραφέα Mahmoud Darwish (1941-2008), ο οποίος ρωτά σ’ ένα ποίημά του «πού πρέπει να πετάξουν τα πουλιά, μετά τον τελευταίο ουρανό;»].
Σε κάθε περίπτωση το “After the Last Sky” διαθέτει έναν ελεγειακό, έναν μελαγχολικό χαρακτήρα, τουλάχιστον στη μεγαλύτερη διάρκειά του, που σίγουρα δεν είναι άμοιρος όλων εκείνων που συμβαίνουν στην Γάζα και που ασυζητητί ευαισθητοποιούν τον Brahem προκειμένου να συνθέσει μερικά αριστουργηματικά κομμάτια, σαν τα “The eternal olive tree”, “Dancing under the meteorites”, “Never forget” κ.λπ.
Βαθιά συναισθηματικός δίσκος, με τους τέσσερις μουσικούς να παραμένουν προσηλωμένοι στο όραμά τους καθ’ όλη τη διάρκειά του.