ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ...

Πήρε η καΐλα τη Financial Times και άλλα... έγκυρα φύλλα (και φτερά) του εξωτερικού για το εντόπιο οικονομικό αλαλούμ. Άρχισαν έτσι τα δημοσιεύματα περί πτώχευσης, περί αδυναμίας εξυπηρέτησης των κρατικών δανείων, περί αδυναμίας εύρεσης δανειστών και άλλα τέτοια ωραία... Αποτέλεσμα; Η πτώση του χρηματιστηρίου και η απώλεια, λέει, 5δις ευρώ από την ελληνική κεφαλαιαγορά, μέσα σε κάτι ώρες. Είναι προφανές. Κίνδυνος ρεαλιστικός δεν υπάρχει. Πρόκειται απλώς για μία προσφιλή μέθοδο διασφαλισμένης κλοπής (σπέρνω πανικό, μαζεύω φράγκα), με βάση την αρχαιότατη εμπορική μέθοδο τού «αγοράζω τώρα φθηνά, για να πουλήσω αύριο ακριβά». Η κερδοσκοπία είναι το έγκλημα, στο οποίο επιδίδονται οι μεγαλοσχήμονες· γνωστόν κι αυτό. Είναι οι ίδιοι εκείνοι που, υποτίθεται, προσπαθούν να μας βοηθήσουν, ώστε ν’ αποφύγουμε τα χειρότερα, προτείνοντάς μας πάντα «λύσεις»· οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να θίγουν τους εαυτούς τους. Ουσιαστική μείωση των αμυντικών δαπανών – όχι τα ψιλά των 500 εκατομμυρίων, που ανακοίνωσε ο Παπακωνσταντίνου – θα σήμαινε, αυτομάτως, την επίλυση του «προβλήματος», αλλά, ταυτοχρόνως, και «πόλεμο». Όχι με την Τουρκία, αλλά με τη Γαλλία, τη Γερμανία και τους υπόλοιπους υπερατλαντικούς μας «φίλους»...