ΠΑΥΛΟΣ ΒΑΚΑΤΑΤΣΗΣ (PAVLO V) αντοχή των υλικών...

Μερικά άλμπουμ είναι από τη φύση τους ψύλλοι στ’ άχυρα. «Και τι έγινε;», θα μου πείτε. «Έγινε» θα σας πω, αν η συζήτηση αφορά σε μικρά αριστουργήματα, όπως το “Strength of Materials” του Pavlo V (Παύλος Βακατάτσης). Από τους Άρπα του Αβεσαλώμ και τους Ιωνάθαν (μ’ εκείνο το ωραίο 45άρι «Στο τσίρκο/ Αναγνώρισις», σε ετικέτα Olympic το ’71), μέχρι τη Σπυριδούλα τού «Νάυλον Ντέφια και Ψόφια Κέφια» το ’82 και τους Marshall Plan Kids, ο Βακατάτσης αποτελεί μία ελληνική και κυρίως, μία ολοφώτεινη rock περσόνα, ηχητικώς ασυμβίβαστη – κάνει το κέφι του ο άνθρωπος και πληρώνει, ποικιλοτρόπως, γι’ αυτό. Το “Strength of Materials” ηχογραφημένο σε 7(!) sessions στη Νέα Υόρκη στο διάστημα 10/ 77-χειμώνας/ 79, δεν είναι απλώς ένα απίστευτο collector’s item, αφού τυπώθηκε μόνο σε 100 αντίτυπα, είναι – γιατί αυτό ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα – κι ένα έξοχο stoned folk LP, με ακμαία στοιχεία αμερικανικής roots music (blues, jazz, ballads, country, folk), που θα το ζήλευαν πολλοί εκείνη την εποχή – μηδέ εξαιρουμένου και του ίδιου του Dylan (εκείνη την εποχή). Σε τέτοιου «ύψους» άλμπουμ αναφέρομαι. Ο Βακατάτσης τραγουδά στην αγγλική σαν Aμερικανός του Queens, γράφει δυνατούς, σύγχρονους στίχους, οι συνθέσεις του τέλειες ρέουν χωρίς βία, ενώ οι ενορχηστρώσεις του είναι τόσο, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, περιπετειώδεις, ικανές ν’ αποτελέσουν σενάριο για ταινία (πολλοί από τους μουσικούς των sessions είναι άγνωστοι, προερχόμενοι από αγγελίες στην Village Voice!). Πρόκειται δηλαδή για ένα παντελώς ανεξάρτητο άλμπουμ, χτισμένο βήμα-βήμα, lo-fi στο έπακρο, αλλά με μιαν ειλικρίνεια που «σκοτώνει» – όποιοι ακούσουν την μπαλάντα “Blind alley”, ενοργανωμένη μόνο για μελώδικα και ηλεκτρική κιθάρα, θα καταλάβουν. Μα ακόμη και αν δεν... μη φοβού. Οι ευκαιρίες για βαθεία απόλαυση που προσφέρει αυτός ο δίσκος είναι δέκα, όσες ακριβώς και τα κομμάτια του – κάπου θα σας «πιάσει». Τραγούδια όπως τα “I’m only waiting”, “Last call” (με hammond και... νοικιασμένο κουαρτέτο εγχόρδων – ερωτική μπαλάντα πολλών κυβικών, που αν είχε κυκλοφορήσει δέκα χρόνια νωρίτερα θα συναγωνιζόταν εκείνες του Tom Rush και του Tim Buckley), “I’ll fight them back” (μόνο στο “John Wesley Harding” βρίσκει κανείς τέτοια άσματα) και “Big mama” (ιδιόμορφο folk-blues με αναφορές, συνειδητές ή όχι, στον ήχο του Village – Dave Van Ronk και τα συναφή) δύσκολα τ' άκουγες το '79 και ακόμη δυσκολότερα σήμερα. Το original ξεχάστε το. Η προ διετίας επανέκδοση της Anazitsi, σε 150 μόλις αριθμημένα αντίτυπα, μπορεί και να εντοπίζεται... Και κάτι ακόμη. Το 1980, ο Pavlo V είχε «κόψει», πάντα στη Νέα Υόρκη κι ένα 45άρι με τα τραγούδια “Heading to the station/ What a wonderful time” στην Tin Drum Records [TD-3001]. Κόπιες απ’ αυτό το single είχαν σκάσει και στο Μοναστηράκι πριν καμιά 15αριά χρόνια. Ίσως ο ίδιος να τις είχε σκορπίσει. Ποιος ξέρει;