Μέσα στον αστερισμό της... βουκολικής εταιρίας, ο Leinonen παραδίδει μια σειρά πρωτόλειων τραγουδιών, ή περίπου τραγουδιών, ενοργανωμένα, συνήθως, με τα απολύτως απαραίτητα. Βεβαίως, τα όργανα, από μόνα τους, μπορεί να μη λένε κάτι περισσότερο – είναι ο τρόπος διαπλοκής τους εκείνος που δίνει «άποψη» στο άλμπουμ – λέει, πάντως, η απόπειρα του Φινλανδού να προεξοφλήσει, όντας κάτω από τον θαμπό ήλιο και τα απάτητα δάση της πατρίδας του, τις διακριτικές σχέσεις ανάμεσα στον psych ήχο των early eighties (Deep Freeze Mice), το pop-folk και το punk, βασισμένος σε μια “z”, lo-fi επεξεργασία. Καν’ το μόνο σου όπως λέμε, ή, έστω, με τον κολλητό σου...
Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009
VILLE LEINONEN φινλανδικό weird III
Φινλανδός, κάπως σαν ασκητής, μουσικός-τραγουδοποιός, ο Ville Leinonen έγραψε το υλικό τού “Raastinlauluja” την περίοδο 1996-97, βγάζοντάς το αρχικώς μόνο σε κασέτα· πριν το δώσει δηλαδή στον Sami Sanpakkila της Fonal Records, για μια κανονική, πια, κυκλοφορία (σε CD) το 2002. Μέσα στον αστερισμό της... βουκολικής εταιρίας, ο Leinonen παραδίδει μια σειρά πρωτόλειων τραγουδιών, ή περίπου τραγουδιών, ενοργανωμένα, συνήθως, με τα απολύτως απαραίτητα. Βεβαίως, τα όργανα, από μόνα τους, μπορεί να μη λένε κάτι περισσότερο – είναι ο τρόπος διαπλοκής τους εκείνος που δίνει «άποψη» στο άλμπουμ – λέει, πάντως, η απόπειρα του Φινλανδού να προεξοφλήσει, όντας κάτω από τον θαμπό ήλιο και τα απάτητα δάση της πατρίδας του, τις διακριτικές σχέσεις ανάμεσα στον psych ήχο των early eighties (Deep Freeze Mice), το pop-folk και το punk, βασισμένος σε μια “z”, lo-fi επεξεργασία. Καν’ το μόνο σου όπως λέμε, ή, έστω, με τον κολλητό σου...
Μέσα στον αστερισμό της... βουκολικής εταιρίας, ο Leinonen παραδίδει μια σειρά πρωτόλειων τραγουδιών, ή περίπου τραγουδιών, ενοργανωμένα, συνήθως, με τα απολύτως απαραίτητα. Βεβαίως, τα όργανα, από μόνα τους, μπορεί να μη λένε κάτι περισσότερο – είναι ο τρόπος διαπλοκής τους εκείνος που δίνει «άποψη» στο άλμπουμ – λέει, πάντως, η απόπειρα του Φινλανδού να προεξοφλήσει, όντας κάτω από τον θαμπό ήλιο και τα απάτητα δάση της πατρίδας του, τις διακριτικές σχέσεις ανάμεσα στον psych ήχο των early eighties (Deep Freeze Mice), το pop-folk και το punk, βασισμένος σε μια “z”, lo-fi επεξεργασία. Καν’ το μόνο σου όπως λέμε, ή, έστω, με τον κολλητό σου...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
την 1η φορα που το ακουσα ηταν μαζι με 2 φιλους στο σπιτι του ενος κ λειτουργησε δυστυχως ως συνοδευτικο για κουβεντα. ο ενας απ τους 2 φιλους μετα απο λιγη ωρα, σχεδον αγανακτισμενος, με παρακαλεσε να πατησω το στοπ λεγοντας "τι ναυτο το πραγμα". στον αλλο φιλο φανηκε ενδιαφερον. αραγε θα σταματησουμε ποτε να κοροιδευουμε κ να απορηπτουμε τοσο ευκολα οτι μας ειναι πρωτογνωρο η δεν καταλαβαινουμε?"δεν μ αρεσει, ειναι μαλακια..." με τοση ευκολια, τοση απολυτοτητα... θα τ ακουσω σε λιγο για 3η φορα. α κ εχει κ φοβερο εξωφυλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι παράξενο άλμπουμ. Έχει τις στιγμές του. Είναι από 'κεινα που δεν μπαίνουν στην κατηγορία "μ' αρέσει - δεν μ' αρέσει"...
ΑπάντησηΔιαγραφή