ES φινλανδικό weird Ι

Fonal Records. Ένα απολύτως «προσωπικό» label, που οδηγεί με μεγάλη εθνική υπερηφάνεια ο Φινλανδός Sami Sanpakkila. Δύσκολο να το περιγράψεις (το label). Ακόμη κι ένας τίτλος τύπου "weird electro-folk" μοιάζει λίγος μπροστά στο πάθος, τη δύναμη, το λυρισμό και, κυρίως, τη φαντασία που απλώνει σε ό,τι παράγει, τούτος ο απίστευτος Σκανδιναυός. Αυτά, για εισαγωγή... Ο Sanpakkila δεν είναι μόνον ένας... πολλαπλός εταιρειάρχης. Είναι και ο ίδιος συνθέτης και διαχειριστής, εκδίδοντας συχνότατα άλμπουμ κάτω από το όνομα Es. Το διπλό CD του “Sateenkaarisuudelma” (2007) είναι το τέταρτο δικό του, ένα «χαμηλής πτήσης» έργο, χωρισμένο σε τρία μέρη (στο βινύλιο φαίνονται καλύτερα). Στο εισαγωγικό “Sateenkaarisuudelma”, που καταλαμβάνει όλο το πρώτο CD και διαρκεί 40 λεπτά, ο Sanpakkila, με μικρές βοήθειες (μία φωνή που ακούγεται για λίγο, ένα βιολί, μία κιθάρα, ένα τσέλο, ένα casio) γίνεται κύριος ενός ηχητικού γεγονότος, minimal οπωσδήποτε (όχι όμως χυλωμένο, ώστε να μην ξέρεις τι ακούς) και με μικρές... προσθαφαιρέσεις περί τη θέση ισορροπίας. Όπως συμβαίνει, συνήθως, και σε ανάλογες περιπτώσεις, η βασική ιδέα των «συνθέσεων» είναι απλή – ίσως να είναι και ανύπαρκτη! – κι έχει να κάνει με την αέναη μεγέθυνση του στοιχειώδους. Η «εμπλοκή», που μοιάζει με λούπα (δεν είναι), προσφέρει στον Sanpakkila την απαραίτητη ταξιδευτική κάλυψη. Στο δεύτερο μέρος, το “Maailmankaari” (19:54), παρότι τα όργανα λιγοστεύουν σε αριθμό, το ηχητικό αποτέλεσμα προσεγγίζει – και με τη χρήση κάποιων στοιχειωδών μελωδικών κανόνων – folk, χαοτικές καταστάσεις, με σαφή ψυχεδελική προέκταση. Τα δύο τελευταία tracks, τα “Universaali totuus” και “Pianokaari”, που αποτελούν το μέρος "Pianokaari" (18:18), ήχουν εντελώς διαφορετικά. Το πρώτο θυμίζει τα πειράματα του Rhys Chatham με τις ηλεκτικές κιθάρες (αν και εδώ έχουμε μόνο δύο), ενώ το δεύτερο μοιάζει να στηρίζεται σε «προετοιμασμένες» πιανο-συνταγές, με επεξεργασμένα φωνητικά και θορυβοποιά «ισοκρατήματα». Weird... όσο δεν πάει.