για τους διανοούμενους που (δεν) σιωπούν…

Τσίμπησα από ένα stand της Συγγρού τη δωρεάν εφημερίδα Metropolis Weekend (18-20 Ιουνίου 2010, αριθμός φύλλου 903/72). Στα πολιτικά ζητήματα, άρθρα, θέματα, τα πάει καλά – εννοώ πως καταγράφονται ευθαρσώς απόψεις, που έχουν να πουν, ανεξαρτήτως αν συμφωνείς ή όχι. Θα μπορούσα, βεβαίως, να εκφράσω αντιρρήσεις σε κάμποσα πράγματα, αλλά δεν υπάρχει χρόνος… Προσπερνώ λοιπόν κάποια θέματα που δεν μ’ ενδιαφέρουν (ευτυχώς δεν υπάρχουν αθλητικά στην εφημερίδα – ίσως γιατί βγαίνει ξεχωριστή φυλλάδα, η Metropolis Sports) και πάω λίγο στα περί μουσικής. Υπάρχουν διάφορες στήλες με παρουσιάσεις δίσκων, συνεντεύξεις, αλλά εγώ θα μείνω λίγο σε μια σελίδα, την οποίαν υπογράφει η κυρία Βίκυ Οικονομοπούλου (δεν την γνωρίζω εξ όψεως, ούτε έχω ξαναδιαβάσει κάτι δικό της – τουλάχιστον δεν θυμάμαι τ’ όνομά της). Υπάρχει λοιπόν εκεί ένα κείμενο που επιγράφεται «Ο Μεγάλος Αιρετικός, που λείπει όσο ποτέ» και το οποίο αναφέρεται στον Μάνο Χατζιδάκι. Δεν ξέρω από ποιους λείπει ο Χατζιδάκις – εμένα, προσωπικώς, περισσότερο από τον Χατζιδάκι, μού λείπει ο φίλος μου ο Ανδρέας, που πέθανε τα περασμένα Χριστούγεννα –, όμως έχω βαρεθεί ν’ ακούω και να διαβάζω λόγια του αέρα. Τι θα συνέβαινε δηλαδή αν ζούσε ο Χατζιδάκις; Δεν θα κοβόντουσαν οι συντάξεις και τα «δώρα»; H ανεργία μήπως δεν θά’ταν 11,7%; Μήπως τα τρία «δεν» του Λοβέρδου δεν θα γινόντουσαν γαργάρα; Ή «μήπως» το πιστόλι του Παπακωνσταντίνου θα… σκότωνε τελικά τους κερδοσκόπους; Ας αφήσουμε τον Χατζιδάκι εκεί όπου (δεν) είναι «και τις διαρκείς παρεμβάσεις του στα κοινωνικά-πολιτικά ζητήματα της εποχής» κι ας ψάξουμε να βρούμε μερικούς καλλιτέχνες του σήμερα, Έλληνες ή αλλοδαπούς, που να έχουν κάτι να πουν (αν έχουν) μπροστά στο νέο Μεσαίωνα. Και σημειώνει λίγο παρακάτω η Οικονομοπούλου: «Σήμερα, που σιωπούν οι διανοούμενοι – αν δεν λείπουν εντελώς – η φωνή του λείπει όσο ποτέ (σ.σ. του Χατζιδάκι)». Να με συγχωρήσει η συντάκτις, αλλά αυτό το περί «διανοουμένων που σιωπούν» είναι η μεγαλύτερη μαλακία (sorry για τη λέξη) που ακούγεται από παντού, και που αναπαράγεται ηλιθιωδώς και με τον πιο εξωφρενικό τρόπο. Εγώ… όσα χρόνια ζω δε θυμάμαι ποτέ κανένα κίνημα διανοουμένων, που να παρεμβαίνει στα πράγματα, αλλά ανεξάρτητες φωνές, που από καιρού εις καιρόν, με κάποιες αφορμές, βγαίνουν και λένε γνώμες. Θυμάμαι πριν από 2-3 χρόνια τον Διονύση Χαριτόπουλο (τον οποίον σέβομαι ως άνθρωπο που σκέπτεται – δεν μου αρέσει η λέξη διανοούμενος) σε συνέντευξή του στο Ε της Ελευθεροτυπίας (αν θυμάμαι καλά) να λέει για τον νυν Πρωθυπουργό (αυτό το θυμάμαι…): «Το Γιωργάκη δε θα τον έστελνα ούτε να μου ψωνίσει εφημερίδα από το περίπτερο. Γιατί; Δε θα ήμουν σίγουρος τι εφημερίδα θα πάρει, ούτε αν θα βρει το δρόμο να επιστρέψει, ούτε αν θα χάσει τα ρέστα. Ένας κανονικός Ραν Ταν Πλαν... Είναι ένας πολιτικός φτιαγμένος από τα μπάζα του Ανδρέα Παπανδρέου». Θυμάμαι προσφάτως τον Στέλιο Ράμφο να βγαίνει στα κανάλια (σε κάποια κανάλια) μιλώντας για το τελευταίο του βιβλίο και για άλλα διάφορα, θυμάμαι τον Μάτεσι, τον Γιανναρά και ουκ ολίγους άλλους «διανοούμενους» να λένε ό,τι έχουν να πουν και μάλιστα με περισσό πάθος· περισσότερο δε από κάθε άλλη φορά. Πώς σιωπούν δηλαδή; Δηλαδή τι θά’πρεπε να κάνουν, κατά την συντάκτρια, για να μη σιωπούν; Να βγαίνουν στους πρωινούς καφέδες, ή να μιλάνε για τη Eurovision και την Εθνική Ελλάδος; Ας σταματήσει πλέον αυτή η αηδία με τους «διανοούμενους» που λουφάζουν…

Κοιτάω και λίγο πιο κάτω στη σελίδα της Οικονομοπούλου… όπου γράφει κάτι για τους Socrates. «‘Είναι γιατί βγάζουμε τον καινούριο μας δίσκο’, λένε με μια φωνή ο Γιάννης Σπάθας και ο Αντώνης Τουρκογιώργης». Το ότι οι Socrates ετοιμάζουν κάποιο δίσκο είναι παλιό. Εκείνο που δεν είναι παλιό είναι πως ο Αντώνης Τουρκογιώργης στα τέλη Απριλίου υπέστη βαρύ εγκεφαλικό (το έγραψαν όλες οι εφημερίδες). Δεν ξέρω ενάμισι μήνα μετά σε τι κατάσταση βρίσκεται – αν μπορεί να κουνηθεί και να μιλήσει. Πότε έκανε αυτή τη δήλωση, ο Τουρκογιώργης, στην κυρία Οικονομοπούλου; Γιατί αν την έκανε τώρα, θα ήταν σημαντικότερο να μας πει η συντάκτις ότι ο άνθρωπος είναι καλά και πως διέφυγε τον κίνδυνο. Αν όμως την έκανε τη δήλωση αυτή κάτι μήνες πριν, τότε η Οικονομοπούλου ελέγχεται και για ηθικούς λόγους – σκέπτεστε να διαβάσουν το κείμενό της οι συγγενείς τού Τουρκογιώργη; – και για επαγγελματικούς λόγους, με το να… ξαναζεσταίνει καμμένο φαΐ. Αλλά τι να περιμένω από κάποιον-κάποια που δεν ξέρει να γράφει σωστά ούτε το όνομα του συγκροτήματος (Socrates Drank the Conium είναι το σωστό και όχι Drunk The Conium).

Και κάτι ακόμη. Στο αριστερό κομμάτι της σελίδας της η Οικονομοπούλου γράφει για κάποιο δίσκο του παρελθόντος, σ’ ένα στυλ παρόμοιο μ’ εκείνον του "δισκορυχείου", που εμφανίζω στο Jazz & Tζαζ από 15ετίας. Δε θέλω να νομιστεί πως το λέω αυτό επειδή… τάχα ανακάλυψα τον τροχό και ενοχλούμαι επειδή με αντιγράφουν. Έτσι το λέω…