Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

THE LAST CALL OF SHILOH εν αρχή ην ο λόγος...

Το χριστιανικό rock, ή εν συντομία xian-rock, ήταν, είναι και παραμένει ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη… βίβλο της νεανικής κουλτούρας. Ήδη από τα sixties και τα seventies, αν αναφερόμαστε στην Ηνωμένες Πολιτείες (The Crusaders, Mind Garage, John Ylvisaker, All Saved Freak Band, Petra) και τη Μεγάλη Βρετανία (Out of Darkness, Canaan, Water Into Wine Band), αλλά γιατί όχι και στην Ελλάδα (Σταμάτης Σπανουδάκης, Πάροικοι), έχουν κατατεθεί συγκεκριμένες προτάσεις για το εν λόγω παρακλάδι, όσον αφορά στη συσχέτιση των χριστιανικών στίχων με τους rock ρυθμούς (ή και τους... λιγότερο rock, αφού μιλάμε και για xian-folk) και τις… ουράνιες μελωδίες, βρίσκοντας ευήκοα ακροατήρια. Αν και, λογικώς, το xian «κίνημα» θα μπορούσε να συμπορευτεί με την γενικότερη hippie άποψη, εντούτοις, στη χρυσή εποχή του είδους (late sixties-early seventies) φαίνεται πως διατήρησε μιαν απόσταση από τα σχετικά τσιτάτα (είχε τα δικά του εξάλλου) υιοθετώντας, πάντως, την ανάλογη αισθητική. Όπως έλεγαν και για τους The Last Call of Shiloh: «Τα μέλη του γκρουπ ντύνονται στο στυλ των hippies, χωρίς να έχουν, όμως, καμμία σχέση μ’ αυτούς. Πρόκειται για καθαρούς και εξαιρετικώς αφοσιωμένους Χριστιανούς. Όμως δεν θα ήθελαν να διστάσουν ούτε ένα δευτερόλεπτο προκειμένου να μεταφέρουν το χριστιανικό μήνυμα στους hippies, εάν εκείνοι αισθάνονταν την κλήση του Θεού» [Sandpoint/ News-Bulletin, 6/4/1972]. Ναι... Υπονοώ πως το θέμα hippies και χριστιανισμός δεν ξεπετάγεται σε δυο κουβέντες. Ίσως κάποια στιγμή γράψω κάτι περισσότερο.
Βασικές μονάδες πίσω από το γκρουπ, τους Last Call of Shiloh δηλαδή, ήταν δύο φίλοι από τις βορειοανατολικές Πολιτείες, ο John Murray και ο ελληνικής καταγωγής Δημήτριος Τσαπατώρης, οι οποίοι κάποια στιγμή (1970) αποφασίζουν να κάνουν ένα ταξίδι προς την άλλη μεριά της Αμερικής, τη βορειοδυτική ακτή, ή ακόμη και τον Καναδά, προκειμένου να εντοπίσουν τη δική τους Γη της Επαγγελίας. Ένα φυσικό καταφύγιο, μακρυά από τη βιομηχανοποιημένη και άρρωστη κοινωνία (λόγια των ίδιων), ακολουθώντας το δρόμο προς τη Δύση, έχοντας κατά νου την πορεία του θείου Λόγου, που διασκορπίστηκε μετά τη Σταύρωση προς δυσμάς, για να περάσει μέσω Ελλάδας και Ιταλίας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Wisconsin, Minnesota, North Dakota, Montana, British Columbia (Καναδάς) – όπου μετά την καναδική περιπέτεια περνάνε στη Washington κι από ’κει στο Idaho, στην Sandpoint, μία κωμόπολη ολίγων χιλιάδων κατοίκων, όχι μακρυά από την Spokane (της Washington). (από αριστερά: Jaimei ή Δημήτρης Τσαπατώρης, Diane Murray, Viki Tsapatoris, John Rosenberry, Rick Saylor, John Murray)
Στη Sandpoint οι Murray και Τσαπατώρης, που έπαιζαν μπάσο, κιθάρα και τραγουδούσαν, θα βρουν πρόσφορο έδαφος όχι μόνο για να εγκατασταθούν και να κάνουν φίλους, αλλά και για να δημιουργήσουν το πρώτο τους σχήμα, τους Shiloh’s Rangers (Απρίλιος ’71). Σιγά-σιγά, και μέσα σ’ ένα χρόνο, στο αρχικό ντούο θα προστεθούν οι Rick Saylor κιθάρες, John Rosenberry ντραμς, Viki LaMoreaux και Dianne Murray φωνητικά, ίνα δημιουργηθούν οι ολοκληρωμένοι πλέον Last Call of Shiloh, οι οποίοι και θα γράψουν το ένα και μοναδικό φερώνυμο LP τους, στα τέλη Ιουνίου του 1972, σ’ ένα στούντιο της Spokane. Είναι το άλμπουμ το οποίο επανεκδίδει 38 χρόνια μετά η Anazitisi Records. Κι είναι τα λόγια, η ιστορία, από το εξαιρετικό 16 σέλιδο LP-sized booklet, που αφορά στην limited reissue (500 αντίτυπα). Εξαιρώντας το στιχουργικό κομμάτι (όλα τα xian συγκροτήματα, πάνω κάτω τα ίδια λένε), οι Last Call of Shiloh είναι μία πολύ καλή μπάντα, στηριγμένη στους άψογους παίκτες, στα περιποιημένα φωνητικά και, κυρίως, θα έλεγα στο συνθετικό τάλαντο του Τσαπατώρη. Στην πρώτη πλευρά π.χ. το καλύτερο κομμάτι είναι το “Great day of the Lord” κι είναι δικό του. Το open drumming και η ωραία μπασογραμμή που ακολουθεί, και βεβαίως, στην πορεία, οι κιθάρες και τα φωνητικά, δίνουν στο track έναν... underground αέρα, όχι και τόσο μακρυά εκείνου των Jefferson Airplane π.χ. εποχής “Volunteers” (1969). Αλλά και στην b side, το πρώτο ωραίο κομμάτι “Marriage supper of the lamb”, σ’ ένα στυλ a la psych west-coast, είναι και πάλι σύνθεση του Τσαπατώρη. Εξαιρετικό είναι όμως και το “Message of the gospel” του Rick Saylor, με τις κιθάρες του Τσαπατώρη να σφαδάζουν, όπως και στο “The rapture” εξάλλου (κομμάτι των Murray/ Τσαπατώρη) με τον lead κιθαριστικό ήχο του Rick Saylor να ανακαλεί στη μνήμη μου τον John Cipollina. Γενικώς, ένα ξεχωριστό άλμπουμ (θα το χαρακτήριζα "έκπληξη"), που δείχνει, για άλλη μια φορά, την ατελείωτη ποιότητα κάποιων εκ των USA-privates.
Ποια ήταν, όμως, η πορεία των μουσικών, που απετέλεσαν τους Last Call of Shiloh; O John Murray με τον John Rosenberry (πέθανε το 2008), δημιούργησαν το 1975 τους The Living Sacrifice Band, με τους οποίους έγραψαν τρία τουλάχιστον LP μέχρι το 1982, πάντα στο xian-rock στυλ. Ο Murray είναι πλέον πάστορας, κάπου στις ανατολικές Πολιτείες, κι εξακολουθεί να παίζει μουσική. Ο Τσαπατώρης είναι λέκτορας σε χριστιανικά θεολογικά ινστιτούτα στην ίδια περιοχή. Η Dianne Murray, που σπούδασε Συμβουλευτική Ψυχολογία σε Πανεπιστήμιο της Spokane, εργάζεται σ’ ένα πρόγραμμα βοηθείας άστεγων γυναικών, ενώ η Viki LaMoreaux, που παντρεύτηκε τον Τσαπατώρη, είναι νοσοκόμα κάπου στην Pennsylvania, τραγουδώντας βυζαντινούς ύμνους σε χορωδίες. Τέλος, ο Rick Saylor δεν ζει πια (πέθανε το 1996).

7 σχόλια:

  1. Διαβάζα τις προάλλες μια ας το πούμε "συνέντευξη" του Glenn Schwartz όπου ανέφερε ένα περιστατικό με την Joplin.Προσπαθούσε λοιπόν να της διαβάζει την Βίβλο και αυτή το μόνο που ήθελε ήταν να τον "διαβάζει" στο κρεββάτι.Αυτό η ιστορία δείχνει την αντίφαση του xian rock.Ευδοκίμησε σε έναν χώρο "της αμαρτίας" έχοντας υιοθετήσει όλες τις συμπεριφορές του πλην αυτών που έπρεπε "για να παίξει rock'n'roll".Eίναι λογικό λοιπόν να άνθησε αυτο το παρακλαδί μόνο σε μια χώρα σαν την Αμερική...

    Απέκτησα πριν απο καιρό το μοναδικό lp των Universe.Δύο τελειώμένοι χριστιανοί φονταμενταλιστές ακούγονται λες και jammaρουν μαζί οι Joy Division με τους Ζolar X.Kι όλα αυτά το 1977.Ένα απο τα πιο περίεργα xian rock albums που έχω ακούσει...

    N.M

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το xian-rock δείχνει απλώς την πολυσυλλεκτικότητα του rock. Ένας χώρος (ως κομμάτι της κοινωνίας), στον οποίον ευδοκιμούν όλα τα… λουλούδια. Όπως μιλάμε για τις σχέσεις rock και… σατανισμού, μπορούμε να μιλήσουμε για τις σχέσεις rock και… χριστιανισμού και για ό,τι άλλο. Το rock δεν είναι μία μονοσήμαντη συνάρτηση, αλλά ένα δαιδαλώδες πλέγμα που επεκτείνεται προς κάθε κατεύθυνση.
    Για τις σχέσεις του κινήματος των hippies με τον χριστιανισμό παραθέτει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία η Gisela Bonn στο βιβλίο της «Χιπισμός, πρόκληση στην κοινωνία της ευημερίας» που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ρόμβος, επί χούντας (δεν αναφέρεται χρονιά, αλλά είναι σίγουρα μετά το 1968 – πιθανώς από τις αρχές των seventies). Eλπίζω να προλάβω να κάνω μιαν ανάρτηση, παραθέτοντας σχετικό απόσπασμα, επειδή το βιβλίο είναι σπάνιο και όχι εντελώς για πέταμα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Universe... Εξαίρετο Christian space progressive. Analogue synth delight!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν τους ξέρω ρε παιδιά! Τόσο καλοί είναι; Θα τους ψάξω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eξαιρετικό στο συνολό του δεν είναι το album.Μένεις όμως με το στόμα ανοιχτό όταν το ακούς ως ντοκουμέντο για το που θα πάει ηχητικά η κατάσταση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.Ειδικά το opening track σε αφήνει άναυδο...

    Φώντα κυκλοφορούν κόπιες δεξια και αριστέρα σε πολύ βολικές τιμές.Την δική μου την είχα πάρει 20$ αν θυμάμαι καλά...

    Ενδιαφέρον το βιβλίο που ανέφερες στο πάνω ποστ.Σκέφτομαι να "επενδύσω".

    Ν.Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φώντα το οpening track που έλεγα πιο πάνω...

    http://www.youtube.com/watch?v=dQohe17I83M

    Ν.Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το άκουσα το Rock in the sky. Παράξενο, για αμερικανικό κομμάτι του 1977. Αν και, στην Αμερική, ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος, όσον αφορά στο τι έχει ηχογραφηθεί (με όλα αυτά τα χιλιάδες privates). Synth rock λοιπόν, που δεν προέρχεται από τη Δυτική Γερμανία. Ή, έστω, την Ανατολική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή