inn pop

Η συλλογή “Inn Pop” κυκλοφόρησε στο τέλος του 2013 και σηματοδότησε την 100η κυκλοφορία της πατρινής εταιρείας Inner Ear. Είναι ένα βινύλιο λοιπόν, που θα μπορούσε να συνοψίζει τα χαρακτηριστικά και τα ενδιαφέροντα του label, που συνδέθηκε, χονδρικώς, με την άνθηση της ελληνικής pop, rock και electro σκηνής τα τελευταία χρόνια. Ως συλλογή όμως έχει και μια ξεχωριστή οντότητα, επειδή το υλικό που περιλαμβάνει είναι στο μεγαλύτερο μέρος του ανέκδοτο, προερχόμενο από συγκροτήματα και μουσικούς, γνωστούς ή λιγότερο γνωστούς, δισκογραφημένους ή όχι. Έτσι, σε γενικές γραμμές, στην πρώτη πλευρά καταχωρίζονται οι πιο pop ήχοι, ενώ στην δεύτερη οι πιο «ελεύθεροι», πειραματικοί κ.λπ. Και οι δύο όψεις έχουν ενδιαφέρον, και οι δύο όψεις αποκαλύπτουν τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα της εγχώριας σκηνής, που, εν μέσω της γενικότερης καθίζησης, έχει βρει τον τρόπο να απασχολεί με το έργο της (και όχι με το μη έργο της).

Από την πρώτη πλευρά τα κομμάτια που με «χτύπησαν» με την πρώτη ήταν το “Somewhere in time” των Five Star Hotel (το συγκρότημα το θυμόμουν από το μεταλλικό CD-single που είχε κυκλοφορήσει το 2005), μία… british pop μελωδία που σε πάει κατ’ ευθείαν στα 80s αλλά από… 10s δρόμους, καθώς και το “Avec toi” του Χρήστου Λαϊνά (τραγουδά η Παυλίνα Μιχαηλίδη) ένα κομμάτι με sixties αφήγηση βγαλμένο λες από κάποιο “Femmes de Paris/ Groovy Sounds from the 60’s”. Ενδιαφέρουσα η surf εκδοχή τού «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα» του Χρήστου Νικολόπουλου από τους His Majesty The King of Spain και πολύ ιδιαίτερη η garage άποψη των My Drunken Haze στο “Gambling woman”. Γενικώς, όλα τα κομμάτια είναι από «καλά» και πάνω, δείχνοντας τόσο την σοβαρή δουλειά που κάνουν τα γκρουπ, όσο και η εταιρεία.

Στην δεύτερη πλευρά, όπως έγραψα ήδη, το σκηνικό αλλάζει (γενικώς και ειδικώς). Ο “Achilleas Kyriakidis” του Larry Gus (από τα ελάχιστα κομμάτια της συλλογής που δεν είναι… previously unreleased) είναι μία… ιχνογραφία του γνωστού –για πολλά, αλλά κυρίως για τις αστείρευτες μεταφράσεις του στα κείμενα του Jorge Luis Borges– μεταφραστή και λογοτέχνη Αχιλλέα Κυριακίδη, ένας τρόπος να εισχωρήσεις στο σύμπαν ενός δημιουργού (ή αναδημιουργού) μέσα από τους ήχους. Βρίσκω ευφυή την μουσικό-συναισθηματική προσέγγιση του Larry Gus, ο οποίος μέσα σε 2-3 λεπτά κατορθώνει με τα samples του και τα κόψε-ράψε να μεταφέρει «εικόνες» (δικές του, του Κυριακίδη, του Borges, κάποιου επόμενου…), σχηματίζοντας ένα μικρότατου μήκους «φιλμ», πλήρες και ολοκληρωμένο. Αλλά και ο «κόσμος» του Kid Flicks στο “Spirits’ theme” εμφανίζει μιαν αισθητική αυτοδυναμία, συγχωνεύοντας pop, rock, jazz και ηλεκτρονικά σπαράγματα μέσω μιας δικής τους «πειραματικής», ηχητικής φιλοσοφίας. Περαιτέρω, ακόμη περισσότερο «γήινες» και ακόμη πιο επικεντρωμένες ακούω τις Berlin Brides στο δικό τους electro-garage “Deathwish”, ενώ οι Fantastikoi Hxoi, που κλείνουν την συλλογή, είναι οι «χαμένοι» της υπόθεσης, με το επικο-φουτουριστικό “Beginning of the endless” να σείεται από τα drum-breaks και τα «κομμένα» κιθαριστικά riffs. Είπαμε… ωραία συλλογή.

Επαφή: www.inner-ear.gr