rock και krautrock σε άσπρο-μαύρο

Λίγα λόγια για δύο CD-R που ήρθαν στην… θυρίδα του δισκορυχείου πριν λίγο καιρό….

SCRAPS OF TAPE: Sjätte Vansinnet [A Tenderversion Recording/ Creative Eclipse PR, 2014]

Πομπώδες rock (αν και όχι τόσο «ακραίο»), κάτι σαν αυτό που διεθνώς αποκαλείται math, παίζουν οι Σουηδοί Scraps of Tape. Συγκρότημα που σχηματίστηκε το 2001, έχοντας ηχογραφήσει έως σήμερα τουλάχιστον πέντε άλμπουμ και κάμποσα ακόμη singles και EP (αν πάρω τοις μετρητοίς τις πληροφορίες του discogs), οι Scraps of Tape επανέρχονται στην επικαιρότητα με το πρώτο βινύλιό τους που έχει τίτλο “Sjätte Vansinnet”. Το άκουσμα είναι βαρύ χωρίς να είναι μεταλλικό, προτείνοντας τόνους από riffs δίχως τούτα να είναι έτσι διαρθρωμένα που να «κάθονται» με την πρώτη στο αυτί – μια έντεχνη βαβούρα γενικώς, που εμφανίζει κάποιες καλές στιγμές, χωρίς να αγγίζει, πάντως, υψηλές επιδόσεις. Έτσι, ενώ υπάρχουν τρεις κιθαρίστες στο γκρουπ (Jerker Kaj, Johan Gustavsson, Marcus Nilsson) και καθόλου πλήκτρα, ο όποιος μελωδικός διάκοσμος στηρίζεται στις πολλές «κοντές» επαναλαμβανόμενες φράσεις, που υποστηρίζονται σωστά από το rhythm section (Kenneth Jansson μπάσο, Fredrik Gillhagen ντραμς), δίχως να παρατηρούνται, από την άλλη, ουρανομήκη soli. Τούτο βοηθάει, από την μια μεριά, τους Scraps of Tape να μην ακούγονται ως «μέταλλο» (όχι πως θα ήταν κακό κάτι τέτοιο), αλλά από την άλλη η αρμονική διάρθρωση είναι τόσο πρωτογενής, που δεν οδηγεί την μπάντα στην επίτευξη διακριτών μελωδιών. Φθάνουμε, έτσι, προς τα τελευταία κομμάτια, και ιδίως στο έσχατο “Alla utom jag måste dö”, για ν’ ακούσουμε κάτι πιο απαιτητικό (κυρίως όσον αφορά στον συνδυασμό των συγχορδιών των τριών κιθαρών), κινούμενο, πάντα, μέσα σ’ ένα πομπώδες-επικό πλαίσιο.

Επαφή: www.tenderversion.com

THE SPACE SPECTRUM: The Red Eyed Queen [Cosmic Eye, 2014]

Το CD-R που έχω στα χέρια μου δεν δίνει κανένα στοιχείο για την μπάντα (δεν ξέρω με το LP τι γίνεται). Έτσι, ανατρέχοντας στο δίκτυο «ανακάλυψα» πως οι Space Spectrum είναι Γερμανοί (κάτι που φαίνεται και από τη μουσική που παίζουν – αν και, στις μέρες μας, πολλοί μη Γερμανοί παίζουν σαν Γερμανοί…) και πως αποτελούνται από τέσσερα άτομα, τους Nils Seel μπάσο, Nico Seel κιθάρες, cosmic noise(;), Kevin Klein ντραμς και Jan D. Schulz synth/ electronics. Το “The Red Eyed Queen” έχει δύο κομμάτια (ένα ανά πλευρά), που κατ’ ουσίαν είναι ένα (σ’ ένα CD, ας πούμε, θα μπορούσε να ακούγονταν ως ένα ενιαίο track), το οποίον και αποτελεί τον… ορισμό του krautrock. Βεβαίως, το τι είναι “krautrock” έχει διατυπωθεί ήδη από τα late sixties από τους… Pink Floyd και εν συνεχεία από μπάντες όπως οι πρώτοι Tangerine Dream, οι Amon Düül (και οι II), οι CAN, οι Ash Ra Tempel, οι Gila, οι Brainticket, οι Kalacakra, οι Annexus Quam και άλλοι διάφοροι γνωστοί και λιγότερο γνωστοί, που έπλεξαν, με γνώση και (πειραγμένη) συνείδηση, εκείνο τον μύθο τού… διαπλανητικώς ή εσωτερικώς «χαμένου». Κομμάτια... πλευρές, με «ανοιγμένες» μελωδίες, βαρείς κιθαρισμούς, που απλώνονταν πάνω στα κιμπορνιτικά υποστρώματα, και βασικά άπειρα breaks, απειράριθμα «γεμίσματα» δηλαδή από ηλεκτρονικά, κρουστά ή ό,τι άλλο, τοποθετημένα με ακρίβεια πάνω σ’ ένα ογκωδέστατο rhythm section. Αυτό, ή περίπου αυτό, ήταν από αισθητικής πλευράς το krautrock, και αυτό το krautrock υπηρετούν με πίστη και όρεξη… σαρανταβάλε χρόνια μετά τούτοι οι… ευχάριστοι Τεύτονες.

Επαφή: www.musicbazz.com