ένα ακόμη εξαιρετικό CD του BRIAN LANDRUS

Πνευστός ολκής, με ειδίκευση στα μπάσα όργανα (βαρύτονο σαξόφωνο, μπάσο κλαρίνο, μπάσο σαξόφωνο, μπάσο φλάουτο), ο 37χρονος Brian Landrus είναι μία από τις σημαντικότατες τζαζ μορφές του καιρού μας. Στο δισκορυχείον τον έχουμε τιμήσει κι άλλες φορές, με κριτικές στα άλμπουμ του “Forward” [Cadence Jazz, 2009], “Traverse” [BlueLand, 2010], “Capsule” [BlueLand, 2011] και “Mirage” [BlueLand, 2013] – αν και μπορεί να ξεχνώ κάτι… Το πιο πρόσφατο CD τού αμερικανού (από την Νεβάδα) πνευστού έχει τίτλο “The Deep Below” [BlueLand, 2015]… και είναι, αυτή τη φορά, ένα πολύ ιδιαίτερο τρίο. Ένα τρίο αποτελούμενο από τον ίδιο στα βαριά πνευστά και από τους top σεσιονάδες Lonnie Plaxico κοντραμπάσο και Billy Hart ντραμς.

Ο Landrus σε πιάνει από τα μούτρα, όπως λέμε, από το πρώτο κιόλας track, που είναι το “Fly” (μια σύνθεση δική του και του Plaxico). Το βαρύτονο σαξόφωνο είναι αυτό που σε πρώτο επίπεδο πρωταγωνιστεί, μέσα από τα «βαθιά» φυσήματα και τα συνεχή «πήγαινε-έλα» γύρω από τη βασική μελωδία… που είναι bluesy και σε λιώνει. Το ίδιο και στο “Sophisticated lady” του Duke Ellington που ακολουθεί, το αργό τέμπο του οποίου δίνει την ευκαιρία στον Landrus, ως άλλος Harry Carney, να περιγράψει με αποφασιστικότητα τις «διαδρομές» του, τη βοηθεία ενός ουσιαστικού όσο και ανεπαίσθητου rhythm section – τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή όπου ο Plaxico θ’ αναλάβει τα πρωτεία. Μπάσο σαξόφωνο δεν έχουμε την ευκαιρία ν’ ακούμε κάθε μέρα, κι εδώ, στο “The beginning”, δεν μπορεί παρά να το απολαμβάνουμε (μαζί κι ένα ακόμη αριστοτεχνικό σόλο του Plaxico, καθώς ο Hart τον συνοδεύει με ελαφρά «περιφερειακά» χτυπήματα), με την επαναφορά του Landrus να χαρακτηρίζεται ως ακαταμάχητη, με παίξιμο και ήχο από τα… έγκατα της γης. Στο “Fields of Zava” η σκυτάλη περνά στο μπάσο κλαρίνο – ένα από τα πιο γλυκόλαλα τζαζ όργανα. Αργό κομμάτι και αυτό, προκειμένου να φανούν όλες οι μελωδικές δυνατότητες του οργάνου. Η διασκευή στο “Giant step” του Coltrane είναι εντυπωσιακή, κυρίως λόγω των ταχυτήτων του Landrus στο βαρύτονο, με το “Will she ever know” να μετατρέπεται σ’ έναν απίθανο λυρικό ύμνο, λόγω παίκτη, φυσικά, και μπάσου-φλάουτου βεβαίως (ένα ακόμη όργανο, που δεν το ακούμε συχνά στις ηχογραφήσεις). Το “I’m fool to want you” είναι ένα παλιό τραγούδι του Sinatra (και των Wolf & Heron) από το 1957, με τον Landrus να το «ανοίγει» κάπως μελωδικώς, κάνοντάς το πιο σκοτεινό (το έχει πει και η Billie Holiday εξάλλου). Το “Orebro treaty” είναι κατά βάση ένα latin track, με το “Ancient” (η δεύτερη σύνθεση των Landrus & Plaxico) να αποτελεί ένα ακόμη αργό και «βαθυστόχαστο» track, στο οποίο πρωταγωνιστεί για δεύτερη φορά το μπάσο-φλάουτο. Τα δύο τελευταία κομμάτια του CD, το bop “The age” και η μπαλάντα “Once again”, είναι must για τους θιασώτες των.. μπάσων ακροάσεων. Οι φοβεροί και τρομεροί ήχοι των πνευστών (βαρύτονο σαξόφωνο και μπάσο κλαρίνο αντιστοίχως), που γεμίζουν δωμάτια, αγκαλιά με το μεγαλιθικό κοντραμπάσο του Plaxico και τα ανεπαίσθητα, αλλά τόσο δημιουργικά ντραμς του Hart.

Ακόμη ένα «άριστο» CD, από έναν μουσικό, τον Brian Landrus, που γνωρίζει κάθε φορά τον τρόπο να μας εκπλήσσει.

www.brianlandrus.com, www.bluelandrecords.com