Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 117

9/9/2018
Το να εμφανίζει κάποιος ένα δημαρχείο του Τελ Αβίβ, φωταγωγημένο στα χρώματα της αστερόεσσας, παρουσιάζοντάς το για το Μακεδονία Παλάς(!), κάνοντας κάποιους να το πιστεύουν, βγάζει πολύ γέλιο. Και όποιος μας κάνει να γελάμε δεν πρέπει να διώκεται, ούτε να κατσαδιάζεται, ούτε να ξεμπροστιάζεται, αλλά να επευφημείται!
Είναι ωραίο να διασκεδάζεις με τους… πτωχούς τω πνεύματι ενίοτε (χωρίς να τους θέτεις σε κίνδυνο). Τα θέλει ο κωλαράκος τους!
Θα κερδίσουν που θα κερδίσουν τη Βασιλεία των Ουρανών οι αφελείς (εν αντιθέσει με τους άλλους, τους… πονηρούς, που θα καταλήξουνε στα Τάρταρα), ας φάνε και κανα δουλεματάκι σ’ αυτή την πουτάνα τη ζωή. Δε χάθηκε κι ο κόσμος...

9/9/2018
«Ο Γιώργος Λάνθιμος βρίσκεται εδώ και χρόνια στην πρωτοπορία των πολιτιστικών και πνευματικών δυνάμεων που δημιουργούν στη χώρα μας. Η νέα του επιτυχία στο Φεστιβάλ Βενετίας…» κ.λπ., κ.λπ. έγραψε ο άσχετος με το χώρο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.
Να πούμε ότι η νέα ταινία του Λάνθιμου δεν έχει καμμία σχέση με την Ελλάδα και πως ο ίδιος έχει παύσει πια να «δημιουργεί» στη χώρα μας. Το “Τhe Favourite” είναι μια ιρλανδο-αγγλο-αμερικάνικη παραγωγή, χωρίς ούτε έναν έλληνα ηθοποιό στο καστ (ούτε για δείγμα) και με συντελεστές σε ποσοστό 99,99% ξένους. Άρα δεν πρόκειται για μια ελληνική ταινία. Πρόκειται για μια ξένη ταινία, που την διεκπεραίωσε απλώς έλληνας νταϊρέκτορας. Καμμία σχέση δηλαδή με τον Αγγελόπουλο, που βάδιζε στους ίδιους βραβευμένους δρόμους με το Λάνθιμο (σε Κάννες και Βενετίες) με αληθινά ελληνικές ταινίες (στην παραγωγή, σε όλα).  
Χαίρομαι για τη βράβευση του Λάνθιμου (που είναι ατομική), όσο θα χαιρόμουν και με τη βράβευση του… Κατσικάρη, αν έβγαινε πρωταθλήτρια στο NBA η Γιούτα Τζαζ. Δηλαδή καθόλου.

9/9/2018
Το χειρότερο απ’ όλα, κατάντια πραγματική για κάποιον που θέλει να λέγεται αριστερός, με όποιο νόημα και να δίνει στη λέξη, είναι να συγκρίνεις το Σύριζα με την επάρατο Δεξιά και να λες ότι είναι «καλύτερος». Φυσικά, είναι «καλύτερος» από τη Δεξιά, έστω και στα σημεία, σε κάποια σημεία… αυτό δα μας έλειπε. Αλλά τούτο σημαίνει πια, και συνειδησιακά, την πλήρη πασοκοποίηση τής και-καλά «ριζοσπαστικής αριστεράς», αφού πρακτικά, και με βάση και τα ευρωπαϊκά δεδομένα δηλαδή, ο Σύριζα είναι πια ένα τυπικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Το ότι μας κυβερνάνε… Πασόκοι είναι το μόνο σίγουρο. Το να μη μας κυβερνάνε κλέφτες Πασόκοι (στυλ Τσοχατζό κ.λπ.) είναι το περισσότερο που μπορούμε να περιμένουμε από τους Συριζαίους...

8/9/2018
Συνεργάτες των λαών Αμερικάνοι

8/9/2018
Ένας από τους πιο γελοίους και εκνευριστικούς γλωσσικούς ευπρεπισμούς των μίντια είναι η αντικατάσταση της λέξης «σπίτι» από τη λέξη «οικία». «Ήταν στην οικία του» διαβάζεις ολούθε, λες και αν γράψουμε «ήταν στο σπίτι του» θα μας πουν αγράμματους και αναλφάβητους.
Τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι…

7/9/2018
Να το ξαναπούμε…
Αυτό το πανηγύρι της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και με τον τρόπο που το διαχειρίζονται οι νυν και οι μελλοντικοί κουμανταδόροι μας, σαν ένα βήμα ακατάσχετων μπαρουφολογιών και ψεμάτων, μου προκαλεί απέχθεια. Είναι ένα έθιμο που πρέπει να εκλείψει, γιατί, και αυτό, κοστίζει (άνευ λόγου). Δεν ξέρω, δε, αν πρέπει να καταργηθεί και η ίδια η ΔΕΘ, καθότι δεν είμαι σίγουρος αν έχει πλέον νόημα και αν βγάζει τα λεφτά της.
Αφήνω κατά μέρος το γεγονός πως, για μένα, από τότε που χάθηκαν το Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού (που γινόταν Σεπτέμβρη) και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου (που ξεκινούσε επίσης Σεπτέμβρη και όχι Νοέμβρη) η ΔΕΘ έχει χάσει και το παραμικρό ενδιαφέρον της.  

6/9/2018 
Πέθανε ο Burt Reynolds στα 82 του, ένα από τα πιο πειστικά "σκληρά καρύδια" του αμερικάνικου σινεμά. Σ' αυτό το αριστούργημα του John Boorman προσέφερε το ρόλο της ζωής του...

6/9/2018
Ξαναείδα τις προάλλες στο σινεμά τον «Τρίτο Άνθρωπο» (1949) του Κάρολ Ρηντ, μετά από 30 πάνω-κάτω χρόνια. Την ταινία την είχα πρωτοδεί στα έιτις στην τηλεόραση, αλλά δεν θυμόμουν και πολλά πράγματα, οπότε είπα να την δω ξανά, αφού το καλοκαίρι προσφέρεται για επαναλήψεις.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά η ταινία μού φάνηκε ξεπερασμένη (και κάπως κοινή η ιστορία του Γκρέιαμ Γκρην). Για να μην πω πως, και ανεξάρτητα από το γεγονός πως δεν αντέχει στο χρόνο, μου δημιούργησε περαιτέρω μιαν αίσθηση απώλειας στόχου (από τη μεριά του σκηνοθέτη) σε καίρια σημεία. Δεν ξεχνώ, φυσικά, πως πρόκειται για μια ταινία-σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου (ψηφίστηκε, κάποτε, ως η σημαντικότερη βρετανική ταινία όλων των εποχών!), αλλά εν αντιθέσει με άλλες κλασικές ταινίες γυρισμένες πριν το ’50 («Θωρηκτό Ποτέμκιν», «Ο Κανόνας του Παιχνιδιού», «Πολίτης Καίην» κ.λπ.), ο «Τρίτος Άνθρωπος» ωχριά μπροστά τους.  
Κατ’ αρχάς βρήκα κάπως ελαφριά, στα όρια ενός (έστω και επανα-αναδυόμενου) κοσμοπολιτισμού, και άρα καθόλου πειστική, την ατμόσφαιρα τής μεταπολεμικής Βιέννης που έστησε ο Ρηντ (μια Βιέννη χωρισμένη σε τέσσερις τομείς, τους οποίους επόπτευαν Σοβιετικοί, Άγγλοι, Αμερικανοί και Γάλλοι), ενώ ακόμη και τα ερείπια από τον πόλεμο, που τα έβλεπες στο φιλμ σε σωρούς από δω κι από κει, έμοιαζαν σχεδόν ψεύτικα, δίχως να λειτουργούν, ούτε αυτά, ως… αποδειχτικά της καταστροφής. Ο Ρηντ είναι φανερό πω δεν είχε το ταλέντο των Ιταλών (Ροσελίνι, Ντε Σίκα κ.ά.) στην αποτύπωση του ζοφερού μεταπολεμικού κλίματος (εδώ, δεν ξεχνώ και τη συγκλονιστική «Europa» του Λαρς Φον Τρίερ, που είναι φυσικά πολύ μεταγενέστερη), εμμένοντας σε αρτίστικα τεχνικά πλάνα (λοξές λήψεις), παίζοντας με το φως εξπρεσιονιστικά, αλλά κάπως άνευρα και κυρίως χρησιμοποιώντας τους δεύτερους ρόλους του σαν καρικατούρες (όπως εκείνη η μισότρελη γριά, που έλεγε συνεχώς τα δικά της, και που έβγαζε πιο πολύ γέλιο, παρά δράμα). Ακόμη και η μουσική (το ζίθερ του Άντον Κάρας, που τόσο έχει επαινεθεί) εμένα μου φάνηκε τελείως εκτός κλίματος και ξεκομμένη από τα δρώμενα.  
Υπάρχουν, βέβαια, τα δυνατά πλάνα στα κανάλια των υπονόμων (που κι εκείνα δεν φτάνουν στην κλειστοφοβική δριμύτητα του Βάιντα στο «Κανάλ», λίγα χρόνια αργότερα), υπάρχει η σκηνή στο λούνα-παρκ και κυρίως υπάρχει ο Όρσον Γουέλς (χωρίς να υποτιμώ το μίνιμαλ παίξιμο του Τζόζεφ Κότεν), ο οποίος από τη μέση και μετά (όταν κάνει την όχι και τόσο απρόσμενη, τελικά, εμφάνισή του) παίρνει όλη την ταινία στις πλάτες του. Τρομερή φιγούρα, παίξιμο, στήσιμο, ομιλία… τα πάντα.
Δεν μπορώ να πω πως πέταξα το χρόνο μου (ξανα)βλέποντας τον «Τρίτο Άνθρωπο», αλλά πήγα με τη βεβαιότητα πως θα έβλεπα κάτι, που θα με «κρατούσε» πιο πολύ και πιο γερά. Πήγα μ’ αυτή την πεποίθηση εννοώ, αλλά δε συνέβη.

5 σχόλια:

  1. Σχόλια από το facebook για τον Τρίτο Άνθρωπο του Κάρολ Ρηντ...

    Αλέξανδρος Κατσαούνης
    Εγώ ψηφίζω καλήτερη βρετανική ταινία το «Naked» του Mike Leigh. Ή το «Kes» του Ken Loach.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν το έχω σκεφτεί. Κάποια του free cinema ίσως... Μάλλον το This Sporting Life του Lindsay Anderson.

    Ferris Costas
    Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και... το Passport to Pimlico".

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Βέβαια, τα Ealing Studios... και ακόμη τον Ηδονοβλεψία του Μάικλ Πάουελ, κάποιες από τις βρετανικές ταινίες του Losey και άλλα διάφορα...

    Ferris Costas
    Θα συμφωνήσω βασικά, υπολογίζοντας όμως και την καταλυτική παρουσία (και συνεργασία) ου Ουέλλες, που σιχαινότανε τον ρεαλισμό ως κατ' εξοχήν εξπρεσιονιστής. Με μιά μόνο αντίρρηση: Η χρήση της μουσικής από τον σκηνοθέτη, είναι (γιά πρώτη φορά στο σινεμά) πέρα από αντιστικτική, αυθαίρετη και... εξωσχολιαστική (δικός μου ο νεολογισμός) πράγμα που θα δούμε αργότερα να γίνεται από τον Κιούμπρικ ως τον Ταραντίνο, χωρίς να ξεχνάμε τον Αλμπινόνι και πως τον χρησιμοποίησε ο Ουέλλες στη Δίκη.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, το έχει αυτό η μουσική στον Τρίτο Άνθρωπο, είναι "αυθαίρετη", "μόνη της", αλλά η γνώμη μου είναι πως δεν κολλάει. Όπως κόλλαγε π.χ. η επίσης "αυθαίρετη", αλλά συναρπαστική ηλεκτρονική μουσική του Λογαρίδη στη Φόνισσα...

    Ferris Costas
    Χα χα! Σ' ευχαριστώ που το πρόσεξες. Δεν ήθελα να το πω, αλλά είμαι ένας απ' αυτούς που χρησιμοποιούν τη μουσική με "αυθαίρετο" -μετα/αντιστικτικό- τρόπο. Αυτό το στοιχείο το πήρα από το 2001, όπως επίσης την αλλοίωση των χρωμάτων (posterization, solarization κ.λ.) που επανέλαβα στον Προμηθέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Athena Delcosta
      Ναι , ο Τρίτος Άνθρωπος δεν αντέχει σε δεύτερη ή τρίτη ανάγνωση εν έτει 2018 , σωστή παρατήρηση, οι αυτοφωτοι Welles και Cotten ειναι διαχρονικοι και μόνον αυτοί, τέλος.
      Δυστυχώς αυτό όμως δεν έχει να κάνει μόνο με τη συγκεκριμένη ταινία. Το μεταπολεμικο σινεμά και κυρίως αυτό της δεκαετίας του πενήντα το οποίο έχει μεγαλώσει γενιές σινεφίλ, δυστυχώς έχει ξεφτισει στο μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του, το έφαγε ο χρόνος. Ο χρόνος θόλωσε τη ματιά του σκηνοθέτη του τότε, πάει ο φακός, χάλασε. Έχουν αλλάξει όλα πλέον και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο βλέπει κανείς τα γεγονότα της ζωής και την ιστορία την ίδια.
      Για μένα το σινεμά όπως το ξέραμε δεν υπάρχει πια, ή μάλλον πέρα από λαμπρές εξαιρέσεις (πχ Welles ως σκηνοθέτης) δεν έχει πλέον να μου πει απολυτως τίποτα
      Ως μορφή τέχνης και γλώσσα, είναι ήδη κουρασμένο.
      Ειδα ξανά πρόσφατα τον Σαμουράι του Μελβιλ και διαπίστωσα για μια ακόμα φορά τη φθορά του χρόνου, σε μια σχετικα νέα μορφή τέχνης, όπως είναι το σινεμά. Μόνο ο Ντελον ήταν αξία αμετακίνητη.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Γενικά ναι, αλλά πάντα θα υπάρχουν οι λαμπρές εξαιρέσεις. Είχα ξαναδεί το χειμώνα τα Απαγορευμένα Παιχνίδια του Ρενέ Κλεμάν, μια ταινία του '52 που μου άρεσε ακόμη πιο πολύ από την πρώτη φορά που την είχα δει.

      Athena Delcosta
      Ο Κλεμάν είναι μια κατηγορία από μόνος του, καταγράφει με λυρισμό την ωμή πραγματικότητα της σκληρής ζωής στην επαρχία, όπως και με έναν κατά τι διαφορετικό τροπο παραμένει ζωντανος και πικρά σαρκαστικος ο νεορεαλισμος των Λεοπόλντο Σαβόνα και Γκιουζέπε Ντε Σάντις, στο γλυκόπικρο Ημέρες του Έρωτα που είδα ξανά την περασμένη εβδομάδα.
      Η ταινία γυρίστηκε το 54 και δεν έχει χάσει τίποτα από το κοφτερό της βλέμμα εξήντα τοσα χρόνια μετά.

      Marios Athanasiou
      'Οπως και το 'Σαμποτάζ" της Λένας Πλάτωνος

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εμένα μου αρέσει το Σαμποτάζ (σαν τραγούδια), απλώς έχει κακή ηχογράφηση-παραγωγή.

      Antonis Livieratos
      Συμπτωματικά, πριν από ενα-δυο μήνες, είχα κι εγώ την φαεινη ιδέα να ξαναδιαβάσω τον Τρίτο Άνθρωπο του Γκρην (που στα μακρινά '80s με είχε ενθουσιάσει εξίσου με την, περί ης ο λόγος, ταινία) και τον βρήκα απελπιστικά μέτριο. (Για την ιστορία νομίζω πως δεν πρόκειται για πρωτότυπη νουβέλα αλλά για προσαρμογή του σεναρίου σε μορφή αφηγήματος μετά την ολοκλήρωση της ταινίας).

      Nicholas Hatziyiannis
      Έλα να δούμε Rear Window Παρασκευή στο γρασίδι

      Andreas Frogoudakis
      Ωραια ταινια τη ξαναβλεπω ευχαριστα....

      Stratis Armenakis
      Η ταινια ειναι αριστουργημα Φωντα.

      Marios Athanasiou
      Σωστός! Υπερεκτιμημένη ταινία... σχεδόν βαρετή

      Διαγραφή
  2. Σχόλια από το facebook για το "σπίτι" και την "οικία"...

    Nikos Sarantakos
    Άσε που οι μισοί το γράφουν "οικεία"

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ανοίκειο... (γέλια)

    Haris Mantellos
    Αμ εκείνο το "βιώνεις"? Δεν ρωτάνε πλέον πώς αισθάνεται ή ζει κάποιος κάτι, αλλά πώς το...βιώνει.

    Giorgis Christodoulou
    Εμένα μου αρέσει και το "μακράν" που δεν υπάρχει αλλά είναι μια λόγια απόδοση (οι θεοί να την κάνουν) του by far. Όπως το είπες: βρακί δεν έχει ο κωλος μας, γαρύφαλλο στ' αυτί μας!

    Andreas Paparousos
    Εμ αφού το θέλουν για να ξεχωρίζουν το που μένει ο κοσμάκης και που μένουν οι λεφτάδες, τους πέφτει μάλλον βαρύ να αποκαλέσουν την βιλλάρα ας πούμε του Άκη, σπίτι και όχι οικία.

    Κόππα Ι. Κάππα
    Uncanny

    Nikos Patatravas
    Έπος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το facebook για τη δήλωση του Νίκου Βούτση, τη σχετική με τη βράβευση του σκηνοθέτη Λάνθιμου...

    Vassilis Konstandopoulos
    Ντούρου ντούρου, στην πλατεία Κουμουνδούρου. 1. Η τελευταία ταινία του Λάνθιμου έχει σχέση με την Ελλάδα μόνο όσον αφορά τον σκηνοθέτη και τον μοντέρ (δεν είναι λίγο, αλλά αυτό είναι). 2. τα του Βούτση κατανοητά, αλλά άνευ ουσίας (Ξένα κεφάλαια 100% άνευ ελληνικής συμμετοχής, με την ίδια λογική ο Ντένης Ηλιάδης στο Χόλυγουντ, επίσης "δημιουργεί στη χώρα μας"). Άσχετο, είχε καμιά υποχρέωση ο Βούτσης να ανακοινώσει κάτι; Άσχετο 2, το κανάλι της βουλής στο οποίο προΐσταται ο Βούτσης, θα έπαιζε ποτέ τον Κυνόδοντα; 3. Το "διεκπαιρέωσε" είναι πικρόχολο. 4. Ο Τεό, πέραν της ελληνικής συμμετοχής που υπήρχε σε όλα τα φιλμ, ασχολιόταν και με "ελληνικά" - "βαλκανικά" θέματα. 5. Καλά να είναι ο άνθρωπος, δεν είναι άσχημο να υπάρχει κάποιος έλληνας εκεί έξω.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    >>δεν είναι άσχημο να υπάρχει κάποιος έλληνας εκεί έξω.<< εγώ θα προτιμούσα να είναι εδώ μέσα

    Vassilis Konstandopoulos
    οκ, έφυγε, το "μέσα" προσωπικά το εκλαμβάνω πιο πολύ με τη σχέση του με το "μέσα", βλέπε Παπατάκης ή Πολέτ.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    >>είχε καμιά υποχρέωση ο Βούτσης να ανακοινώσει κάτι; << ο Βούτσης γενικώς βραβεύει και επαινεί από επικοντίστριες, μέχρι βρακοφόρους

    Vassilis Konstandopoulos
    οκ, αντιλαμβάνομαι την "εθνική εκπροσώπηση" στα αθλητικά, αλλά δεν τρελαίνομαι με τα κινηματογραφικά, αν και στην βράβευση της Βενετίας (ας πούμε), δεν ανεβαίνει παραγωγός αλλά σκηνοθέτης (άρα Γκρις). Οκ, δικό μας παιδί είναι, δεν ήταν και το χειρότερο που μας συνέβη.

    Κόππα Ι. Κάππα
    διεκπεραίωσε γράφει Vassilis

    Vassilis Konstandopoulos
    ok, το είδα, σε τέτοια κλίμακα δεν διεκπεραιώνουν, αν και λειτουργούν σε όρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργος Δαραβίγκας
      με Έλληνες ηθοποιούς ο ''Αστακός''? δεν είμαι σίγουρος αν θα βλεπόταν...

      Vassilis Konstandopoulos
      Προφανώς, σκεφτείτε την "Ευδοκια" με Σουηδούς.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Όταν έχεις ελληνικό λαϊκό θέμα οι Έλληνες ηθοποιοί είναι απαραίτητοι. Αλλά είναι και θέμα δουλειάς, για έναν ξένο επαγγελματία. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις θέλω να πω. Δες τον Άντονι Κουήν στο Ζορμπά π.χ.

      Vassilis Konstandopoulos
      Αναλόγως τι σινεμά κάνεις. Ο Zorba ήτο ένα Μάμα Μία της εποχής, μια χαρά, αλλά εγώ δεν δύναμαι να το δω.

      Γιώργος Δαραβίγκας
      συμφωνώ,αλλά τώρα ποιόν να πάρει? προσωπικά από εγχώρια αγορά δεν μου έρχεται τίποτα πλήν 2-3 στο εξωτερικό, Μ. Γαυράς-Γ.Χωραφάς

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Λέμε για λαϊκές ταινίες, σαν την Ευδοκία ή το Ζορμπά, που καταπιάνονται με λαϊκά θέματα δηλαδή. Εκεί ο ηθοποιός πρέπει να νοιώθει μια οικειότητα με τις περιγραφόμενες καταστάσεις. Αλλά είναι και θέμα ταλέντου και εκπαίδευσης επαναλαμβάνω., για έναν ξένο. Όμως και σε πιο απρόσωπες ταινίες, όπως ο Κυνόδοντας π.χ., μια χαρά μπορούν να παίξουν Έλληνες.

      Vassilis Konstandopoulos
      Κάπου εδώ, ό,τι πει ο σκηνοθέτης. Είναι μεγάλο θέμα και βαριέμαι.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι, εντάξει το θέμα μας ήταν ο Βούτσης. Αν δε διάβαζα αυτό που διάβασα δεν θα ασχολιόμουν με τη βράβευση του Λάνθιμου.

      Vassilis Konstandopoulos
      ναι, οκ, ελήφθη.

      Γιώργος Δαραβίγκας
      χωρίς να θέλω να πουλήσω εξυπνάδα ειλικρινά,την κοπάνησε έξω και ο ταλαντούχος?Παπακαλιάτης και ψάχνεται για συνεργασία με ξένους ηθοποιούς.Μου αρκεί ένας Έλληνας να βγάζει καλές ταινίες να ακούγεται η χώρα.Ίσως κάποια στιγμή παίξουν και δικοί μας, όσοι αξίζουν

      Vassilis Konstandopoulos
      δεν την κοπάνησε μεγάλε, τον ζήτησαν και τον πληρώνουν καλά, δεν φαντάζεσαι πόσο καλά. Ο Παπακαλιάτης, δεν μπορεί να βρει λεφτά έξω ως σκηνοθέτης και από ξένους σταρ έχει ταβάνι. Τώρα πού θα παίξουν οι δικοί μας, υπάρχει κι ο Σιόβας

      Γιώργος Δαραβίγκας
      έλειπε απ το Χόλυγουντ ένας Χριστόφορος μεγάλε ε?
      Σιόβα ηθοποιό δεν έχω ακουστά ...μήπως εννοείς τον παίκτη του Ολυμπιακού ? εκτός αν λές για τον Ζιώβα

      Γιώργος Δαραβίγκας
      συγκρίνεις και Ζορμπά με Μάμα Μία?έλεος ρε ΜΕΓΑΛΕ σινεφίλ

      Διαγραφή