ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 134

29/12/2018

Πάντα σεβόμουν τις φωτογραφίες με πλάτη στο φακό. Ο Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οδό Gît-le-Cœur στο Παρίσι (Beat Hotel). Φωτογραφία: Antony Balch.

28/12/2018

Όλοι έχουμε τα κολλήματά μας στη μουσική. Απλώς, εμείς που γράφουμε πρέπει να τα κρύβουμε ή να τα εμφανίζουμε σπανίως…
Αυτό το τραγούδι (στην εκτέλεση του Robert Wyatt) νομίζω πως το έχω σε ό,τι φόρμα έχει κυκλοφορήσει – σε 45άρι, 12ιντσο ΕP, LP-συλλογή, CD-live. Δεν είναι ότι το κυνηγάω σε κάθε φόρμα (όχι, τέτοιες μανίες δεν έχω), απλώς όποτε το αγόραζα το αγόραζα και για όλο το υπόλοιπο πακέτο κάθε φορά (που ήταν πάντα διαφορετικό).  

28/12/2018

Μία από τις 2-3 ωραιότερες versions στο κλασικό τραγούδι (ύμνος!) του Woody Guthrie. Ξεκίνησα να διαβάζω και το μυθιστόρημά του Σπίτι από γη, που κυκλοφόρησε εσχάτως από τον Αίολο, αλλά διαβάζω και μερικά ακόμη βιβλία, παράλληλα μ' αυτό, και δεν ξέρω πότε θα το τελειώσω... 

https://www.youtube.com/watch?v=Nb5tjHvBB74

23/12/2018

Είναι ντροπή αυτά τα τραγούδια να τ’ ακούμε από το YouTube, αλλά τι να γίνει;

Θρύλος αρμονικίστας ο George “Harmonica” Smith, με σπάνιο χρωματικό παλμό. Κάθε φύσημα ή εισπνοή του είναι σαν… πρόκα στην καρδιά. Summertime, ένα, μοναδικό και ανεπανάληπτο… 

https://www.youtube.com/watch?v=M6e4Z_Hx8lE

22/12/2018

Αυτό το τραγουδάκι το άκουγα από παιδί στο Δόλωμα να το λένε (υποτίθεται) ένας ψιλόλιγνος νέος (ο Κώστας Φυσσούν) κι ένας κοντόχοντρος γέρος… και μου άρεσε από τότε.

Είναι η μελωδία, το βαλσάκι, ο… αγνός έρως που κρύβεται στις καρδιές των πρωταγωνιστών, της απαστράπτουσας Αλίκης και του Βαγγέλη Βουλγαρίδη, ένα παιδί που θα το ήθελε για γαμπρό κάθε ελληνική οικογένεια για τη… μοναχοκόρη της, είναι όλα αυτά μαζί και κάτι ακόμη… δεν ξέρω… Ξέρω, όμως, πως αυτό το τραγουδάκι τού σπουδαίου Κώστα Καπνίση (σε λόγια Σακελλάριου) δεν είναι ξεχασμένο, αφού το λένε και σήμερα δεκάδες (από την Μποφίλιου μέχρι το Λουδάρο και από τον Πετράκη μέχρι την Τσανακλίδου). Το άκουσα απ’ όλους στο YouTube, αλλά ακούγεται τελείως ψεύτικο. Δεν είναι ν’ απορείς. Μόνο από τους πρώτους Μουζά-Λιγνό μετράει.
Γιατί το θυμήθηκα; Γιατί το βρήκα χθες σε 45άρι μ' ένα ευρώ. Αριστουργηματάκι…
(το αφιερώνω στη κ. Σοφία Ν. Ρομποτή, που δεν την ξέρω… )