οι NILS LANDGREN / JAN LUNDGREN σ’ ένα άλμπουμ που συμπυκνώνει πολλά από τα διαχρονικά προτερήματα της swedish jazz

Ο τρομπονίστας (και ενίοτε τραγουδιστής) Nils Landgren και ο πιανίστας Jan Lundgren δεν συνεργάζονται για πρώτη φορά (στη δισκογραφία). Υπάρχουν τρία τουλάχιστον άλμπουμ από τον κατάλογο της ACT στα οποία έχουν συνυπάρξει, τα “Meet Me Around Midnight” (2007) της Ida Sand, “Kind of Cool” (2015) του Wolfgang Haffner και “Some Other Time, A Tribute to Leonard Bernstein” (2016) των Nils Landgren / Janis Siegel, αν και τώρα, με το “Kristallen” [ACT Music & Vision / AN Music, 2020], η συνεργασία τους αποκτά ακόμη πιο ειδικά χαρακτηριστικά. Και πώς θα μπορούσε να μη συμβεί αυτό από τη στιγμή κατά την οποίαν το “Kristallen” αποτελεί μιαν επικοινωνία των δύο. Τρομπόνι και πιάνο λοιπόν, και κάπου-κάπου φωνή, είναι τα μόνα όργανα που καταγράφονται εδώ – σ’ ένα άλμπουμ, που επιχειρεί να παίξει σε τρία διαφορετικά πεδία (jazz, folk, pop), καταφέρνοντας να αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων (σαν σύνολο).

Κατ’ αρχάς να πούμε πως από τα δεκατρία tracks του “Kristallen” τα εννέα αποτελούν versions και πως μόνο τέσσερα είναι γραμμένα από τους δύο μουσικούς. Στα πρωτότυπα ανήκουν λοιπόν το εισαγωγικό “Blekinge”, μια λυρική σύνθεση του πιανίστα Lundgren, που διακρίνεται για το ρομαντικό ύφος της και την «απόλυτη», αλλά παγερή ομορφιά της, το τραγούδι “Why did you let me go” (Lundgren / Landgren), που είναι μια τζαζ μπαλάντα, με ωραία breaks από τον Lundgren στο πιάνο, το “Lovers parade” (Jan Lundgren / Michael Saxell), ένα επίσης ωραίο jazz-pop άσμα και τέλος το “Olu”, μια παλαιά σύνθεση του Nils Landgren, γνωστή από το κοινό άλμπουμ του με τον τρομπετίστα Tomasz Stańko, το “Gotland” [ACT, 1996], που είναι, απλώς, μία από τις ωραιότερες στιγμές του CD. Καταπληκτική, λυρική σύνθεση, με ταξιδευτικό προσανατολισμό που συναρπάζει.

Φυσικά και οι versions παίζουν, και αυτές, τον ρόλο τους στην συγκρότηση τούτης της ειδικής και κάπως ποιητικής ατμόσφαιρας, που χαρακτηρίζει, γενικώς, το “Kristallen”. Πόσω μάλλον όταν κινούνται προς τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις, συγκλίνοντας όμως όσον αφορά στη δημιουργία ενός συγκεκριμένου κλίματος κι ενός feeling.
Έχουμε λοιπόν κατά πρώτον τα παραδοσιακά σουηδικά tracks, σαν τα “Byssan lull”, “Hornlåtar” και “Värmlandsvisan”, που μετατρέπονται πότε σε blues, πότε σε haunted ballads και πότε σε νοσταλγικά τραγούδια χωρίς λόγια. Αυτά ειδικώς τα tracks φέρνουν στη μνήμη ένα άλλο καταπληκτικό άλμπουμ, το “Swedish Folk Modern” [ACT], που είχαν προτείνει οι Nils Landgren και Esbjörn Svensson, πίσω στο 1998. Δεύτερον υπάρχουν οι διασκευές από το σώμα της κλασικής pop με τις συνθέσεις των Beatles (“I will”, “Norwegian wood”) και του Jimmy Webb (“Didn’t we”), στις οποίες ο Landgren αποδεικνύει, για μιαν ακόμη φορά, πως είναι κι ένας πολύ καλός τραγουδιστής και τρίτον έχουμε τις αποδόσεις των στάνταρντ (“The nearness of you”) και των συνθέσεων των Keith Jarrett (“Country”) και Abdullah Ibrahim (“The wedding”), που, κι ας φαίνεται περίεργο τούτο, αποτελούν τρεις από τις πιο εξωστρεφείς στιγμές του “Kristallen” – ενός άλμπουμ που έχει τον τρόπο να συμπυκνώνει πολλά από τα διαχρονικά προτερήματα της swedish jazz.