ΕΛΕΝΗ ΠΕΡΙΝΟΥ στην άκρη αυτού του κόσμου

Τραγουδοποιός και συγγραφέας που, προσωπικώς, μου είναι γνωστή από τα χρόνια του ’90 και το CD της «Περγαμηνή» [Ankh, 1997], για το οποίο πρέπει να είχα γράψει, τότε, τα σχετικά στο Jazz & Τζαζ, η Ελένη Περινού έχει καινούριο άλμπουμ, που τιτλοφορείται «Στην Άκρη Αυτού του Κόσμου» [Μετρονόμος, 2019].

Στο εν λόγω άλμπουμ η Περινού γράφει μουσικές στα δέκα από τα δώδεκα τραγούδια (στα υπόλοιπα δύο έχει γράψει ο Χρίστος Τσιαμούλης), στίχους σε όλα (σε ένα μόνο τραγούδι οι στίχοι είναι από κοινού με τον Τσιαμούλη), ενώ τραγουδάει μόλις σε δύο. Περίεργο αυτό. Γιατί και καλή φωνή έχει η Περινού και τα τραγούδια που λέει η ίδια, έτσι όπως τα λέει, είναι από τα ωραιότερα του δίσκου (ιδίως το «Ειμ’ εδώ για σένα μόνο», που είναι το πλέον ωραιότερο).

Ποιοι τραγουδούν, όμως, στον δίσκο της; Πολλοί, πάρα πολλοί. Ο Βασίλης Σκουλάς, η Λιζέτα Καλημέρη, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Χρίστος Τσιαμούλης, ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης... Αν συνυπολογίσουμε, δε, και την ίδια την Περινού, φθάνουμε στον αριθμό επτά.

Επτά φωνές για δώδεκα τραγούδια είναι πάρα πολλές. Κι όπως έχουμε ξαναγράψει, αναφερόμενοι σε ανάλογες περιπτώσεις, τούτη η φωνητική πληθώρα δεν βοηθάει προς την οικοδόμηση μιας ενιαίας και συγκεκριμένης ατμόσφαιρας, που, κανονικά, θα πρέπει να διέπει κάθε δίσκο. Ακούς το «Στην Άκρη Αυτού του Κόσμου» και νοιώθεις πως πρόκειται για συλλογή τραγουδιών από διαφορετικά άλμπουμ (και από διαφορετικούς τραγουδιστές).

Πέραν αυτού, τώρα, ο Χρίστος Τσιαμούλης, σαν ενορχηστρωτής, έχει προσπαθήσει να λειάνει τις όποιες διαφορές παρατηρούνται από τραγούδι σε τραγούδι (και δεν αναφερόμαστε μόνο στις φωνές) μέσω μιας προσέγγισης, που δεν κάνει την έκπληξη (εξαιρουμένου του έσχατου «Σ’ ακρωτήρι ξεχασμένο»), εμμένοντας στα κλασικά και αναμενόμενα «εντεχνο-λαϊκά» ηχοχρώματα. (Προσωπικώς θα ήθελα κάτι πιο τολμηρό ως «ένδυμα» για το άλμπουμ της Περινού και βασικά δύο μόνο φωνές – τη δική της και του Τσιαμούλη).

Συμπαθές λοιπόν, σαν σύνολο, αλλά έως εκεί.

Επαφή: www.metronomos.gr