ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 227

3/3/2020

Πέθανε ο συγγραφέας και ποιητής Στρατής Χαβιαράς στα 85 του. Πρόσφατα είχαμε γράψει κάτι για την περίπτωσή του... 

https://diskoryxeion.blogspot.com/2019/09/richard-farina-folk-rock.html

2/3/2020

Κι επειδή γουστάρω να λέω... πραγματάκια, να κάτι ακόμη ενδιαφέρον.
Πάντα ρωτούσα τους παλιούς, τους μεγαλύτερους από μένα (και τους ρωτάω ακόμη), από πού έμαθαν το ένα γκρουπ, από πού το άλλο και κάπως έτσι συμπληρώνω το παζλ με το πώς διαχύθηκε η ροκ-πληροφορία στη χώρα.
Λέω λοιπόν τώρα εγώ (χωρίς κανένας νεότερος να με ρωτήσει) πως έμαθα τους Caravan από το περιοδικό Τεχνική Εκλογή, γύρω στο 1981.
Ασχολιόμουν τότε με τα ηλεκτρονικά, έφτιαχνα κάτι μαραφέτια και διάβαζα τακτικά το συγκεκριμένο έντυπο – το οποίον είχε και στήλη δισκοκριτικής! Κι εκεί κάποιος χριστιανός είχε γράψει καλά λόγια για τους Caravan, με αποτέλεσμα την άλλη μέρα να πάω στο δισκάδικο για να ζητήσω και ν’ αγοράσω το θρυλικό “In the Land of Grey and Pink”, με διπλό εξώφυλλο σε ελληνική εννοείται εγγραφή (έτσι το έχω ακόμη, 39 χρόνια μετά).  

Δυστυχώς, το συγκεκριμένο τεύχος της Τεχνικής Εκλογής δεν το έχω πια (θα ήθελα να το ξαναδώ!), αλλά έχω φυλάξει από τότε ένα άλλο, λίγο παλιότερο. Το #164 από τον Αύγουστο του 1980. Από κει και η σκαναρσιμένη δισκοκριτική των Χιλιανών Inti Illimani – τον (ελληνικό) δίσκο των οποίων αγόρασα λίγα χρόνια αργότερα, όταν τον βρήκα τυχαία μπροστά μου.
[Ακούστε στα σχόλια]

2/3/2020

Ό,τι μαλακία του κατέβει του καθενός τη γράφει στο φέισμπουκ.
Σου λέει ο άλλος... δεν γουστάρω τα σύνορα, ποιος με ρώτησε εμένα για τα σύνορα και κάτι τέτοιες αναρχοπαπαριές. Εν τω μεταξύ τα χωράφια του, αυτός ο ίδιος, τα περιφρουρεί να μην του φάει ο γείτονας κανα μέτρο, το σπίτι του το κλειδώνει, δεν το αφήνει με ανοιχτή την πόρτα, για να μπαίνει ο καθένας μέσα και να κοιμάται κ.ο.κ.
Αντί να βγει και να πει, λοιπόν, να καταργηθούν οι άθλιοι νόμοι της ΕΕ (δηλαδή της Γερμανίας), κάτι Δουβλίνα 3 κ.λπ., που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε φυλακή, και τους πρόσφυγες-μετανάστες σε μπαλάκι στα χέρια του Ερντογάν και των διακινητών, για να έχει να λέει ο Όρμπαν και ο κάθε παπάρας Όρμπαν, πως είμαι «καθαρός», σου γράφει ένα κάρο μαλακίες.
Και υποτίθεται ότι είναι και... αριστερός εν τω μεταξύ.
Update
[Α... και κάτι ακόμη. Δεν πρόκειται να κάνω λάικ σε κανένα σχόλιο, και δεν πρόκειται να εμπλακώ σε καμμία κουβέντα. Επίσης διατηρώ το δικαίωμα να σβήνω όποιο σχόλιο δεν γουστάρω. Γιατί ξέρω τι σχόλια αφήνουν κάποιοι σε τέτοια ποστ. Δημοκρατικά πράγματα...]

2/3/2020

Σε δύο τουλάχιστον συνεντεύξεις παλιών μουσικών του ελληνικού ροκ έχω διαβάσει πως στα live τους, στις αρχές του ’70, έπαιζαν και Keef Hartley Band. Ο ένας ήταν σίγουρα ο Πουλικάκος (ωραίο θα ήταν να άκουγες Εξαδάκτυλο στο Κύτταρο να παίζει “You can choose”), τον άλλον δεν τον θυμάμαι τώρα. Και αυτό είναι κομματάκι περίεργο (κομματάκι λέω), γιατί οι δίσκοι των Keef Hartley Band δεν κυκλοφορούσαν σε ελληνική εκτύπωση και δεν τους εύρισκες κάθε-μέρα – αλλά εντάξει, θα τους έφερνε το Pop Eleven, ως εισαγωγής, και από ’κει θα τους τσίμπησαν (ο Πουλικάκος και οι υπόλοιποι).
Τέλος πάντων οι Keef Hartley Band ήταν γκρουπάρα (και μάλλον υποτιμημένοι σήμερα από τους προγκρεσιβάδες), έβγαλαν πολύ καλά άλμπουμ στα late sixties-early seventies, ενώ είχαν εμφανιστεί και στο Woodstock – παρότι δεν καταγράφηκαν επίσημα ούτε στην ταινία, ούτε στους δίσκους, επειδή ζήτησαν φράγκα (σωστό σε πρώτη φάση) προκειμένου να γινόταν κάτι τέτοιο. (Για το live τους είχαν πάρει μόλις 500 δολάρια, ούτε τα εισιτήρια δηλαδή, όταν ο Hendrix είχε λάβει 18 χιλιάδες ντόλαρς). Βέβαια στην πορεία αποδείχτηκε πως έκαναν μαλακία, γιατί αν συμμετείχαν στο φιλμ και στους δίσκους σίγουρα θα τρελαίνονταν στο τάλιρο από «δικαιώματα», αλλά ο μάνατζέρ τους, τότε, δεν τα είχε υπολογίσει καλά. Είχε υποτιμήσει το Woodstock, καθώς δεν είχε συνειδητοποιήσει, σε πρώτο χρόνο, το πόσο θα άντεχε στην πορεία το event, τι θα συμβόλιζε κ.λπ.
Anyway. Εδώ το “Sinnin’ for you”, που το έπαιξαν και στο Woodstock, και στα σχόλια κάτι από το σετ τους στο Woodstock σε ανεπίσημη εννοείται εγγραφή, συν το “You can choose”…

2/3/2020

Από τα αριστουργήματα της progressive-jazz. Σταδιακά προκαλείται πανικός... Αληθινή ρυθμομηχανή εδώ, φτιαγμένη από παικταράδες, όχι ετοιματζίδικα και φτηνιάρικα κολπάκια.
[Κακώς, τόσα χρόνια, πολύ κακώς, δεν έχω κάνει ένα πιο ολοκληρωμένο κείμενο για τον μεγάλο Mike Westbrook, που έχει δεσμούς με την Ελλάδα, έχοντας παίξει κι εδώ - κανα-δυο φορές σίγουρα] 

https://www.youtube.com/watch?v=PEy9a3G5ypk

1/3/2020

Κι εκεί όπου ο Μητσοτάκης βρισκόταν στο καναβάτσο, μετά το φιάσκο και το στραπάτσο σε Χίο-Λέσβο, ήλθε ο «σουλτάνος» για να τον αναστήσει.
Πότε προλάβανε, πότε τα ’πανε, ένας θεός το ξέρει...

29/2/2020

Πέρασαν 25 χρόνια!
Ήταν μια ωραία free συναυλία στο κέντρο της Πάτρας, με τους Gipsy Kings να τα δίνουν όλα. Και ο κόσμος βέβαια από κάτω... το αυτό.
Κι είχε και ωραίο ήχο - όχι σαν το ψιλοχάλι εδώ.
Δεν παύει όμως, έστω κι έτσι, να είναι ένα ντοκουμέντο.
[Α, έχει και Βλάση στην αρχή...]

https://www.youtube.com/watch?v=z60fm_J_3JE