ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 275

30/6/2020

«Ο Λουκίνο Βισκόντι που, ως συνήθως, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό και δε σταματούσε μπροστά σε τίποτα, από την πρώτη κιόλας εκείνη βραδιά της γνωριμίας μας, μου έδειξε καθαρά τις ιδιαίτερες προθέσεις του.(...)
Όλοι λέγανε τότε πως το υπερβολικό ενδιαφέρον του για μένα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα παιχνίδι που έπαιζε ώστε να κάνει τον Αλαίν Ντελόν να ζηλέψει, μια και η φιλική τους σχέση τότε ήταν τεταμένη και καθόλου ειρηνική.(...)
Την αγάπη, την εκτίμηση και την αληθινή φιλία του Λουκίνο την εισέπραττα κάθε φορά που συναντιόμασταν. Επίσης μου την έδειχνε καθαρά μέσα από την μακρόχρονη αλληλογραφία που υπήρξε, όλα αυτά τα χρόνια, ανάμεσά μας. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και την επισκεπτόταν, πάντα μυστικά και αθόρυβα, χωρίς να θέλει ποτέ να το πληροφορούνται οι εφημερίδες και να δημιουργείται θόρυβος γύρω από την άφιξή του.
Ακόμα θυμάμαι, όταν δούλευα μαζί με την Συνοδινού στο θέατρο Κεντρικόν, είχε γίνει λόγος να ανεβεί το έργο του Τσέχωφ ο Βυσσινόκηπος. Εγώ τότε της πρότεινα να τολμήσουμε και να ζητήσουμε από τον Βισκόντι να έρθει εδώ και να το σκηνοθετήσει. Του έγραψα αμέσως και η απάντησή του ήταν θετική! Για το μόνο που ήθελε να βεβαιωθεί ήταν αν θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τα έξοδα της ακριβής παραγωγής του. Μου ζήτησε μάλιστα να πάω με την Άννα στην Ιταλία, για να δούμε την παράσταση του Βυσσινόκηπου, που συμπτωματικά είχε μόλις ανεβάσει εκεί με τη Ρίνα Μορέλι και τον Πάολο Στόπα, ώστε να συζητήσουμε από κοντά τις λεπτομέρειες.
Δυστυχώς η Άννα δεν πήρε ποτέ αυτή την απόφαση κι έτσι χάσαμε μια μοναδική ευκαιρία –αν τελικά δεχόταν ο Λουκίνο– να δουλέψουμε μαζί του και ακόμα οι Έλληνες θεατρόφιλοι να δουν μια θεατρική σκηνοθεσία του μεγάλου Βισκόντι».
Από το αυτοβιογραφικό βιβλίο τού Νικηφόρου Νανέρη «Πριν τα Σβήσει ο Χρόνος» [Καστανιώτης, 1997]

[στην φωτογραφία ο Λουκίνο Βισκόντι αριστερά και ο Νικηφόρος Νανέρης δεξιά]

[Ακούστε και δύο κλιπ στα σχόλια, από την ταινία «Ανοιχτή Επιστολή» στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Νανέρης]

30/6/2020

Αν το τραγούδι αυτό είχε κυκλοφορήσει το 1973, ηχογραφημένο επαγγελματικά, σε στούντιο μεγάλης εταιρείας, με την πλήρη ενοργάνωσή του και στηριζόταν όπως θα έπρεπε όλα τα μετέπειτα χρόνια, το "Δημοσθένους λέξις" τού άλλου Σαββόπουλου θα φάνταζε δεύτερο σήμερα. Το πιστεύω αυτό. Αλλά δεν θα μπορέσω ποτέ να το αποδείξω.
Ο Πάνος Σαββόπουλος έγραψε ένα εξαιρετικό τραγούδι, εμπνεόμενος από τον βίο και την πολιτεία τού βασανιστή της χούντας στη Θεσσαλονίκη μοίραρχου Τετραδάκου («με τα ρούχα σου κοιμάσαι, βόλτα μόνος σου φοβάσαι») χρησιμοποιώντας ακουστικές κιθάρες και φλάουτα, επηρεασμένος από Bob Dylan, Simon & Garfunkel κ.λπ. και δίνοντας διέξοδο στην δική του προσωπική ιστορία – όπως μαρτυρούν οι τελευταίοι στίχοι του.
Συνέβαλα αποφασιστικά για να κυκλοφορήσει αυτό το τραγούδι (και όλα τα υπόλοιπα) από τον Καραθανάση, το 2011, και είναι τούτο ένα από τα ελάχιστα, ούτως ή άλλως, άλμπουμ στην παραγωγή του οποίoυ μπλέχτηκα και για το οποίον υπερηφανεύομαι.
Πάνος Σαββόπουλος «Δια Ταύτα...» [Anazitisi Records, 2011]

https://www.youtube.com/watch?v=W-ywg2ZC0WI

29/6/2020

Κάτι με σπρώχνει χθες και σήμερα (τα διάφορα ψαξίματα) και πέφτω πάνω σε επετείους, τις οποίες δεν έχω κατά νου - ούτε έχω δει άλλα σχετικά ποστ στο facebook. Χθες ήταν ο Άρης, τώρα είναι ο Γιάννης Πουλόπουλος.
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο μεγάλος, και κομμάτι παράξενος, αυτός τραγουδιστής πριν από 79 χρόνια...

https://www.youtube.com/watch?v=zGHo8layYic

29/6/2020

Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό / κάτι πλούσιο και παράξενο, σαν τοπίο του βυθού. / Ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα ζεστό / και πολύχρωμο χορτάρι, ναι, για ν’ αποκοιμηθώ... (γέλιο) 

[μετά από μια βολτίτσα στα πέριξ της πλατείας]

28/6/2020

Μάγκες μου κάτι άλλο έψαχνα, σε έντυπο, κι έπεσα πάνω σ’ αυτή τη φωτογραφία του Άρη (την οποία και σκάναρα).
Ήταν 1970... και κάπως έτσι θυμήθηκα πως τότε ο Άρης είχε πάρει ένα Κύπελλο Ελλάδος (απέναντι στον ΠΑΟΚ). Και όντως, και το έψαξα, και είδα πως ο τελικός εκείνος είχε γίνει 28 Ιουνίου 1970! Ακριβώς μια τέτοια μέρα (Κυριακή ήταν και τότε), πριν από 50 χρόνια! Και κάπως έτσι προέκυψε ένα ανέλπιστο «σαν σήμερα».
Αυτή η σύνθεση του Άρη είναι μοναδική. Κατ’ αρχάς είναι 14άδα και όχι 11άδα. Έπειτα έχει μέσα τον θρύλο Τάκη Λουκανίδη (ο όρθιος καραφλός), που εκείνη τη σεζόν (1969-70), είχε αγωνιστεί με τον Άρη. Βλέπω επίσης τον Νίκο Χρηστίδη, τον τερματοφύλακα. Άλλους δεν θα επιχειρήσω να ονοματίσω (και ούτε θα το ψάξω), αν και εδώ πρέπει να είναι και οι Πάλλας, Σπυρίδων, Αλεξιάδης, Δράμπης κ.ά. Όποιος ξέρει, σίγουρα, ας πει.  

Να επισημάνω, ξανά, τον τρόπο που φωτογραφίζονταν, ως ομάδες, οι παλιοί ποδοσφαιριστές. Όρθιοι οι πισινοί και «στα κότσια» οι μπροστινοί (και όχι σαν χεσμένοι, όπως στέκονται σήμερα οι... λεγόμενοι ποδοσφαιριστές).

28/6/2020

Πέθανε προχθές στα 91 του ο αμερικανός γραφίστας Milton Glaser. Τρία εξώφυλλά του κι ένα πόστερ του από τα σίξτις.

28/6/2020

Όταν κάποιοι άκουγαν Cure ή Michael Jackson εγώ άκουγα αυτό το 1983...
[Τώρα βέβαια γιατί το θυμήθηκα, γιατί διάβαζα ένα ουμανιστικό, αντιπολεμικό ποίημα του Gary Snyder, από το 1970, που τελειώνει με σανσκριτικό ύμνο - το "Nam Myo Ho Renge Kyo" των Music Emporium δεν είναι σανσκριτικό, είναι βουδιστικό, αλλά δεν έχει σημασία, δείχνει την ελευθερία απλώς της εποχής, από πού "ψάρευαν" ποιητές, τραγουδοποιοί κ.λπ.]

https://www.youtube.com/watch?v=COqcCAwDsUQ

28/6/2020

Μετά από τρίωρη ρεμπετοκουβέντα επιβάλλεται. Η καλύτερη μπάντα της ρεμπετοαναβίωσης...

https://www.youtube.com/watch?v=ul7LBxiwI2Q