ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 304

1/11/2020
Απαίτηση, διαταγή, κλεισίματος επιχείρησης, για οποιονδήποτε λόγο, για ένα μήνα (τώρα τον Νοέμβριο) ή για περισσότερους (την άνοιξη), σημαίνει τα εξής.
Πρώτον, ανατρέχεις, ως κράτος, στον περυσινό Νοέμβριο ας πούμε και κοιτάς τα καθαρά έσοδα της επιχείρησης, τα οποία και αποδίδεις στον επιχειρηματία πάραυτα. Δεύτερον, βλέπεις τις μηνιαίες υποχρεώσεις του σε τρίτους (προμηθευτές, τράπεζες κ.λπ.), τις οποίες επίσης καλύπτεις στο ακέραιό τους πάραυτα. Τρίτον καλύπτεις σε ποσοστό 100% μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος όλων των εργαζομένων της επιχείρησης. Και όλο αυτό το πακέτο το αποδίδεις, εννοείται, «μπροστά». Την πρώτη μέρα του μήνα, για τον οποίον απαιτείς την παύση της επιχείρησης.
Οτιδήποτε άλλο αποτελεί στέρηση πόρων επιβίωσης (δηλαδή έγκλημα), που επιβάλλεται με φασιστική βία.

31/10/2020
To είχε παιδί στη γειτονιά αυτό το παιχνίδι, και το είχα παίξει πιτσιρίκι. Κι ένα σωρό κι ακόμη. Τα επιτραπέζια ήταν τότε όπως είναι σήμερα τα ηλεκτρονικά (για τα παιδιά). Όλη τη μέρα με τέτοια ασχολούμασταν. Εμένα μου άρεσαν πολύ. Και το καλύτερο όλων ήταν το Στρατέγκο, που έμοιαζε αμυδρά με το Σκάκι, αλλά ήταν πιο συναρπαστικό. Και η Μονόπολη, που την βαριόμουνα, και η Ναυμαχία και η Μάχη και άλλα πολλά. Και αυτά που επιβίωσαν πιο πολλά χρόνια, σαν τον Γκρινιάρη, το Φιδάκι και τον Φωτεινό Παντογνώστη.

Στη μνήμη του Σην Κόννερυ λοιπόν, όπως τον λέγαμε και τον γράφαμε τότε. Το Σον για μένα είναι τελείως ξένο...

31/10/2020
Προσκυνήστε αυτή τη φωτογραφία από το 1965 και αφήστε να κυλήσει κι ένα δάκρυ για τον (και) ντράμερ, με το κερκυραϊκό συγκρότημα Greens, Κώστα Γεωργάκη.

Ο Γεωργάκης λίγα χρόνια αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1970, φοιτητής τότε στην Ιταλία, στη Γένοβα, όρθιος, με τα χέρια ανοιχτά, διαμαρτυρόμενος για την χούντα των συνταγματαρχών, έβαλε φωτιά στα βρεγμένα από βενζίνη ρούχα του, στην πλατεία Ματτεότι της ιταλικής πόλης, και καθώς οι φλόγες τον τύλιγαν φώναξε «Ζήτω η Ελεύθερη Ελλάδα».

30/10/2020
Βρε, βρε, τι βρίσκει άμα ψάχνεις κανείς! Κελεπούρια...

29/10/2020

Το πρώτο “Velvet mornings”, το καλό, το βραζιλιάνικο, από το 1972, μήνες πριν το λαμέ ευρωπαϊκό. Στο Ρίο το είχε πρωτοπεί ο Ντέμης, στο φεστιβάλ, εκπροσωπώντας την Ελλάδα και είχε έρθει τρίτος. Δείτε στα σχόλια και την ζωντανή εμφάνισή του...
https://www.youtube.com/watch?v=8Oq08P1ZN-g

29/10/2020
Υπάρχει μια ολοφάνερη προσπάθεια από το ακραίο κέντρο, όπως και από κάποιες άλλες εξω-ακροκεντρώες δυνάμεις (αμελητέες όμως), να ταυτιστούν, όσοι ασκούν κριτική στην μητσοτακική διαχείριση τής covid-19, με το λεγόμενο «κίνημα των πλατειών», το κίνημα για το «όχι» στο δημοψήφισμα του Τσίπρα και τα ανάλογα. Οποιαδήποτε έκφραση προβάλλει μια διαδικασία σκέψης, που αρνείται τα κίβδηλα, παραπλανητικά και κατά βάση ολοκληρωτικά αφηγήματα τού τύπου «όλοι μαζί τα φάγαμε», «όλοι μαζί μπορούμε», όλοι «μένουμε σπίτι» κ.λπ. είναι στο στόχαστρο (κοινώς συκοφαντείται) αυτής της απολύτου μειοψηφούσας στην κοινωνία δράκας (με τα τελείως ξεπουλημένα και ανήθικα κίνητρα), που υπερασπίστηκε μετά μανίας όλην αυτή την ανυπολόγιστη καταστροφή, που βίωσε η χώρα την προηγούμενη δεκαετία.