πέρασαν 40 χρόνια από τότε που ο Μάνος Χατζιδάκις οραματίστηκε και πραγματοποίησε τους πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού, στην Κέρκυρα – σκέψεις για μια διοργάνωση, που δημιούργησε «κατάσταση» στο ελληνικό τραγούδι, στην δεκαετία του ’80

Το Σαββατοκύριακο 26-27 Σεπτεμβρίου 1981, ακριβώς 40 χρόνια πριν, διοργανώθηκαν στην Κέρκυρα, στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης, οι πρώτοι Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού, τους οποίους είχε οραματιστεί ο Μάνος Χατζιδάκις.
Σαν εκδήλωση εντασσόταν κι εκείνη σ’ ένα γενικότερο πλέγμα πολιτιστικών παρεμβάσεων που είχε αναλάβει να φέρει εις πέρας ο Μ. Χατζιδάκις στην πρώτη φάση της Μεταπολίτευσης (δες π.χ. τις Μουσικές Γιορτές στα Ανώγεια, τις εκδηλώσεις του Τρίτου Προγράμματος «Πάσχα 1980», τον Μουσικό Αύγουστο στο Ηράκλειο κ.λπ.), επιχειρώντας να θέσει τις βάσεις για κάποιους ποιοτικούς θεσμούς, που θα έβγαζαν το νέο ελληνικό τραγούδι και την ελληνική μουσική, τους δημιουργούς δηλαδή, από το σκοτάδι στο ξέφωτο.
Τι υπήρχε, έως τότε, ως θεσμός; Μόνο το Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού, που διεξαγόταν κάθε Σεπτέμβριο στην Θεσσαλονίκη, και το οποίο, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, είχε απολέσει πλέον ακόμη κι εκείνη την «ελαφρά» λάμψη και σπιρτάδα, που είχε στο ξεκίνημά του και έως τα μέσα του ’70, οδεύοντας, μέσα από επιλογές χωρίς ουσιαστική προοπτική, προς μια πλήρη παρακμή.
Αυτό το έβλεπε ο Μάνος Χατζιδάκις κι έχοντας επίσης αντιληφθεί, λόγω της δουλειάς του, πως υπήρχε σοβαρό καλλιτεχνικό δυναμικό που ασφυκτιούσε, πίσω από την εμπορική βιτρίνα του τραγουδιού μας, χωρίς τις ευκαιρίες να παρουσιάσει κάπου την δουλειά του, αποφασίζει το τόλμημα.
Να προτείνει μια νέα αρχή, ένα νέο φεστιβάλ, που θα το προσδιόριζε με την λέξη «αγώνες» και που θα το αγκάλιαζε ο Δήμος Κερκυραίων, επί δημαρχίας Ιωάννη Κούρκουλου, δίνοντας βήμα σε νέους βασικά δημιουργούς ώστε να δείξουν την δουλειά τους.

Οι συμμετοχές, που είχαν υποβληθεί, ήταν εκατοντάδες! Ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει πως για την τρίτη διοργάνωση, που δεν έγινε ποτέ εν τω μεταξύ, είχαν σταλεί, 502 τραγούδια (!), τα 300 από τα οποία ήταν στο ύφος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης! Υποθέτουμε πως κάπως έτσι θα ήταν τα πράγματα, τουλάχιστον από πλευράς ποσοστών, και στις πρώτες δύο (και μοναδικές) διοργανώσεις.
Η σύγκριση με το Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης ήταν συνεχής – και ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις στις συνεντεύξεις του εκείνης της εποχής δεν παρέλειπε να σημειώνει τα σχετικά:
«Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τόσα χρόνια, δεν είδα ένα καλλιτέχνη να κάνει μια δουλειά ολοκληρωμένη. Απ’ την Κέρκυρα, όμως, βγήκαν τον πρώτο χρόνο τέσσερις (Μακρής, Τσαλίκη, Παπασταύρου, Νικολαΐδης) και τον δεύτερο χρόνο δύο (Τσαπάρας, Αντενούτσι), οι οποίοι κάνανε στις δισκογραφικές εταιρείες δίσκους, αφού τους ζήτησαν. Δεν έγινε το αντίστοιχο σ’ όλα αυτά τα 17 χρόνια απ’ τη Θεσσαλονίκη. Λοιπόν αυτό δεν είναι κάτι θετικό; Στη δισκογραφία υπάρχουν, τα δύο χρόνια που λειτούργησε ο θεσμός, έξι δίσκοι, που έχουν ενδιαφέρον σ’ ένα καλλιτεχνικό επίπεδο».
[περιοδικό «Ποπ & Ροκ», τεύχος #68, Οκτώβριος 1983]
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/40-hronia-apo-toys-protoys-agones-ellinikoy-tragoydioy-stin-kerkyra