Μία έκδοση αρχείου έχουμε εδώ, μια σημαντική έκδοση
αρχείου, που αφορά στην μεγάλη τραγουδίστρια τής jazz Sheila Jordan (γενν. 1928). Πρόκειται
για έντεκα ηχογραφήσεις του 1960 – πιο συγκεκριμένα για ένα session της 10ης
Ιουνίου 1960, που είχε λάβει χώρα στα Olmsted Sound Studios της Νέας Υόρκης. Το session εκείνο
βρέθηκε δεν ξέρουμε σε ποιαν ακριβώς μορφή (κατά πάσα πιθανότητα σε promo βινύλιο) σε μια
δισκοθήκη στην Νέα Υόρκη, από τους εμπόρους Jeremy Sloan και Hadley Kenslow, της SloLow Records, από την Αλμπουκέρκη
του New Mexico,
που πουλάνε δίσκους στο eBay
και το discogs, και σ’
αυτή την μορφή δόθηκε στον παραγωγό Thomas Burns, ο οποίος, τελικώς, το προτείνει στην γνωστή μας CAPRI Records, ώστε να γίνει CD. Και όντως. Το άλμπουμ
κυκλοφορεί στις 17 Σεπτεμβρίου, υπό τον τίτλο “Comes Love / Lost Session 1960” σε ωραίο triple folded digipak.
Η… προϊστορία της Sheila Jordan είναι γενικώς γνωστή. Εννοούμε την ιστορία της πριν την
πρώτη επίσημη εμφάνισή της στο άλμπουμ του βρετανού κοντραμπασίστα Peter Ind “Looking Out” [Wave, 1960] και πριν το πρώτο προσωπικό LP της
“Portrait of Sheila”
[Blue Note, 1962].
Η Sheila Jordan στα 15 της ακούει για πρώτη φορά τον Charlie Parker. Ζώντας στο Detroit, σαν έφηβη, γράφει στίχους σε κομμάτια του Bird, ενώ μπλέκει σταδιακώς με τους τζαζ μουσικούς της πόλης (Paul Chambers, Kenny Burrell, Tommy Flanagan κ.ά.). Κάποια στιγμή στο Detroit συναντά τον πιανίστα Duke Jordan, όταν εκείνος έπαιζε με τον Bird, και στην πορεία οι δυο τους θα παντρευτούν. Μέσω του Duke Jordan η Sheila Jordan θα συναντήσει τον Charles Mingus, ο οποίος θα της προτείνει να μελετήσει με τον κορυφαίο δάσκαλο της εποχής, τον πιανίστα Lenny Tristano. Είναι η εποχή (δεύτερο μισό των fifties) όπου η Sheila Jordan είναι έτοιμη να γράψει για την Transition του Tom Wilson, αλλά αυτό το άλμπουμ δεν θα γίνει ποτέ και κάπως έτσι φθάνουμε σιγά-σιγά στο σωτήριον έτος 1960.
Όπως γράφει ο Thomas Burns, στις σημειώσεις του “Comes Love”, την εποχή του session στα Olmsted Sound Studios η Sheila Jordan έπαιζε με τον πιανίστα Johnny Knapp σ’ ένα κλαμπ του Village, το Page 3, ενώ μαζί τους ήταν ο ντράμερ Ziggy Willmann και εναλλάξ οι μπασίστες Steve Swallow και Gene Perlman. Παρά ταύτα κανένας δεν φαίνεται να γνωρίζει σήμερα ποιοι πραγματικά την συνοδεύουν σ’ αυτή την εγγραφή από τον Ιούνιο του 1960.
Τέλος πάντων αυτό είναι ένα θέμα – αν και όχι το πλέον σημαντικό, από τη στιγμή κατά την οποίαν έχουμε στα χέρια και στ’ αυτιά μας τούτο το καταπληκτικό CD!
Το άλμπουμ περιλαμβάνει μόνον στάνταρντ. Κλασικά τραγούδια, δηλαδή, των James Shelton, Duke Ellington, Billie Holiday / Arthur Herzog, Harold Arlen / Truman Capote, Philippe-Gérard / Johnny Mercer, Oscar Hammerstein / Ben Oakland, Lorenz Hart / Richard Rogers, George & Ira Gershwin κ.ά. Τραγούδια που έχουν δισκογραφηθεί και ερμηνευτεί άπειρες φορές, από γυναίκες και άντρες, και που πάντα θα βρίσκουν «κενό χώρο», σε κάθε εποχή, ώστε να τον καλύψουν.
Η πολύ καλή (σχετικώς πάντα) ποιότητα εγγραφής του session μάς δίνει, εδώ, την ευκαιρία να απολαύσουμε την σπουδαία Sheila Jordan, στα νιάτα της ακόμη (ήταν 32 ετών, το 1960), αλλά και σε μιαν εποχή όπου ήταν ήδη μια ολοκληρωμένη και μεγάλη τραγουδίστρια (όπως θα διαπιστωνόταν απ’ όλους, εξάλλου, στο ιστορικό ντεμπούτο της στην Blue Note).
Φωνή που σπάει καρδιές στα χαμηλά, με μια παιδιάστικη αφέλεια στις κορυφώσεις της και μ’ εκείνο το μοναδικό falsetto της ν’ ακούγεται σχεδόν πάντα στ’ αυτιά σου σαν ένα ανεπαίσθητο θρόισμα, η Jordan δίνει στο “Comes Love” απολύτως μεγάλες ερμηνείες σε οτιδήποτε αποφασίζει να τραγουδήσει.
Απίστευτη στο blues “Comes love” των Lew Brown / Sam Stept / Charles Tobias, ανατριχιαστική σε μπαλάντες σαν την “Don’t explain” (που αποθέωσε η Billie Holiday), μοναδική στο scat singing της όταν αποφασίζει (όχι συχνά) να δείξει κι εκεί τις ικανότητές της (άκου το “It don’t mean a thing” του Duke Ellington) και γενικώς αναπάντεχη και απολαυστική σε κάθε track αυτού του CD, που ασυζητητί διεκδικεί υψηλή θέση ανάμεσα στις κορυφαίες «ανακαλύψεις» της χρονιάς!
Επαφή: www.caprirecords.com
Η Sheila Jordan στα 15 της ακούει για πρώτη φορά τον Charlie Parker. Ζώντας στο Detroit, σαν έφηβη, γράφει στίχους σε κομμάτια του Bird, ενώ μπλέκει σταδιακώς με τους τζαζ μουσικούς της πόλης (Paul Chambers, Kenny Burrell, Tommy Flanagan κ.ά.). Κάποια στιγμή στο Detroit συναντά τον πιανίστα Duke Jordan, όταν εκείνος έπαιζε με τον Bird, και στην πορεία οι δυο τους θα παντρευτούν. Μέσω του Duke Jordan η Sheila Jordan θα συναντήσει τον Charles Mingus, ο οποίος θα της προτείνει να μελετήσει με τον κορυφαίο δάσκαλο της εποχής, τον πιανίστα Lenny Tristano. Είναι η εποχή (δεύτερο μισό των fifties) όπου η Sheila Jordan είναι έτοιμη να γράψει για την Transition του Tom Wilson, αλλά αυτό το άλμπουμ δεν θα γίνει ποτέ και κάπως έτσι φθάνουμε σιγά-σιγά στο σωτήριον έτος 1960.
Όπως γράφει ο Thomas Burns, στις σημειώσεις του “Comes Love”, την εποχή του session στα Olmsted Sound Studios η Sheila Jordan έπαιζε με τον πιανίστα Johnny Knapp σ’ ένα κλαμπ του Village, το Page 3, ενώ μαζί τους ήταν ο ντράμερ Ziggy Willmann και εναλλάξ οι μπασίστες Steve Swallow και Gene Perlman. Παρά ταύτα κανένας δεν φαίνεται να γνωρίζει σήμερα ποιοι πραγματικά την συνοδεύουν σ’ αυτή την εγγραφή από τον Ιούνιο του 1960.
Τέλος πάντων αυτό είναι ένα θέμα – αν και όχι το πλέον σημαντικό, από τη στιγμή κατά την οποίαν έχουμε στα χέρια και στ’ αυτιά μας τούτο το καταπληκτικό CD!
Το άλμπουμ περιλαμβάνει μόνον στάνταρντ. Κλασικά τραγούδια, δηλαδή, των James Shelton, Duke Ellington, Billie Holiday / Arthur Herzog, Harold Arlen / Truman Capote, Philippe-Gérard / Johnny Mercer, Oscar Hammerstein / Ben Oakland, Lorenz Hart / Richard Rogers, George & Ira Gershwin κ.ά. Τραγούδια που έχουν δισκογραφηθεί και ερμηνευτεί άπειρες φορές, από γυναίκες και άντρες, και που πάντα θα βρίσκουν «κενό χώρο», σε κάθε εποχή, ώστε να τον καλύψουν.
Η πολύ καλή (σχετικώς πάντα) ποιότητα εγγραφής του session μάς δίνει, εδώ, την ευκαιρία να απολαύσουμε την σπουδαία Sheila Jordan, στα νιάτα της ακόμη (ήταν 32 ετών, το 1960), αλλά και σε μιαν εποχή όπου ήταν ήδη μια ολοκληρωμένη και μεγάλη τραγουδίστρια (όπως θα διαπιστωνόταν απ’ όλους, εξάλλου, στο ιστορικό ντεμπούτο της στην Blue Note).
Φωνή που σπάει καρδιές στα χαμηλά, με μια παιδιάστικη αφέλεια στις κορυφώσεις της και μ’ εκείνο το μοναδικό falsetto της ν’ ακούγεται σχεδόν πάντα στ’ αυτιά σου σαν ένα ανεπαίσθητο θρόισμα, η Jordan δίνει στο “Comes Love” απολύτως μεγάλες ερμηνείες σε οτιδήποτε αποφασίζει να τραγουδήσει.
Απίστευτη στο blues “Comes love” των Lew Brown / Sam Stept / Charles Tobias, ανατριχιαστική σε μπαλάντες σαν την “Don’t explain” (που αποθέωσε η Billie Holiday), μοναδική στο scat singing της όταν αποφασίζει (όχι συχνά) να δείξει κι εκεί τις ικανότητές της (άκου το “It don’t mean a thing” του Duke Ellington) και γενικώς αναπάντεχη και απολαυστική σε κάθε track αυτού του CD, που ασυζητητί διεκδικεί υψηλή θέση ανάμεσα στις κορυφαίες «ανακαλύψεις» της χρονιάς!
Επαφή: www.caprirecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου