ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ μικρά κείμενα από το facebook III

8/9/2021
Οι Fureys με τον Davey Arthur, ένα από τα πολλά και πολύ καλά γκρουπ του irish folk, διασκευάζουν Μίκη Θεοδωράκη, από ένα live τους στο Εθνικό Στάδιο του Δουβλίνου (1984). Υπάρχει και παλιότερη εκτέλεση, αλλά και αυτή είναι πολύ ωραία...
https://www.youtube.com/watch?v=lszi0EsOJbQ

8/9/2021
Δεν είναι μόνον οι μουσικές και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, δεν είναι μόνον η πολιτική δράση του, και όλα όσα προέκυψαν απ’ αυτήν, είναι και τα κείμενά του, και ειδικότερα εκείνα που περιστρέφονται γύρω από τη μουσική.
Ειδικά για εμάς, που γράφουμε για μουσική, όπως και για κάθε έναν που ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα θέματα, θα αποτελούν «φάρους» παντοτινούς και μόνιμες πηγές μελέτης και πληροφόρησης. Και ευτυχώς... είναι άπειρο αυτό το υλικό.

Τούτο εδώ (σκανάρουμε ένα απόσπασμα) δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σημερινή Εποχή» το 1949, όταν ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν 24 ετών! Τόσο νέος, αλλά και με τόσο κατασταλαγμένες απόψεις...

7/9/2021
Κάποτε είχα γράψει αυτό κι είχαν πέσει κάποιοι να με φάνε. Για την κακόπαθη, στην Ελλάδα, λέξη underground - και αν υπήρξε ποτέ underground στην Ελλάδα...
Έχοντας λοιπόν κατά νου, όσα ανέφερα παραπάνω περί των χαρακτηριστικών του underground, δηλ. την «επαναστατική κοινωνική αλλαγή» μέσω της κουλτούρας (και άρα και της μουσικής), πως «το έργο της ‘αντεργκράουντ’ κίνησης είναι να ξεσηκώνει» και πως πολλές φορές το underground εκινείτο στα όρια του νόμου (ή την παρανομία) και σκεπτόμενος, συγχρόνως, πως επί χούντας ο Μίκης Θεοδωράκης, ήταν φυλακισμένος, εκτοπισμένος και εξορισμένος, με το έργο του να μην εκδίδεται στην Ελλάδα, κυκλοφορώντας παρανόμως και από στόμα σε στόμα, εγώ θα έκανα την τρελή σκέψη και θα χαρακτήριζα το έργο του Θεοδωράκη στην περίοδο της επταετίας ως ένα ζωντανό κομμάτι του εγχώριου underground.

6/9/2021
Αγόρασα δίσκους του πολύ νωρίς. Από τότε που βγήκαν για πρώτη φορά, στην δεκαετία του ’80, και θεωρώ το «Σήμα» του από τα κορυφαία ελληνικά «ψαγμένα» άλμπουμ των έιτις. Σαν καλλιτέχνης δεν με απογοήτευσε ποτέ και τον θεωρούσα πάντα μεγάλο, αλλά χαμένο, ταλέντο. Κάποτε συναντιόμασταν συχνά, χωρίς να μιλάμε. Ανεβοκατεβαίνοντας την οδό Δράκου στο Κουκάκι, σταματάγαμε στο ίδιο περίπτερο της Βεΐκου και διαβάζαμε τις κρεμασμένες εφημερίδες... Τον συλλυπούμαι και του εύχομαι να είναι πάντα καλά. Γιώργος Θεοδωράκης...
https://www.youtube.com/watch?v=epQhPnc5prA

5/9/2021
Η Monica Zetterlund υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες που προήλθαν από την Σουηδία, μετά το 1950. Για πολλούς η μεγαλύτερη. Μόνο το άλμπουμ της με τον θρύλο πιανίστα της jazz Bill Evans να μετρήσεις... φτάνει.
To 1976 η Monica Zetterlund είχε τραγουδήσει τον «Καημό» του Μίκη Θεοδωράκη –κάτι που λίγοι το ξέρουν–, με σουηδικούς στίχους γραμμένους από τον γνωστό ελληνο-σουηδό λογοτέχνη Θοδωρή Καλλιφατίδη...
[λεπτομέρειες στα σχόλια]
https://www.youtube.com/watch?v=P_KNg6un14c

5/9/2021
«Την εποχή που ήμουν έφηβος –τέλη της δεκαετίας του ’70– δεν υπήρχε μουσική για μένα και τους φίλους μου (σ.σ. Έλα Παναγία μου!). Θυμάμαι να έχουμε βγει στους δρόμους ανήσυχοι, φρικιά, αλλά χωρίς μουσική (σ.σ. άιντε πάλι). Το ροκ μας είχε κουράσει – το ακούγαμε σαν απόηχο της δεκαετίας του ’60. Και όλοι οι μεγάλοι ήρωες εκείνης της γενιάς είχαν πεθάνει ή είχαν γίνει επιχειρηματίες που είναι το ίδιο πράγμα (σ.σ. βαριές κουβέντες... ασυμβίβαστων ροκάδων). Απ’ την άλλη, από την μέρα που έπεσε η Χούντα, μας είχαν φάει τ’ αυτιά για έναν μεγάλο Έλληνα συνθέτη, τον Θεοδωράκη, που έγραφε επαναστατικά τραγούδια. Περιμέναμε πως και πώς να τον ακούσουμε (σ.σ. περίμενε ο τύπος, που δεν ήταν ούτε 15 όταν έπεσε η χούντα, ν’ ακούσει τον Θεοδωράκη, γιατί όταν ήταν 8 η χούντα είχε απαγορεύσει τον Θεοδωράκη και δεν είχε τι ν’ ακούσει!). Και ο πρώτος δίσκος που άκουσα ήταν με τον Νταλάρα να λέει “Τη Ρωμιοσύνη μη την κλαίς”. Μου ’ρθε να βάλω τα κλάματα. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες μουσικές απογοητεύσεις της ζωής μου. Μου φάνηκε –σαν ήχος, σαν ύφος, σαν λόγια– κάτι τελείως ξεπερασμένο. Κατάλληλο μόνο για soundtrack της ΚΝΕ. Επαναστατικά τραγούδια του βουνού, όταν εμείς ήμασταν ήδη στις λεωφόρους (σ.σ. πω πω... μας έσβησε). Εμένα όλο αυτό το πακέτο “ΚΝΕ – Θεοδωράκης – Επανάσταση” μου βρώμαγε».
[Γιάννης Αγγελάκας]
Ασυναρτησίες γράφανε πολλοί από παλιά – δεν άρχισαν να γράφουν στις 2 Σεπτεμβρίου...