28/9/2021
Πριν καμιά βδομάδα έφυγε από την ζωή ο Σπύρος Παπαϊωάννου – ένας από τους πιο σημαντικούς ερευνητές του ρεμπέτικου, αν όχι ο σημαντικότερος.
Μεταξύ των ρεμπετολόγων βγαίνουν μαχαίρια από πολύ παλιά, από την δεκαετία του ’60 ήδη, με φοβερές «μπηχτές» ο ένας για το έργο ή για τις απόψεις του άλλου, αλλά νομίζω –και αν υπάρχει κάποιος που πρέπει να με διαψεύσει, ας το κάνει– πως ο Σπύρος Παπαϊωάννου ήταν πέρα απ’ αυτά, καθώς τον σέβονταν όλοι. Νεώτεροι και παλιότεροι. Ποιοι ήταν οι λόγοι;
Ίσως τούτο συνέβαινε, γιατί ο Παπαϊωάννου ήταν από τους πρώτους που άνοιξε τα μάτια στους ρεμπετολόγους γύρω από το τι σημαίνει βαθειά και ενδελεχής έρευνα σε τομείς και σε επί μέρους θέματα τελείως ανεξερεύνητα. Ίσως να ήταν το ύφος του, στα κείμενά του στα περιοδικά, και στις εκπομπές του στο ραδιόφωνο, που ήταν πάντα φιλικό και ποτέ δασκαλίστικο. Ίσως, επίσης, να ήταν το γεγονός πως δεν πλάσαρε ποτέ ο ίδιος τον εαυτό του σαν δισκοπαραγωγό ή συγγραφέα (βιβλίων) για το ρεμπέτικο, άρα δεν μπήκε «στο μάτι» συναδέλφων του, εποφθαλμιώντας ένα κομμάτι από την «πίτα». Η δική του συνεισφορά ήταν πάντα περιφερειακή στην γενικότερη έρευνα, αλλά συγχρόνως καίρια και ουσιαστική, καθώς ο Παπαϊωάννου άνοιγε μόνος του δρόμους, που ακολουθούσαν οι άλλοι αργότερα. Εν πάση περιπτώσει ο Παπαϊωάννου δεν ψωμιζόταν από το ρεμπέτικο –αυτό θέλω να πω– ούτε πούλαγε αυθεντία, κάτι που σε συνδυασμό με τα εκπληκτικά άρθρα του, τον τοποθετεί, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, πάρα πολύ ψηλά.
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Σπύρο Παπαϊωάννου, πριν από αρκετά χρόνια σ’ ένα ωραίο ρεμπέτικο γλέντι σε μια ταβέρνα στην Δραπετσώνα, μαζί με τον Βαγγέλη Μαρίνο (οι φανς του ρεμπέτικου ξέρουν ποιος ήταν αυτός), τον Πάνο Σαββόπουλο, τον Μανώλη Δημητριανάκη και άλλους διαφόρους, που τώρα δεν τους θυμάμαι... Θα θυμάμαι όμως πάντα το μειλίχιο και αρχοντικό ύφος του Σπύρου Παπαϊωάννου, την άνεση στον λόγο και την ανωτερότητα στο ύφος του, που πήγαζαν από τις βαθιές του γνώσεις και την εγγενή ταπεινότητά του. Απλά... δάσκαλος.
Σκανάρω λίγο από την πρωτότυπη έρευνα τού Σπύρου Παπαϊωάννου, για τον «Μπουφετζή» του Μπάτη και τις αμερικάνικες ρίζες τού τραγουδιού, από το περιοδικό Ντέφι (το καλύτερο ελληνικό μουσικό περιοδικό της δεκαετίας του ’80), ενώ στα σχόλια δίνουμε και κάτι ακόμη...
Πριν καμιά βδομάδα έφυγε από την ζωή ο Σπύρος Παπαϊωάννου – ένας από τους πιο σημαντικούς ερευνητές του ρεμπέτικου, αν όχι ο σημαντικότερος.
Μεταξύ των ρεμπετολόγων βγαίνουν μαχαίρια από πολύ παλιά, από την δεκαετία του ’60 ήδη, με φοβερές «μπηχτές» ο ένας για το έργο ή για τις απόψεις του άλλου, αλλά νομίζω –και αν υπάρχει κάποιος που πρέπει να με διαψεύσει, ας το κάνει– πως ο Σπύρος Παπαϊωάννου ήταν πέρα απ’ αυτά, καθώς τον σέβονταν όλοι. Νεώτεροι και παλιότεροι. Ποιοι ήταν οι λόγοι;
Ίσως τούτο συνέβαινε, γιατί ο Παπαϊωάννου ήταν από τους πρώτους που άνοιξε τα μάτια στους ρεμπετολόγους γύρω από το τι σημαίνει βαθειά και ενδελεχής έρευνα σε τομείς και σε επί μέρους θέματα τελείως ανεξερεύνητα. Ίσως να ήταν το ύφος του, στα κείμενά του στα περιοδικά, και στις εκπομπές του στο ραδιόφωνο, που ήταν πάντα φιλικό και ποτέ δασκαλίστικο. Ίσως, επίσης, να ήταν το γεγονός πως δεν πλάσαρε ποτέ ο ίδιος τον εαυτό του σαν δισκοπαραγωγό ή συγγραφέα (βιβλίων) για το ρεμπέτικο, άρα δεν μπήκε «στο μάτι» συναδέλφων του, εποφθαλμιώντας ένα κομμάτι από την «πίτα». Η δική του συνεισφορά ήταν πάντα περιφερειακή στην γενικότερη έρευνα, αλλά συγχρόνως καίρια και ουσιαστική, καθώς ο Παπαϊωάννου άνοιγε μόνος του δρόμους, που ακολουθούσαν οι άλλοι αργότερα. Εν πάση περιπτώσει ο Παπαϊωάννου δεν ψωμιζόταν από το ρεμπέτικο –αυτό θέλω να πω– ούτε πούλαγε αυθεντία, κάτι που σε συνδυασμό με τα εκπληκτικά άρθρα του, τον τοποθετεί, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, πάρα πολύ ψηλά.
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Σπύρο Παπαϊωάννου, πριν από αρκετά χρόνια σ’ ένα ωραίο ρεμπέτικο γλέντι σε μια ταβέρνα στην Δραπετσώνα, μαζί με τον Βαγγέλη Μαρίνο (οι φανς του ρεμπέτικου ξέρουν ποιος ήταν αυτός), τον Πάνο Σαββόπουλο, τον Μανώλη Δημητριανάκη και άλλους διαφόρους, που τώρα δεν τους θυμάμαι... Θα θυμάμαι όμως πάντα το μειλίχιο και αρχοντικό ύφος του Σπύρου Παπαϊωάννου, την άνεση στον λόγο και την ανωτερότητα στο ύφος του, που πήγαζαν από τις βαθιές του γνώσεις και την εγγενή ταπεινότητά του. Απλά... δάσκαλος.
Σκανάρω λίγο από την πρωτότυπη έρευνα τού Σπύρου Παπαϊωάννου, για τον «Μπουφετζή» του Μπάτη και τις αμερικάνικες ρίζες τού τραγουδιού, από το περιοδικό Ντέφι (το καλύτερο ελληνικό μουσικό περιοδικό της δεκαετίας του ’80), ενώ στα σχόλια δίνουμε και κάτι ακόμη...
27/9/2021
Πέθανε χθες ο μπασίστας (για πολλά χρόνια) των Status Quo, o Alan Lancaster, στα 72 χρόνια του. Έγραφε και τραγούδια ο Lancaster κι αυτό είναι ένα από τα ωραιότερά του, που ακούγεται στο πρώτο LP της μπάντας – ένα από τα αριστουργήματα του british psychedelic sound, πίσω στο 1968.
https://www.youtube.com/watch?v=MnS9HMvWh8A
Πέθανε χθες ο μπασίστας (για πολλά χρόνια) των Status Quo, o Alan Lancaster, στα 72 χρόνια του. Έγραφε και τραγούδια ο Lancaster κι αυτό είναι ένα από τα ωραιότερά του, που ακούγεται στο πρώτο LP της μπάντας – ένα από τα αριστουργήματα του british psychedelic sound, πίσω στο 1968.
https://www.youtube.com/watch?v=MnS9HMvWh8A
27/9/2021
Η Αυστραλία μπορεί να ακύρωσε τη ναυπήγηση 12 γαλλικών υποβρυχίων λόγω AUKUS, αλλά ο Μητσοτάκης το πήρε το μήνυμα κι έτσι, μετά τα Rafale, είπε να μην αφήσει πικραμένους τους Γάλλους, με τους... παλιοΑυστραλούς που πήγανε και μπλέξανε, βολιδοσκοπώντας και γαλλικές φρεγάτες.
Είναι υποχρέωσή μας, πρώτοι εμείς, να βάλουμε το κατιτί μας, ώστε να ξαναγεμίσουν τα ταμεία των τρικολόρ, καθώς οι καλοί φίλοι πάντα στα δύσκολα φαίνονται...
Η Αυστραλία μπορεί να ακύρωσε τη ναυπήγηση 12 γαλλικών υποβρυχίων λόγω AUKUS, αλλά ο Μητσοτάκης το πήρε το μήνυμα κι έτσι, μετά τα Rafale, είπε να μην αφήσει πικραμένους τους Γάλλους, με τους... παλιοΑυστραλούς που πήγανε και μπλέξανε, βολιδοσκοπώντας και γαλλικές φρεγάτες.
Είναι υποχρέωσή μας, πρώτοι εμείς, να βάλουμε το κατιτί μας, ώστε να ξαναγεμίσουν τα ταμεία των τρικολόρ, καθώς οι καλοί φίλοι πάντα στα δύσκολα φαίνονται...
27/9/2021
Λοιμωξιολόγοι των ρίχτερ… τους είχαμε ξεχάσει...
>>«Κεραυνό εν αιθρία» και «αναπάντεχο» χαρακτήρισε τον σημερινό σεισμό 5,8 Ρίχτερ στο Αρκαλοχώρι Ηρακλείου ο πρόεδρος ΟΑΣΠ, καθηγητής Ευθύμιος Λέκκας. «Έχουμε να κάνουμε με κάτι παράλογο (σ.σ. άκου «παράλογο»!), έχουμε μεγαλύτερο σεισμό από ό,τι περιμέναμε»<<
>>”Ο σεισμός δεν ήρθε απροειδοποίητα. Ηρθε στο σημείο που κουνά εδώ και μήνες”, είπε στην ΕΡΤ ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος<<
Λοιμωξιολόγοι των ρίχτερ… τους είχαμε ξεχάσει...
>>«Κεραυνό εν αιθρία» και «αναπάντεχο» χαρακτήρισε τον σημερινό σεισμό 5,8 Ρίχτερ στο Αρκαλοχώρι Ηρακλείου ο πρόεδρος ΟΑΣΠ, καθηγητής Ευθύμιος Λέκκας. «Έχουμε να κάνουμε με κάτι παράλογο (σ.σ. άκου «παράλογο»!), έχουμε μεγαλύτερο σεισμό από ό,τι περιμέναμε»<<
>>”Ο σεισμός δεν ήρθε απροειδοποίητα. Ηρθε στο σημείο που κουνά εδώ και μήνες”, είπε στην ΕΡΤ ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος<<
26/9/2021
Ψάχνοντας τα των Αγώνων Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας είδα στο discogs πως καταγράφεται ως πρώτη έκδοση του άλμπουμ «Ελλάς» του Βασίλη Νικολαΐδη κάποια σε Αδελφούς Φαληρέα, από το 1981, με κωδικό «#28»!
Αυτό το θεωρώ τελείως απίθανο (δεν λέω «αδύνατο») και δεν το πιστεύω αν δεν δω εξώφυλλο και label.
Επειδή έχω την έκδοση της MINOS από το 1984 λέω πως τα τραγούδια έχουν κωδικό λογοκρισίας που τελειώνει σε «84» και πως πουθενά στο άλμπουμ δεν αναφέρεται πως πρόκειται για επανέκδοση.
Το τρελό είναι ότι υπάρχουν τρεις που τον έχουν τον δίσκο σε ετικέτα «Αδελφοί Φαληρέα» (έτσι λέει το discogs δηλαδή) και πως έχει πουληθεί μια φορά, το 2014.
Αν κάποιος ξέρει κάτι, ας μας διαφωτίσει. Πάντως, ακόμη κι αν υπάρχει έκδοση σε «Αδελφούς Φαληρέα» θεωρώ τελείως απίθανο (δεν λέω «αδύνατο») να προέρχεται αυτή η έκδοση από το 1981. Πρέπει να είναι μεταγενέστερη – αν υπάρχει.
Αν ξέρει κάποιος κάτι, στα σίγουρα όμως, ας μας πει. Και αν μπορεί να κάνει και κανα σκανάρισμα θα μας λύσει και την απορία...
Ψάχνοντας τα των Αγώνων Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας είδα στο discogs πως καταγράφεται ως πρώτη έκδοση του άλμπουμ «Ελλάς» του Βασίλη Νικολαΐδη κάποια σε Αδελφούς Φαληρέα, από το 1981, με κωδικό «#28»!
Αυτό το θεωρώ τελείως απίθανο (δεν λέω «αδύνατο») και δεν το πιστεύω αν δεν δω εξώφυλλο και label.
Επειδή έχω την έκδοση της MINOS από το 1984 λέω πως τα τραγούδια έχουν κωδικό λογοκρισίας που τελειώνει σε «84» και πως πουθενά στο άλμπουμ δεν αναφέρεται πως πρόκειται για επανέκδοση.
Το τρελό είναι ότι υπάρχουν τρεις που τον έχουν τον δίσκο σε ετικέτα «Αδελφοί Φαληρέα» (έτσι λέει το discogs δηλαδή) και πως έχει πουληθεί μια φορά, το 2014.
Αν κάποιος ξέρει κάτι, ας μας διαφωτίσει. Πάντως, ακόμη κι αν υπάρχει έκδοση σε «Αδελφούς Φαληρέα» θεωρώ τελείως απίθανο (δεν λέω «αδύνατο») να προέρχεται αυτή η έκδοση από το 1981. Πρέπει να είναι μεταγενέστερη – αν υπάρχει.
Αν ξέρει κάποιος κάτι, στα σίγουρα όμως, ας μας πει. Και αν μπορεί να κάνει και κανα σκανάρισμα θα μας λύσει και την απορία...
26/9/2021
Κάτι λέγαμε για δίσκους / κασέτες, που προέκυψαν από τους πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας, στο προηγούμενο ποστ...
Κάτι λέγαμε για δίσκους / κασέτες, που προέκυψαν από τους πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας, στο προηγούμενο ποστ...
25/9/2021
Γενικά, βαριέμαι να διαβάζω συνεντεύξεις στο δίκτυο και συνήθως, όποτε το κάνω, τις διαβάζω «διαγώνια». Οι συγκλονιστικότερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει είναι ξένες, από ξένους σε ξένα έντυπα εννοώ (και μια τέτοια που διάβασα, πριν από λίγα χρόνια, ήταν μία του Philip Roth, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70). Ανατρέχω όμως σε συνεντεύξεις, όταν υπάρχει κάποιος λόγος. Όταν ψάχνω κάτι, για θέματα της δουλειάς. Στο χαρτί, στο περιοδικό και την εφημερίδα, τις διαβάζω με μεγαλύτερη άνεση, επειδή έχω την συνέντευξη ολόκληρη μπροστά μου και μπορώ να εστιάσω αμέσως σε μέρη της, που μ’ ενδιαφέρουν.
Τις χειρότερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει στην Ελλάδα, είναι από τον Θανάση Λάλα. Έχει και καλές στιγμές, αλλά αυτά που ρωτάει, τα... φιλοσοφικά και τα γενικόλογα, είναι άνω ποταμών. Δεν μου αρέσουν επίσης οι συνεντεύξεις της Όλγας Μπακομάρου με τα «σοβαρά» πρόσωπα. Απεναντίας μου αρέσουν οι αφελείς συνεντεύξεις της, στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ, με καλλιτέχνες.
Για μένα ο κορυφαίος έλληνας συνεντευξιαστής, όλων των εποχών να πούμε, είναι ο Γιώργος Πηλιχός (είχε και μέγιστες προσωπικότητες απέναντί του βέβαια) και προτείνω σε όλους να βρουν και να διαβάσουν το βιβλίο τού Πηλιχού «Δέκα Σύγχρονοι Έλληνες» από τις εκδόσεις Αστερίας του 1974, που νομίζω ότι είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο με συνεντεύξεις, που κυκλοφόρησε ποτέ στην χώρα μας (αλλά μπορεί και να μην είναι – ίσως κάνω λάθος).
Επίσης μνημονεύω τις εκπληκτικές συνεντεύξεις της Σούλας Αλεξάνδρου στα Επίκαιρα, στην δεκαετία του ’70. Ορισμένες θα στέκονταν με άνεση στα μεγαλύτερα-σοβαρότερα περιοδικά του κόσμου. Οι καλύτερές της είναι καλύτερες και από του Πηλιχού. Δεν ξέρω αν η Σούλα Αλεξάνδρου είναι η Σούλα Αλεξανδροπούλου που έγραφε και στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ (σε πιο απλό τόνο, αλλά ποτέ αφελή), όμως η λογική σε κάνει να σκεφτείς πως είναι η ίδια (υπογράφοντας για διαφορετικούς εργοδότες).
Σήμερα καλές συνεντεύξεις κάνει ο Αντώνης Μποσκοΐτης. Πρέπει, όμως, να απαλλαγεί από το σύνδρομο Λάλα και να κάνει ακόμη πιο στοχευμένες και βαρύτερες επιλογές σε πρόσωπα.
[Μητσιάς-Γαλάνη, παρακάτω...]
Γενικά, βαριέμαι να διαβάζω συνεντεύξεις στο δίκτυο και συνήθως, όποτε το κάνω, τις διαβάζω «διαγώνια». Οι συγκλονιστικότερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει είναι ξένες, από ξένους σε ξένα έντυπα εννοώ (και μια τέτοια που διάβασα, πριν από λίγα χρόνια, ήταν μία του Philip Roth, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70). Ανατρέχω όμως σε συνεντεύξεις, όταν υπάρχει κάποιος λόγος. Όταν ψάχνω κάτι, για θέματα της δουλειάς. Στο χαρτί, στο περιοδικό και την εφημερίδα, τις διαβάζω με μεγαλύτερη άνεση, επειδή έχω την συνέντευξη ολόκληρη μπροστά μου και μπορώ να εστιάσω αμέσως σε μέρη της, που μ’ ενδιαφέρουν.
Τις χειρότερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει στην Ελλάδα, είναι από τον Θανάση Λάλα. Έχει και καλές στιγμές, αλλά αυτά που ρωτάει, τα... φιλοσοφικά και τα γενικόλογα, είναι άνω ποταμών. Δεν μου αρέσουν επίσης οι συνεντεύξεις της Όλγας Μπακομάρου με τα «σοβαρά» πρόσωπα. Απεναντίας μου αρέσουν οι αφελείς συνεντεύξεις της, στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ, με καλλιτέχνες.
Για μένα ο κορυφαίος έλληνας συνεντευξιαστής, όλων των εποχών να πούμε, είναι ο Γιώργος Πηλιχός (είχε και μέγιστες προσωπικότητες απέναντί του βέβαια) και προτείνω σε όλους να βρουν και να διαβάσουν το βιβλίο τού Πηλιχού «Δέκα Σύγχρονοι Έλληνες» από τις εκδόσεις Αστερίας του 1974, που νομίζω ότι είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο με συνεντεύξεις, που κυκλοφόρησε ποτέ στην χώρα μας (αλλά μπορεί και να μην είναι – ίσως κάνω λάθος).
Επίσης μνημονεύω τις εκπληκτικές συνεντεύξεις της Σούλας Αλεξάνδρου στα Επίκαιρα, στην δεκαετία του ’70. Ορισμένες θα στέκονταν με άνεση στα μεγαλύτερα-σοβαρότερα περιοδικά του κόσμου. Οι καλύτερές της είναι καλύτερες και από του Πηλιχού. Δεν ξέρω αν η Σούλα Αλεξάνδρου είναι η Σούλα Αλεξανδροπούλου που έγραφε και στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ (σε πιο απλό τόνο, αλλά ποτέ αφελή), όμως η λογική σε κάνει να σκεφτείς πως είναι η ίδια (υπογράφοντας για διαφορετικούς εργοδότες).
Σήμερα καλές συνεντεύξεις κάνει ο Αντώνης Μποσκοΐτης. Πρέπει, όμως, να απαλλαγεί από το σύνδρομο Λάλα και να κάνει ακόμη πιο στοχευμένες και βαρύτερες επιλογές σε πρόσωπα.
[Μητσιάς-Γαλάνη, παρακάτω...]
25/9/2021
>>Απογοητευμένοι οι Αθηναίοι από τον Μεγάλο Περίπατο Σύμφωνα με έρευνα του ΑΠΘ και του Παντείου, το 87% των ερωτηθέντων δηλώνει λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο από την ποιότητα της παρέμβασης Πηγή: Protagon.gr<<
Βιώνουμε στο κέντρο της Αθήνας τη μεγαλύτερη απάτη, σε ζητήματα αστικής παρέμβασης, των τελευταίων δεκαετιών.
Όσοι τα σκέφτηκαν αυτά είναι για τα σίδερα (να μην πω για τι είδους σίδερα). Αμαλίας, Βασ. Σοφίας, Πανεπιστημίου είναι αδιάβατες στις ώρες αιχμής και με φοβερή κίνηση στις υπόλοιπες ώρες.
Εν τω μεταξύ λόγω κόβιντ όλοι παίρνουν τ’ αυτοκίνητα, για να μην κολλήσουν τον ιό στα λεωφορεία, και γίνεται το σώσε στους δρόμους.
Η κίνηση, γενικά, είναι απίστευτα αυξημένη –παντού, ακόμη και στις γειτονιές– ενώ όλοι αγοράζουν καινούρια αυτοκίνητα (ποσοστιαία είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη στο πρώτο εξάμηνο του ’21!). Η φάση θυμίζει καθαρά τα τέλη του ’90, πριν το μετρό. Η πλάκα είναι πως πολύ συχνά πετυχαίνεις ψιλοάδεια λεωφορεία, άμα ξέρεις να κινείσαι έξυπνα μ’ αυτά, αλλά τι να τα κάνεις, όταν υπάρχει παντού στούμπωμα; Η μόνη λύση τελικά είναι να πηγαίνεις μόνο με τα πόδια, όπου μπορείς... αν μπορείς.
Και κάπως έτσι, σ’ αυτή την περίεργη συγκυρία, βρήκαν οι ανεκδιήγητοι «μπακογιάννηδες» να ξεδιπλώσουν το έκτρωμα της δήθεν ανάπλασης, στο κέντρο της Αθήνας, ταλαιπωρώντας σε καθημερινή βάση εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Αλλά ας μην συνεχίσω, γιατί θα παρεκτραπώ...
>>Απογοητευμένοι οι Αθηναίοι από τον Μεγάλο Περίπατο Σύμφωνα με έρευνα του ΑΠΘ και του Παντείου, το 87% των ερωτηθέντων δηλώνει λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο από την ποιότητα της παρέμβασης Πηγή: Protagon.gr<<
Βιώνουμε στο κέντρο της Αθήνας τη μεγαλύτερη απάτη, σε ζητήματα αστικής παρέμβασης, των τελευταίων δεκαετιών.
Όσοι τα σκέφτηκαν αυτά είναι για τα σίδερα (να μην πω για τι είδους σίδερα). Αμαλίας, Βασ. Σοφίας, Πανεπιστημίου είναι αδιάβατες στις ώρες αιχμής και με φοβερή κίνηση στις υπόλοιπες ώρες.
Εν τω μεταξύ λόγω κόβιντ όλοι παίρνουν τ’ αυτοκίνητα, για να μην κολλήσουν τον ιό στα λεωφορεία, και γίνεται το σώσε στους δρόμους.
Η κίνηση, γενικά, είναι απίστευτα αυξημένη –παντού, ακόμη και στις γειτονιές– ενώ όλοι αγοράζουν καινούρια αυτοκίνητα (ποσοστιαία είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη στο πρώτο εξάμηνο του ’21!). Η φάση θυμίζει καθαρά τα τέλη του ’90, πριν το μετρό. Η πλάκα είναι πως πολύ συχνά πετυχαίνεις ψιλοάδεια λεωφορεία, άμα ξέρεις να κινείσαι έξυπνα μ’ αυτά, αλλά τι να τα κάνεις, όταν υπάρχει παντού στούμπωμα; Η μόνη λύση τελικά είναι να πηγαίνεις μόνο με τα πόδια, όπου μπορείς... αν μπορείς.
Και κάπως έτσι, σ’ αυτή την περίεργη συγκυρία, βρήκαν οι ανεκδιήγητοι «μπακογιάννηδες» να ξεδιπλώσουν το έκτρωμα της δήθεν ανάπλασης, στο κέντρο της Αθήνας, ταλαιπωρώντας σε καθημερινή βάση εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Αλλά ας μην συνεχίσω, γιατί θα παρεκτραπώ...
25/9/2021
Ακόμη και το 1991 βγαίνανε καλά ποπ τραγούδια, δεν βγαίνανε μόνο Νιρβάνες. Εντάξει, λεφτά δεν έδωσα ποτέ για τέτοια πράγματα, γιατί αυτό μετράει τελικά (το τι πληρώνεις, για να βάλεις στο σπίτι σου), αλλά τα άκουγα πολύ ευχάριστα στα μπαρ. Inspiral Carpets...
https://www.youtube.com/watch?v=GArvZE_gO1Q
Ακόμη και το 1991 βγαίνανε καλά ποπ τραγούδια, δεν βγαίνανε μόνο Νιρβάνες. Εντάξει, λεφτά δεν έδωσα ποτέ για τέτοια πράγματα, γιατί αυτό μετράει τελικά (το τι πληρώνεις, για να βάλεις στο σπίτι σου), αλλά τα άκουγα πολύ ευχάριστα στα μπαρ. Inspiral Carpets...
https://www.youtube.com/watch?v=GArvZE_gO1Q
25/9/2021
Από δω πήραν το όνομά τους οι Iron Maiden (γέλιο). John Berberian...
https://www.youtube.com/watch?v=CyWSZIp6wqk
Από δω πήραν το όνομά τους οι Iron Maiden (γέλιο). John Berberian...
24/9/2021
Η συμβολή του Πειραματικού Μπαλλέτου Αθηνών (1973-1990) του Γιάννη Μέτση στην ανάδειξη της σύγχρονης ελληνικής μουσικής ήταν σημαντική. Υπήρξαν συνθέτες που έγραψαν ειδικά γι’ αυτό, όπως ο Θόδωρος Αντωνίου ή ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος, και άλλοι που είδαν τις μουσικές τους να χορογραφούνται από τον Γιάννη Μέτση (1931-2010), όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Μίμης Πλέσσας, Γιώργος Σισιλιάνος, Βασίλης Δημητρίου κ.ά.
Αυτό που βλέπετε, εν τω μεταξύ, θα μπορούσε να ήταν το εξώφυλλο ενός δίσκου, με τις μουσικές που ανέδειξε το μπαλέτο και που ποτέ δεν κυκλοφόρησε...
Η συμβολή του Πειραματικού Μπαλλέτου Αθηνών (1973-1990) του Γιάννη Μέτση στην ανάδειξη της σύγχρονης ελληνικής μουσικής ήταν σημαντική. Υπήρξαν συνθέτες που έγραψαν ειδικά γι’ αυτό, όπως ο Θόδωρος Αντωνίου ή ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος, και άλλοι που είδαν τις μουσικές τους να χορογραφούνται από τον Γιάννη Μέτση (1931-2010), όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Μίμης Πλέσσας, Γιώργος Σισιλιάνος, Βασίλης Δημητρίου κ.ά.
Αυτό που βλέπετε, εν τω μεταξύ, θα μπορούσε να ήταν το εξώφυλλο ενός δίσκου, με τις μουσικές που ανέδειξε το μπαλέτο και που ποτέ δεν κυκλοφόρησε...
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον John Berberian...
ΑπάντησηΔιαγραφήAndreas Mandas
Αλμπουμάρα
Γιώργος Γιαννόπουλος
Κάτι θυμάμαι σε ένα παλιό ποπ και ροκ για αυτόν τον καλλιτέχνη. Κάτι με τιμές δίσκων και επιτήδειους δισκοπώλες.
Panagiotis Syros
είναι η ιστορία του Κοντογούρη με τα "μπεκούνια"
Γιώργος Γιαννόπουλος
"Εσύ φίλε που τον αγόρασες, είσαι το μεγαλύτερο μπεκούνι της γης"
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Αν επρόκειτο γι' αυτό το δίσκο καλά έκανε και τον αγόρασε ο άνθρωπος, για ψυχεδελικό, είναι δισκάρα. Αλλά πιθανώς να αγόρασε κάποιον άλλο, που είχε πιο πολλά ethnic στοιχεία, και λιγότερα ηλεκτρικά.
Πιθανώς να αγόρασε κάποιον από τους δίσκους του στην Mainstream, που τότε είχε τη φήμη του "ψυχεδελικού" label. Αλλά η Mainstream έβγαζε τα πάντα (τζαζ, σάουντρακ, ethnic, spoken word κ.λπ.), και όχι μόνο ψυχεδελικά. Φοβερός ο Berberian και στην Mainstream, άσχετα αν είναι ψυχεδελικός ή όχι. Κανείς δεν μπορεί να θεωρείται "Μπεκούνι" όταν αγοράζει Berberian στις σωστές τιμές. Αντιθέτως "μπεκούνι" είσαι όταν αγοράζεις ψυχεδελικά και δήθεν ψυχεδελικά σε τιμές ακαταλόγιστες. https://youtu.be/95SnJjSMruU
John Berberian – Şişeler
Eleni Founti
Α ώστε έτσι εξηγούνται αυτές οι μεσο-ανατολίτικες επιρροές. Να το ξέρουμε
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Απογοητευμένοι οι Αθηναίοι από τον Μεγάλο Περίπατο"...
ΑπάντησηΔιαγραφήXaris Symvoulidis
Ακριβώς. Όσοι μένουμε Παγκράτι, ακόμα και άνθρωποι που ψήφισαν τον νυν δήμαρχο, είναι έξαλλοι: το μπες-βγες στην περιοχή από το κέντρο ήταν που ήταν δύσκολο σε ώρες αιχμής, τώρα αποτελειώθηκε. Μιας και το Παγκράτι είναι Δήμος Αθηναίων κάποιοι θεωρούν ότι θα δει τις συνέπειες στις επόμενες εκλογές, αλλά εγώ πιστεύω ότι δεν θα κατέβει για νέα θητεία, θα πάει για βουλευτιλίκι
Ανδρεας Μπικουβαρακης
Δεν έχει κατέβει πουθενά υποψήφιος δεύτερη φορά: Δήμαρχος στο Καρπενήσι, Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας (με πολλές φωτιές τότε στην Εύβοια), Δήμαρχος Αθηναίων. Εξαργύρωνε το μιντιακό σπρώξιμο, δεν εισέπραττε την αποδοκιμασία, κι ανέβαινε πιο ψηλά.
Zak Famellos
Απλά ένας κακός δήμαρχος,τίποτα περισσότερο τπτ λιγοτερο
Ανδρεας Μπικουβαρακης
Ένα νεοφιλελεύθερο κάθαρμα, γόνος της άθλιας οικογένειας, ζει για να δίνει απευθείας αναθέσεις και να ζεσταίνει δημόσιες καρέκλες.
Zak Famellos
αυτο λεω ρε Αντρεα..ολα αυτα αμα τα βαλεις σε ενα μπλεντερ αντι να περιγραφουμε με 1000 λεξεις.. ολα συνοψιζονται στο κακος δημαρχος..οτι και να πουμε ειναι ενας πολυ κακος δημαρχος
Thodoris Antonopoulos
Υπάρχει πάντως και η λύση ποδήλατο (ναι, ξέρω τα κατά για το κέντρο αλλά η προσωπική εμπειρία δικαιώνει τη συγκεκριμένη επιλογή)
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Ναι, πολύ καλό το ποδήλατο, κι εγώ θα το χρησιμοποιούσα, αλλά είναι πολύ επικίνδυνο. Έχω εμπειρία και το λέω, από άλλη (μικρότερη) πόλη. Δεν το υπολογίζουν καθόλου. Αφήνω το γεγονός πως το ποδήλατο δεν είναι για όλες τις ηλικίες στην Αθήνα.
Thodoris Antonopoulos
Κίνδυνοι υπάρχουν αλλά τo υπολογίζουν περισσότερο από παλιά και το χρησιμοποιούν πια όλες οι ηλικίες, όσοι-ες τουλάχιστον δύνανται
Vassilis Konstandopoulos
Ωραίο το ποδήλατο, αλλά μην κλείνουν τις διαδρομές των τρόλεϊ ξερωγώ και τραβιόμαστε ή να μην μπαίνουν στα λεωφορεία. Φοβάμαι ότι η Αθήνα, γεωγραφικά, δεν λέει.
Thodoris Antonopoulos
του σπανού τα γένια μόνο δεν γίνονται
Lorenda Ramou
Το ποδήλατο είναι το ταχύτερο μέσο για τις διαδρομές στο κέντρο, αλλά αν ο φόβος από τη χρήση του είναι μεγαλύτερος από την απόλαυση που μπορεί να δώσει, τότε θα πρέπει να αναζητηθεί άλλη λύση. Το μοναδικό πραγματικά χρήσιμο από όλες τις επεμβάσεις που έγιναν στο κέντρο είναι η δυνατότητα να ποδηλατείς την Ερμού από το Μοναστηράκι αντίθετα με τη φορά των αυτοκινήτων και να βρίσκεσαι γρήγορα στο Σύνταγμα, χωρίς να πηγαίνεις από Βύσσης+Κολοκοτρώνη. Η Πανεπιστημίου είναι πλέον πολύ πιο επικίνδυνη για τα ποδήλατα (ανεπαρκέστατη σήμανση, ειδικά αν ανεβαίνεις από Ομόνοια προς Σύνταγμα, οι ζαρντινιέρες δημιουργούν πολλά "τυφλά" σημεία στις στροφές των αυτοκινήτων και υπάρχει μια συνεχής ροή πεζών στον ποδηλατόδρομο μεταξύ μετρό και στάσεων λεωφορείων). Η δε Β. Όλγας δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να κλείσει για τα αυτοκίνητα.
George Kounis
Δεν είναι μόνο που ταλαιπωρούνται αφάνταστα όσοι θέλουν να μπουν στο κέντρο, είναι πως δεν προσφέρει απολύτως τίποτε και στους πεζούς. Νομίζω πως το τίποτε ήταν εμφανές σε όλους μας από την αρχή , όπως και ο νεαρός πορφυρογέννητος…..
Nikos Markakis
Εγώ ζω επαρχία, αλλά βλέπω πολύ χρήσιμο το ηλεκτρικό πατίνι.
Yannis Raouzeos
Οχι Φωντα! Να συνεχίσεις και να παρεκτραπεις! Μιλούμε για μια από τις μεγαλυτερες πολιτικές (για να μην πω και τίποτε άλλο!!!) εξαπατήσεις των κατοίκων μιας σύγχρονης μητρόπολης παγκοσμίως! Το πλέον εξοργιστικο είναι ότι έχει διαπραχθει υπό τη διεύθυνση και την απόλυτη σύμπνοια του ίδιου του δημάρχου της αγνοώντας κάθε σοβαρή αντίρρηση συγκοινωνιολογων! Δεν είναι τυχαίο ότι δέχεται συνεχώς γιουχαρισματα από τον κόσμο ακόμη και στις πλέον απρόσμενες περιπτώσεις και στιγμές όπως στην τελετή έναρξης των τελευταίων νυχτων πρεμιέρας!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Γενικά, βαριέμαι να διαβάζω συνεντεύξεις στο δίκτυο"...
ΑπάντησηΔιαγραφήStefanos Kallias
Εμένα με γοήτευαν όλες εκείνες οι συνεντεύξεις στις οποίες ο Λάλας έδινε και τις απαντήσεις ...
Antonis Boskoitis
Σ' ευχαριστώ, Φώντα, ξέρεις πως η γνώμη σου έχει σημασία για μένα. Εννοείται πως θα σου σταλεί βιβλίο. Σε φιλώ
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Σ' ευχαριστώ Αντώνη, να΄σαι καλά
Chris Karamanidou
Σούλα Αλεξάνδρου;;; Αλεξανδροπούλου νομιζω
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Ως Σούλα Αλεξάνδρου υπέγραφε στα Επίκαιρα, στην δεκαετία του '70.
Εδώ και μια συνέντευξή της, που πήρε από τον Φίνο και έχω αναδημοσιεύσει... https://www.lifo.gr/.../filopoimin-finos-san-simera...
Φιλοποίμην Φίνος: Σαν σήμερα πεθαίνει ο «πατριάρχης» του ελληνικού σινεμά | LiFO
Chris Karamanidou
Στα μεσα του 70 στην Καθημερινη ως Σουλα Αλεξανδροπουλου....
Τάκης Σπετσιώτης
>>Για μένα ο κορυφαίος έλληνας συνεντευξιαστής, όλων των εποχών να πούμε, είναι ο Γιώργος Πηλιχός (είχε και μέγιστες προσωπικότητες απέναντί του βέβαια) --- Επίσης μνημονεύω τις εκπληκτικές συνεντεύξεις της Σούλας Αλεξάνδρου στα Επίκαιρα, στην δεκαετία του ’70. Ορισμένες θα στέκονταν με άνεση στα μεγαλύτερα-σοβαρότερα περιοδικά του κόσμου. Οι καλύτερές της είναι καλύτερες και από του Πηλιχού. Δεν ξέρω αν η Σούλα Αλεξάνδρου είναι η Σούλα Αλεξανδροπούλου που έγραφε και στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ (σε πιο απλό τόνο, αλλά ποτέ αφελή), όμως η λογική σε κάνει να σκεφτείς πως είναι η ίδια (υπογράφοντας για διαφορετικούς εργοδότες).<<
ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ! Αλεξάνδρου και Αλεξανδροπούλου είναι το ίδιο πρόσωπο.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Αγαπητέ Τάκη υπάρχει κάπου μια εκπληκτική συνέντευξη της Τώνιας Μαρκετάκη στην Αλεξάνδρου (Αλεξανδροπούλου) από τα Επίκαιρα. Μία από τις κορυφαίες που έχω διαβάσει ποτέ! Πρέπει να ψάξω να την βρω και να την αναδημοσιεύσω με κάποια αφορμή. Και για την Μαρκετάκη βέβαια, που ξέρω ότι την εκτιμάς πολύ.
Τάκης Σπετσιώτης
ναι, την θυμάμαι, την είχα, νομίζω λεγόταν Μια σκηνοθέτις επιστρέφει, για τον Ιωάννη τον βίαιο ήταν, αλλά δυστυχώς έχω χάσει το απόκομμα, βρες την και αναδημοσίευσέ την πληζ, γιατί έχω βαρεθεί πια και να τρέχω στα παλιατζίδικα.
Μαρία Αντωνοπουλου
μια που αναφέρατε τόσες την Σούλα Αλεξάνδρου ή Αλεξανδροπούλου, ποστάρω και το τραγούδι το αφιερωμένο σε εκείνη: https://www.youtube.com/watch?v=hdsifgV_PgI
Είδα τη Σούλα και τον Δεσποτίδη - Διονύσης Σαββόπουλος
Christos Demekas
Συμφωνώ ... Προσωπικά θεωρώ σπουδαία συνέντευξη αυτή που φέρνει σε δύσκολη θέση τον καλεσμένο ... Όχι χυδαία ούτε με προκατάληψη. Εκεί φαίνεται η ποιότητα κ των δύο ...Κ το κοινό καταλαβαίνει κ μαθαίνει πολλά ...
George Theodoropoulos
Όλοι σχεδόν παιρναμε το βημα να διαβάσουμε το Θανάση Λάλα σε εξαιρετικές συνεντεύξεις απλά δε θέλετε να το λέτε γιατί έγινε mainstream κ σεις είστε high spiritual society.πως να ξεχάσω τη συνέντευξη στο μεγαλύτερο Έλληνα τραγουδιστή και φίλο του Γιώργου Νταλάρα με αφορμή τον εξαιρετικό δίσκο Μεσόγειο; Δε βλάπτουν ποτέ οι νότες μεταφυσικού σε μορφή ερωτήσεων είναι πάντα κάτι γόνιμο όταν υπάρχει καλή πρόθεση και από τους 2 συνομιλητες.
Ferris Costas
Πηλιχός, αξεπέραστος.
Lefteris Karkas
Εμένα μου άρεσε πολύ κι ο Τσαγκαρουσιάνος όταν έκανε συνεντεύξεις. Σ' αυτό εδώ το βιβλίο τους τσίγκλαγε με καλά αποτελέσματα ενίοτε. Και τι προσωπικότητες!
Vassilis Serafimakis
"Οι συγκλονιστικότερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει είναι ξένες, από ξένους σε ξένα έντυπα." Το ίδιο κι εγώ - δυστυχώς!
Χρήστος Πριτσαπίδουλας
Η Όλγα Μπακομάρου μαθαίνω θα κυκλοφορήσει βιβλίο με συνεντεύξεις που έλαβε (για την αείμνηστη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία) ...από Παπανδρέου κ Μητσοτάκη (από τα πρόσωπα των οικογενειών). Να δούμε, πόσους αναγνώστες συγκινεί ακόμη η "διαμάχη" των δυναστειών για την Εξουσία -έστω και καθυστερημένα.
Konstantinos Kottis
ΔιαγραφήΛες πολλές αλήθειες για το θέμα. Ο Αντώνης κάνει πολύ καλές συνεντεύξεις, γιατί δεν λιβανιζει, είναι όμως διακριτικός χωρίς να αποφεύγει την δύσκολη ερώτηση. Ο Λάλας έχει συν και πλην. Ας πούμε πως το βιβλίο με τον Νταλάρα θα το ήθελα πιο καίριο σε ερωτήσεις και λιγότερο φλύαρο. Με γοητεύουν σίγουρα οι συνεντεύξεις της Μαρίας Ρεζάν.
Stelios Papastilianos
οι συνενευξεις του Λαλα ηταν αλλου για αυτο ξενιζαν σε αρκετους
Σχόλια από το fb στο ποστ "Κάτι λέγαμε για δίσκους / κασέτες, που προέκυψαν από τους πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας, στο προηγούμενο ποστ..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαραντης Κλωναρας
Πολύ καλό υλικό φωντα
Δημητρης Σαλτος
Από Γιώργο Μακρη μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι, αλλά άκουσα το I walk the line του Johnny Cash τυχαία στο ράδιο, και βρήκα πως μοιάζει πολυ. Μήπως είναι διασκευή; προτιμώ ωστόσο του μάκρη, έχει μεγαλύτερη δύναμη. https://youtu.be/ew6VlzIWRPU
Γιώργος Μακρής - Κανείς Δεν Ξέρει
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Καμία σχέση με Τζώνη Κας.
Kwstas Agas
Όχι μόνο αγόρασες αυτές τις κασέτες, αλλά τις διατηρείς ακόμη !!!!
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Και παίζουν ακόμη μια χαρά.
Harry Gordon
Η Τσαλικη ηταν κερκυραια?
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Δεν ξέρω. Δεν νομίζω.
Spyros Diastimikos
Όχι. Αθηναία.
Chrissa Psaltopoulou
Τα έχω κι εγώ, της Τσαλίκη σε κασέτα, του Μακρή σε βινύλιο
Ιστορικές και πολύτιμες οι κασέτες σου, πολυαγαπημένες, είμαι σίγουρη, και πολυακουσμένες!
ΔιαγραφήΤον δίσκο του Βασίλη Νικολαΐδη "Ελλάς", τον έχω σε κασέτα, (δεν αναφέρεται στο discogs, βέβαια από το 1984, Μ. Μάτσας), με προτίμηση, πέρα από τα δύο πιο γνωστά, στο τραγούδι-αφήγηση "Ο Άη-Νικόλαος κι ο ποιητής που έγινε Σεβάχ Θαλασσινός".
Υγ. Τον Γιώργο Μακρή, τον είχαμε πρωτοδεί ζωντανά το 1985, στο Περιστέρι, όταν -επί Μελίνας- η Αθήνα ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και γίνονταν δωρεάν συναυλίες σε διάφορους χώρους. Αντιλαμβάνεστε ότι είχε μαζευτεί συρφετός, άσχετοι, θείες και πιτσιρίκια που φώναζαν, οπότε δικαίως ο Γιώργος Μακρής "τα πήρε", κι εμείς φυσικά που αδημονούσαμε ν' ακούσουμε το "Πέρα βρέχει"..., κι έτσι η συναυλία τελείωσε άδοξα, με το συγκρότημα να αποχωρεί άρον-άρον.
Σχόλια από το fb στο ποστ για το LP "Ελλάς" του Βασίλη Νικολαΐδη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Δισκορυχείον Τρούσας
https://www.discogs.com/%CE%92%CE%B1%CF.../release/3145204
Βασίλης Νικολαΐδης – Ελλάς (1981, Vinyl)
Μαρία Αντωνοπουλου
γιατί δεν ρωτάμε τον ίδιο; Στο facebook γράφει εξαιρετικά κείμενα ως Βασίλης Γιοκουσκουμτζόγλου!!
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
H καλύτερη ιδέα. Ελπίζουμε να μας απαντήσει.
Thimios Nikolopoulos
Δεν υπάρχει περίπτωση να βγήκε το Ελλάς πριν τη Σανταρόζα. Κάποιοι προφανώς μπερδέψαν τα μπούτια τους...
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Η πλάκα είναι πως δίνουν και ακριβή ημερομηνία έκδοσης... Jan 23, 1981.
Thimios Nikolopoulos
Αν ήταν έτσι έπρεπε να παίξει την "Κίρκη στη Νταλίκα" στους αγώνες της Κέρκυρας
Yorgos I. Allamanis
Πιθανή εξήγηση για το (προφανές) λάθος. Αρκετά δισκοπωλεία κολλούσαν στα LP αυτοκόλλητα με τον λογότυπό τους, κάμποσα μάλιστα χτύπαγαν και σφραγίδα στο εσωτερικό του εξωφύλλου. Το έκαναν για διαφήμιση και για να ελέγχουν τις αλλαγές, βεβαιώνονταν ότι αν τους έφερνε κάποιος έναν δίσκο για αλλαγή, είχε πουληθεί απ’ το μαγαζί τους. Ένα τέτοιο αυτοκόλλητο του Pop Eleven πρέπει να μπέρδεψε κάποιους στο discogs.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Τέτοια λάθη στο discogs τα θεωρώ απίθανα, όχι αδύνατα. Δεν γράφουν τυχαίοι εκεί πέρα. Δεν μπορεί αυτός που το έγραψε να μην είδε το label. Να ήταν το label MINOS και να το πέρασε στο discogs ως Αφοί Φαληρέα, δίνοντας μάλιστα και αριθμό. Είναι τρελό. Αλλά, ok, τίποτα δεν αποκλείεται.
Έχω κι εγώ μια-δυο εξηγήσεις, αλλά δεν έχει νόημα να τις γράψω. Περιμένω μήπως απαντήσει ο ίδιος ο Β. Νικολαΐδης.
Yorgos I. Allamanis
Στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι μάλλον αυτό συνέβη – ουδείς αλάνθαστος…
• Nikos Daskalakis
ναι!! Βασίλης Γιοκουσκουμτζόγλου
Βασίλης Γιοκουσκουμτζόγλου
Συντάσσομαι με την εξήγηση του Γιώργου Αλλαμανή. Αλλά για να δούμε και την άποψη του Φώντα Τρούσσα.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Να πω κι εγώ τι σκέφτηκα λοιπόν. Υπέθεσα μήπως υπήρχε κάποια μη-λογοκριμένη έκδοση, που είχε προηγηθεί στους Αφούς Φαληρέα (που είχαν τυπώσει και Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω ανάμεσα σε πολλά άλλα), και η οποία αποσύρθηκε. Πολύ θα το ήθελα να υπήρχε... εδώ που τα λέμε.
Vassilis Serafimakis
Γειά σου, Βασίλη!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Λοιμωξιολόγοι των ρίχτερ… τους είχαμε ξεχάσει..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήAkis Perdikis
Η Γη είναι ένας ζωντανός οργανισμός, με σεισμούς, κατακλυσμούς, εκρήξεις ηφαιστείων, τυφώνες, κατολισθήσεις... Δυστυχώς, έχουμε φτάσει στο σημείο που, αντί να βγούμε έξω να δούμε αν βρέχει, περιμένουμε τις ειδήσεις για να το μάθουμε.
Chrissa Psaltopoulou
ο δημαρχος ειχε προειδοποιηθει απο τον Τσελεντη
Patritsopoulos Nikos
θα βγει και ο Βαρωτσος οπου ναναι
Nisira Louka
Ισως η γη να μην ειναι καλα, ισως ειναι ωρα να κλειστουμε σπιτια μας μεχρι να βρεθει το εμβολιο του αντισεισμου.
Christos Galiatsatos
να τον επιστρεψει πισω, ακου εκει πραματα.
Nicholas Hatziyiannis
Αφήνω αυτό προσεκτικά εδώ. Ποστ προ τριημέρου του σεισμολόγου Κου Τσελεντη, σε επικοινωνία με Αρκαλοχώρι. https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=4366028843463238&id=100001684974669
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
>>θα αραιώνουν τα μεγέθη όμως θα Κινούνται σε αυτά τα επίπεδα.<<
στα 3.7R - προβλέψεις της πλάκας. Βραχύχρονη πρόβλεψη δεν υπάρχει.
Nicholas Hatziyiannis
το θέμα είναι ότι η προσοχή των σεισμολόγων ήταν εκεί
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Αυτό δεν λέει τίποτα. Παντού γίνονται σεισμοί στην Ελλάδα, όταν υπάρχει και σειρά σεισμών κοιτάνε περισσότερο, αλλά κανείς δεν μπορεί να δώσει ούτε χρόνο, ούτε μέγεθος, ούτε ακριβές εστιακό κέντρο. Δεν υπάρχει βραχύχρονη πρόβλεψη.
Nicholas Hatziyiannis
Δεν υπάρχει , όχι. Ούτε με ΒΑΝ
Σχόλια από το fb στο ποστ "Η Αυστραλία μπορεί να ακύρωσε τη ναυπήγηση 12 γαλλικών υποβρυχίων λόγω AUKUS"...
ΑπάντησηΔιαγραφήChristos Galiatsatos
ενα ραφαλ ο καθενας μας κατω απο το σπιτι.
Κώστας Οικονόμου
Τα πρόθυμα δουλάκια
Pantelis Tsalouchidis
Άστα να πάνε, προκειμένου να καταλήγαμε στις αμερικάνικες κορβέτες με τιμή φρεγάτας και επιδόσεις πυραυλακάτου, καλά πήγε αυτό
Σχόλια από το fb στο ποστ >>Πέθανε χθες ο μπασίστας (για πολλά χρόνια) των Status Quo, o Alan Lancaster, στα 72 χρόνια του.<<
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαραντης Κλωναρας
Πολύ ιστορική μπάντα φωντα
Vagelis Avgidis
πολυ καλο ακουγεται αυτο το αλμπουμ...!
Nikos Athanassakis
https://www.youtube.com/watch?v=3D4YYI8G5EM
Status Quo - Pictures Of Matchstick Men
Kwstas Agas
πόσο παιδάκια είναι όλοι τους ... Του Rossi γελάνε ακόμη και τα ... εφηβικά μουστάκια του που εμφανίζεται στην τηλεόραση με τη μπάντα του ....
Nikos Athanassakis
πράγματι!!!!
Aggeliki Marinou
λιωνω, εφηβεια
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Σπύρο Παπαϊωάννου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Δισκορυχείον Τρούσας
https://youtu.be/8ps0jXPAEZk?t=358
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ 4 ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΩΝ ΛΙΜΑΝΙΩΝ
Τάκης Σπετσιώτης
αυτό το βιβλίο του του 2006 για το ρεμπέτικο στον Πειραιά, μήπως ξέρεις Φώντα πού θα το βρω;;;
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Το Ημερολόγιο λες Τάκη; Είναι δύσκολο πια εξ όσων ξέρω...
Ferris Costas
Το έχω, Τάκη, αλλά είναι το μοναδικό μου αντίγραφο, και γεμάτο σημειώσεις της Θέσιας... Είναι εκπληκτικό και αποκαλυπτικό. Είναι πιθανόν να έχουν αντίτυπα στον Δήμο Πειραιώς (Βιβλιοθήκη;)
Elias Zaikos
Μου θύμισες μια σειρά εκδηλώσεων που είχε επιμεληθεί χρόνια πριν ο Πάνος Σαββόπουλος με τίτλο "Ρεμπέτικο & Μπλουζ" και είχα συμμετοχή. Αφήνω αυτό ως ενδεικτική πληροφορία, ελπίζω να μην κάνω κατάχρηση και να λειτουργήσει θετικά στην αυθεντικότητα της έρευνας για την ιστορία του "Μπουφετζή" που παραθέτεις.
https://www.youtube.com/watch?v=iUViNEGYcKo
Γιάννης Λεμπέσης, Ηλίας Ζάικος – Μπουφετζής
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Αυτό λέμε Ηλία. Η έρευνα αυτή του Παπαϊωάνου για τον Μπουφετζή δημοσιεύτηκε το 1983. Δεκαετίες μετά τα συμπεράσματά του εξακολουθούν να ανοίγουν τα μάτια και τα αυτιά των fans...
Giorgis Gavalas
Πως κατάφερε κι έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα είναι άξιο απορίας τουλάχιστον για τις δικές μου γνώσεις. Χωρίς κανένα ιδιαίτερο μέσο έρευνας όπως έχουμε σήμερα.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=XMZaG164eJM
Σπύρος Παπαϊωάννου - Ιστορική εκπομπή – 4
Ferris Costas
Ο Ηλίας Πετρόπουλος υπήρξε ο σημαντικότερος και εξ αποστάσεως Συλλέκτης της Ιστορίας του ρεμπέτικου. Ο Σπύρος Παπαϊωάννου υπήρξε ο σημαντικότερος και εξ αποστάσεως ερευνητής, Ιστορικός και θεωρητικός του ρεμπέτικου. Η σεμνότητά του παροιμιώδης. Η σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών που έκανε για τη Σοφία Μιχαλίτση, Ιστορικής πολιτιστικής αξίας. Όσο για το how dry am I (ή I am) τα τελευταία χρόνια ανακαλύψαμε πως είναι επιθεωρησιακό τραγούδι του Irving Berlin, που με τη σειρά του έχει τις πηγές του στο gospel When the Saint's go marchin' in.
Πολύ εύστοχο το σχόλιο σου Φώντα για τον Σπύρο Παπαϊωάννου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαντικός συλλέκτης, εξαίρετος ερευνητής του ρεμπέτικου, σεμνός και άρχοντας σε όλα του.
Είχα την τύχη και την τιμή να τον συναναστρέφομαι τα τελευταία χρόνια και κάθε συνάντησή μας ήταν και ένα μάθημα.
Την δε τελευταία πενταετία δουλεύαμε μαζί ένα βιβλίο για το πορνείο των Βούρλων και ενώ μετά από ποικίλες περιπέτειες το δρομολογήσαμε προς έκδοση...εντέλει ο Σπύρος δεν πρόλαβε...
Θα μείνει αξέχαστος
Κ. Βλησίδης