το ελληνικό garage punk στα μέσα του ’60, μέσα από τις εκδόσεις της B-Other Side Records – πέντε συγκροτήματα που δεν κατόρθωσαν να ηχογραφήσουν μεγάλους δίσκους στην εποχή τους τώρα, σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, έχουν από ένα

Η British Invasion, η βρετανική εισβολή των αγγλικών συγκροτημάτων στην Αμερική, μετά το 1964 –και ό,τι άλλο αυτή συνέπαιρνε μαζί της, από την μόδα και το ποδόσφαιρο, μέχρι τον κινηματογράφο και τ’ αυτοκίνητα– ουσιαστικά ήταν μια παγκόσμια εισβολή, που άλλαξε την ποπ, δια παντός, σε κάθε γωνιά του κόσμου.
British Invasion, εννοούμε, υπήρχε και στην Ελλάδα την ίδια εποχή, καθώς χιλιάδες συγκροτήματα ξεπετάγονταν από κάθε ελληνική γειτονιά, είτε στην Αθήνα είτε στην επαρχία, επιχειρώντας να παίξουν τις μουσικές των βρετανικών γκρουπ (Beatles, Rolling Stones, Animals, Searchers, Kinks, Who, Zombies, Them, Yardbirds, Hollies κ.λπ.), δημιουργώντας παράλληλα τα δικά τους τραγούδια.
Αν το garage punk έχει τις ρίζες του, στην Αμερική, στα χρόνια πριν εισβάλλουν οι Beatles και όλα τα υπόλοιπα βρετανικά γκρουπ, μόνο μετά την British Invasion θα γίνει εκείνο το τεράστιο και το αμέτρητο, ανάμεσα στα χρόνια 1964-1967, που γνωρίζουμε όλοι μας και σήμερα.
Χοντρικά τα ίδια πάνω-κάτω, τηρουμένων όσων αναλογιών θέλετε, συνέβησαν και στην Ελλάδα ακριβώς την ίδια εποχή, χωρίς ίχνος καθυστέρησης – καθώς μετά το 1964 τα ελληνικά συγκροτήματα θα άρχιζαν να ξεφυτρώνουν κατά χιλιάδες από κάθε μεγάλο ή μικρό αστικό κέντρο, δημιουργώντας μία φρενίτιδα, την οποίαν δεν ήταν δυνατόν να διαχειριστεί η, στα σπάργανα ακόμη, εγχώρια «μουσική βιομηχανία».
Το τι ακριβώς σήμαινε αυτό και πώς διαμορφωνόταν ειδικά η ελληνική περίπτωση, δεν έχει νόημα τώρα να το εξηγήσουμε αναλυτικά (αν κι έχουμε πει διάφορα, σε άλλα κείμενά μας και εδώ στο LiFO.gr).
Απεναντίας έχει νόημα να αναφερθούμε σε μερικές εκδόσεις δίσκων βινυλίου των τελευταίων ετών, όλους τυπωμένους από τα Lost Archives της B-Other Side Records, οι οποίοι (δίσκοι) φέρνουν στο φως ανεξιχνίαστες περιπτώσεις του ελληνικού garage punk, από τα μέσα των σίξτις, μέσα από χαμένες εγγραφές αξιόλογων συγκροτημάτων.
Συγκροτήματα που είτε τύπωσαν ένα μόνο 45άρι στην εποχή τους, δεν συζητάμε για LP, είτε δεν δισκογράφησαν καθόλου – για να ακουστούν με πλήρες υλικό, για πρώτη φορά, πάνω από μισό αιώνα μετά!
Ανοίγουμε το σεντούκι με τους θησαυρούς λοιπόν και να μια πρώτη πεντάδα τέτοιων δίσκων...

1. THE RIDDLES: I Tell you a Story of my Life [B-Other Side Records / Lost Archives, 2021]
Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία των Lost Archives της B-Other Side Records, με ηχογραφήσεις από την δεκαετία του ’60, αφορά στους Riddles – ένα συγκρότημα από τον Πειραιά, που δραστηριοποιήθηκε την τριετία 1965-67, εμφανιζόμενο σε πάμπολλα events και κλαμπ της εποχής, τυπώνοντας κι ένα 45άρι με δυο κομμάτια του, πριν χαθεί για πάντα.
Στην έκδοση της B-Other Side περιλαμβάνονται τα τραγούδια από το επίσημο δισκάκι τους “I tell you a story of my life / Alone alone” [mlg topi, 1966], όπως κι από εκείνο που επρόκειτο να κυκλοφορήσει στα δισκοπωλεία με τα τραγούδια “Hold me / No more lies”, δίχως τελικά αυτό να συμβεί .
Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με πέντε ακόμη κομμάτια, από ένα δοκιμαστικό της εποχής – τις διασκευές των Riddles, εννοούμε, στα τραγούδια των Beatles “Day tripper”, “Help!” και “Michelle”, των McCoys “Hang on sloopy” και του Bob Dylan “Mr. Tambourine man” (που τότε ακουγόταν στην Ελλάδα όχι από τον Dylan, μα από τους Byrds και τους Dino, Desi and Billy).
Στην πρώτη πλευρά του δίσκου της B-Other Side αποτυπώνονται οι πέντε διασκευές, ενώ στην δεύτερη πλευρά είναι μαζεμένα τα τέσσερα πρωτότυπα τραγούδια των Riddles. Έχουμε, έτσι, χαραγμένη σ’ ένα mini-LP, όλη την παραγωγή αυτού του αξιόλογου συγκροτήματος, που το αποτελούσαν οι Βαγγέλης Ευαγγελάτος lead κιθάρα, φωνητικά, Γιώργος Καμινάρης ρυθμική κιθάρα, φωνητικά, Νίκος Καραχάλιος μπάσο, φωνή και Γιάννης Ρενιέρης ντραμς, φωνή, ένα συγκρότημα, που αγαπήθηκε πολύ στα μέσα του ’60, για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Οι Riddles, που, σημειωτέον, ήταν όλοι κάτω από τα 20 χρόνια τους εκείνη την εποχή, ήταν ένα αγγλόφωνο συγκρότημα, σφόδρα επηρεασμένο από την British Invasion και βασικά από τους Beatles. Τι πιο φυσικό! Φυσικό από την μια μεριά, αλλά όχι και αναμενόμενο από την άλλη, όταν τους ακούς να διασκευάζουν Beatles!
Δεν ήταν πολλά τα ελληνικά γκρουπ που εμφάνιζαν, τότε, τραγούδια των Beatles στα προγράμματά τους (ακόμη λιγότερα, εννοείται, αποπειράθηκαν να τα ηχογραφήσουν), επειδή τα τραγούδια των «σκαθαριών» είχαν «παράξενες» αρμονίες, μη προβλέψιμες, τις οποίες δεν μπορούσαν να «ξεκλειδώσουν» οι μουσικοί των ελληνικών συγκροτημάτων, ενώ και οι σειρές των ακόρντων τους δεν ήταν, αυτό που θα λέγαμε, οι αναμενόμενες.
Ήταν δύσκολο, με άλλα λόγια, για τα ελληνικά γκρουπ, να φέρουν στα μέτρα τους τον συνδυασμό που δημιουργούσαν οι φωνές των John Lennon και Paul McCartney, μιας και μελωδικές γραμμές και αρμονίες, στα «μπητλικά» τραγούδια, ξεκίναγαν απ’ αυτούς και κατέληγαν σ’ αυτούς.
Οι Riddles προσπάθησαν και το κατάφεραν να εντάξουν τραγούδια των Beatles στο ρεπερτόριό τους, κάνοντας καλή δουλειά στον φωνητικό τομέα, και αυτό τους καθιστούσε, τότε, στα κλαμπ, σχεδόν μοναδικούς. Γιατί, το να χόρευε η νεολαία της εποχής με το “Help!”, το οποίο άκουγε από ένα συγκρότημα «ζωντανά» στο πάλκο, δεν ήταν μικρό πράγμα.
Αυτό είχε σαν συνέπεια να υπάρξει ένας πανζουρλισμός στις εμφανίσεις τους, με απερίγραπτες εκδηλώσεις λατρείας – κάτι που τα παιδιά δεν μπορούσαν εύκολα να διαχειριστούν, οδεύοντας, μαθηματικά σχεδόν, προς ένα πρόωρο τέλος. 
Κομβικό σημείο στην εξέλιξη των Riddles, πριν κυκλοφορήσει το ένα και μοναδικό δισκάκι τους, ήταν η παρουσία τους στον «1ο Διαγωνισμό Ερασιτεχνικών Συγκροτημάτων», που είχε διεξαχθεί στο τότε Στάδιο Καραϊσκάκη, στις 21 Μαΐου 1966, υπό την εφημερίδα «Βραδυνή», και στον οποίο το γκρουπ είχε πρωτεύσει, κερδίζοντας χρήματα και άλλα δώρα.
Αποσπάσματα από αυτό το event βλέπουμε μάλιστα σε μία πολύ σημαντική ταινία της εποχής, την «Πρόσωπο με Πρόσωπο» (1966) του Ροβήρου Μανθούλη, εκεί όπου οι fans του γκρουπ φοράνε κορδέλες (τα κορίτσια) και σηκώνουν πλακάτ με το όνομα Riddles (τα αγόρια)!
Το δισκάκι των Riddles, τώρα, με τα τραγούδια “I tell you a story of my life / Alone alone” θα κυκλοφορούσε λίγο καιρό πιο μετά, μέσα στον Ιούνιο του ’66, από την mlg topi, τoυ Γάλλου Michel Le Goff (και της Δήμητρας Le Goff), γνωστού εικαστικού σήμερα (Studio Le Goff), που διαμένει στην Ύδρα (διέμενε από τότε).
Στο ίδιο label ήταν προγραμματισμένο να τυπωθούν και τραγούδια των U.L.S., των Gold Fingers, των Blue Rocks και των Meteors (όλα ελληνικά γκρουπ φυσικά), χωρίς τελικά αυτό να συμβεί εκείνη την εποχή (δες και στο επόμενο κεφάλαιο για τους U.L.S.).
Οι διασκευές των Riddles, που ανοίγουν το mini-LP της B-Other Side, είναι οπωσδήποτε συμπαθητικές ή και καλές, με τα αμερικάνικα κομμάτια, τα “Mr. Tambourine man” και “Hang on sloopy”, να αποτελούν μια ωραία εισαγωγή (για όλο το σετ) και με τα “Help!” και “Michelle” να φανερώνουν την πολύ καλή προσπάθεια των ελλήνων μουσικών (ιδίως στο πρώτο κομμάτι), στην απόδοση αυτών των «μπητλικών» αριστουργημάτων.
Φυσικά, προτιμότερα από τις διασκευές είναι τα δικά τους κομμάτια. Αυτά τα τέσσερα τραγούδια της δεύτερης πλευράς, τα δύο εκ των οποίων τ’ ακούμε τώρα για πρώτη φορά.
Το “I tell you a story of my life” είναι το ωραιότερο τραγούδι που έγραψαν οι Riddles, ένα άψογο σέικ, που θα αποτελούσε την πρώτη πλευρά του μοναδικού τους single. Τραγούδι που ξεχωρίζει και για τα φωνητικά μέρη του, και για το μέρος της lead κιθάρας και για το ρυθμικό παίξιμο των μουσικών. Διαμάντι!
Αρκετά καλό ήταν και το “Alone alone”, που ήταν στην πίσω πλευρά του μικρού δίσκου, κινούμενο σε classic garage punk φόρμες – ένα τραγούδι, που με άνεση θα μπορούσε να υπάρχει σε μια συλλογή με ανάλογα κομμάτια από διάφορες χώρες του κόσμου και να ξεχωρίζει.
Το “Hold me”, τώρα, είναι αργό, μπλουζ, όπως έλεγαν τότε αυτού του είδους τα κομμάτια, που κυλάει με άνεση, δείχνοντας και αυτό τις αρετές των Riddles, με το “No more lies”, να κλείνει αυτόν τον δίσκο-αποκάλυψη μ’ έναν (γρήγορο) «μπητλικό» τρόπο.
Riddles λοιπόν, για πρώτη φορά σε long play…
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/elliniko-garage-punk-sta-mesa-toy-60-mesa-apo-tis-ekdoseis-tis-b-other-side-records