TONY MALABY’S SABINO ένα περιπετειώδες improv-jazz άλμπουμ, με νόημα

Με άπειρες συνεργασίες και φυσικά εκτεταμένη δισκογραφία ο τενόρο και σοπράνο σαξοφωνίστας Tony Malaby καταγράφεται εδώ σ’ ένα πολύ αξιόλογο jazz-improv session και άλμπουμ, υπό τον τίτλο “The Cave of Winds” [Pyroclastic Records, 2021], με το ευρύτερο σχήμα του, τους Tony Malaby’s Sabino. Λέμε για ένα κουαρτέτο, συναποτελούμενο από τρεις πολύ γνωστούς μουσικούς του χώρου, τον κιθαρίστα Ben Monder, τον κοντραμπασίστα Michael Formanek και τον ντράμερ Tom Rainey – μουσικοί, που έχουν «καταπιεί» χιλιόμετρα ηχογραφήσεων, καθώς οι συμμετοχές τους σε ανάλογα projects είναι απειράριθμες.
Ας θυμίσουμε, εδώ, πως ο Tony Malaby είναι, ανάμεσα σε πολλά άλλα, μέλος της Satoko Fujii Orchestra New York, ενώ όποιος «χτυπήσει» το όνομά του στο search του blog, θα διαπιστώσει πως υπάρχουν και ουκ ολίγα άλλα άλμπουμ, στα οποία έχει παρουσία (και για τα οποία υπάρχουν βεβαίως και τα ανάλογα reviews).

Το “The Cave of Winds” είναι ένα άλμπουμ, που κινείται σε jazz-improv κατευθύνσεις, έχοντας να παρουσιάσει επτά πρωτότυπα tracks – έξι ανήκοντα στον Malaby και ένα, το 12λεπτο “Recrudescence”, που μοιράζεται και στους τέσσερις, καθώς αποτελεί ομαδικό αυτοσχεδιασμό.
Αρχή γίνεται με το “Corinthian leather”, ένα bop track με σχεδόν συνεχές παίξιμο και από τους τέσσερις μουσικούς, που, από την αρχή, βρίσκονται σε έξαρση.
Στο “Recrudescence” έχουμε μία καθαρή, όπως προείπαμε, αυτοσχεδιαστική προσέγγιση, σ’ ένα track που αναπτύσσεται αργά και σε χαμηλό volume, δυναμώνοντας μετά την μέση του, με το τενόρο και την κιθάρα να ακολουθούν ασύμβατες διαδρομές, και με το ρυθμικό τμήμα να ακούγεται παντελώς ρευστό, παρέχοντας πλήρη ρυθμική κάλυψη (εξαιρετικός ο Formanek στο σόλο του τέλους).
Το “Scratch the horse” είναι το πιο σκληρό και το πιο rock θα λέγαμε κομμάτι του άλμπουμ. Το εισαγωγικό σόλο της κιθάρας, με distortion, είναι έξω από το στενό τζαζ πεδίο, με το τενόρο να κάνει εκπληκτική δουλειά και με το ρυθμικό τμήμα να «ροκάρει» ελεύθερα, σ’ ένα avant-progressive πλαίσιο.
Το σοπράνο σαξόφωνο πρωταγωνιστεί στο “Insect ward”, ο Formanek συνοδεύει (και) με δοξάρι, ενώ ντραμς και ηλεκτρική κιθάρα συντονίζονται, ακολουθώντας με καταιγιστικά παιξίματα.
Το 18λεπτο “The cave of winds” ξεκινάει αργά, με το τενόρο να παίρνει πάνω του την μελωδία και με τα τρία υπόλοιπα όργανα να συνοδεύουν... από απόσταση. Στην πορεία, όμως, η σύνθεση  εξελίσσεται με σφοδρότητα, με τον Malaby να παίζει απίστευτα δυνατά και με τους υπόλοιπους να συνοδεύουν σαν σε παρανάλωμα.
Αφιερωμένο στον μπασίστα Mark Helias είναι το “Life coach (for Helias)”, που κατά βάση είναι μια αυτοσχεδιαστική συνομιλία ανάμεσα στο τενόρο σαξόφωνο και τα ντραμς, με το άλμπουμ να ολοκληρώνεται με το “Just me, just me” και με τους Malaby (σοπράνο) και Monder (ηλεκτρική κιθάρα), να κινούνται ελεύθερα σ’ ένα σκηνικό, που περνάει και από το fusion.
Ένα περιπετειώδες άλμπουμ με νόημα είναι το “The Cave of Winds”.
Επαφή: www.pyroclasticrecords.com