ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 425

28/1/2022
Screenshot από τον «Ζιγκολό της Αθήνας» (1982).

Σκάνε κάτι άσχετα στην ταινία, όπως αυτό... Υπάρχουν και μια-δυο ενδιαφέρουσες σκηνές, μια προσπάθεια για «τέχνη» σε μια κατά τα λοιπά φτηνή λαϊκή δημιουργία του Γιώργου Λαζαρίδη – με κάποια από τα ωραιότερα κορίτσια του ελληνικού σινεμά της δεκαετίας του ’60 και των αρχών του ’70, εν τω μεταξύ, σαν τις Μαίρη Χρονοπούλου, Σάσα Καζέλη, Νίκη Φιλοπούλου και Άρτεμι Τσάρμη, στα 40βάλε τους πια ή στα 40μείον τους, να εμφανίζονται... κάπως συντριμμένες από τη ζωή, με μια θλίψη να γυαλίζει στα κατεβασμένα μάτια τους. Σαν να είναι αποτυπωμένες στις κινήσεις και στα λόγια τους οι χαμένες ευκαιρίες, όλα εκείνα που δεν αξιοποιήθηκαν, αφήνοντάς τες, τελικά, μετέωρες και μόνες και βασικά χωρίς φτερά στο ραντεβού τους με την ευτυχία.
Τι να σου έκανε και ο έρμος ο Ξανθός, που είχε να αντιμετωπίσει και τα δικά του φροϋδικά συμπλέγματα;
Στην ταινία όλα αυτά, αλλά ποιος ξέρει και πού αλλού...

27/1/2022
Πέθανε ο Μάκης, ο δεύτερος πατέρας μας, ο καφετζής μας, ένας πολύ καλός άνθρωπος, μια αγαθή ψυχή...

26/1/2022
Κάπου την είδα... Συντριπτική φωτό του ντεκλαρέ ροκά της ΝΔ Κουμουτσάκου – μνημείο ΒΠ ανεμελιάς και τζετ-σετ μακαριότητας.

26/1/2022
Ξεκινάει από σήμερα η επιχείρηση διάσωσης του Μητσοτάκη.

25/1/2022
Μνημειώδη μετεγγραφικά παλτά...

25/1/2022
Βιάστηκε ο Μητσοτάκης να ζητήσει από την Αττική Οδό να δώσει δυο χιλιάρικα. Από μόνοι τους θα δίνανε περισσότερα...

25/1/2022
Σε σοβαρό κράτος, όταν σου ζητάνε να κλείσεις την επιχείρησή σου για τον οποιονδήποτε λόγο, κανονικά θα πρέπει να σε αποζημιώνουν. Για δύο μέρες σε Αθήνα και όμορους νομούς θα είναι σχεδόν όλα κλειστά, επειδή έπεσαν 20 πόντοι χιόνι.
Εδώ, όχι μόνο δεν θα καλύψουν τα διαφυγόντα κέρδη σε μικρομάγαζα και μεγαλύτερα, αλλά θα πληρώσουν όλοι κανονικά πλήρη πάγια και άλλα τινά επιπλέον. Ζούγκλα.

25/1/2022
>>Να σου πω και κάτι; Και να έπαιρνες αυτά τα 2.000 ευρώ, τι θα έκανες; Θα τα σπατάλαγες<<

24/1/2022
Το διαλυμένο και αποτελειωμένο κράτος, που μας παρέδωσαν τα μνημόνια, μέχρι εδώ είναι. Μέχρι αυτό μπορεί. Αυτή είναι η κανονικότητά του. Να σε καίει, να σε πνίγει, να σε πεθαίνει διασωληνώνοντάς σε στο γόνατο, να σε αποκλείει ώρες στους δρόμους με 30 πόντους χιόνι, και άμα διαμαρτύρεσαι να στέλνει το ιππικό να σε κοπανάει.
Θέλετε κράτος σοβαρό κύριοι Τσίπpρα και Αντρουλάκη μας, που κάνετε κριτική από τις πολυθρόνες σας; Ρωτήστε τους φίλους σας τους Γερμανούς λοιπόν, αν σας αφήνουν να αυξήσετε τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, πρόνοια, προστασία κ.λπ. Να δούμε τι θα σας πουν... Δεν είναι πανάκεια τα φράγκα, αλλά χωρίς φράγκα δεν γίνεται τίποτα. Αυτή είναι η ουσία.
Βουλώστε το λοιπόν. Φτιάξτε τα επικοινωνιακά επιτελεία σας όσο είναι καιρός, τώρα που είσαστε στο άραγμα, για να είστε έτοιμοι αύριο κι εσείς, για τη μεγάλη κοροϊδία –σαν το φίλο σας το Μητσοτάκη– όταν θα ξανάρθετε στα πράγματα, γιατί έως εκεί είσαστε. Να πουλάτε φύκια, για μετάξια...

24/1/2022
Μπράβο γιγαντοψυχάρα, λεοντόκαρδε Τρομάρα
με τα κατορθώματά σου, αλλά και τη λεβεντιά σου
έχεις γίνει ίνδαλμά μας, πρότυπο και ήρωάς μας
[θα θυμόμαστε πάντα τον λεοντόκαρδο Γιώργο Τρομάρα, που πέθανε μια κενή μέρα του Γενάρη]
https://www.youtube.com/watch?v=nb6wqTvho8k

24/1/2022
Σαν σήμερα πριν από 10 χρόνια πέθανε, μετά από ένα αναπάντεχο δυστύχημα, ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος. Δεν κρατάω ημερολόγια, από σύμπτωση και μόνο μπορεί να θυμηθώ μια «επέτειο», και για τον Αγγελόπουλο το είδα σήμερα στο facebook – καθώς πολλοί φίλοι και φίλες έκαναν αναρτήσεις.
Θέλω πολλά χρόνια να γράψω ένα κείμενο για τον Αγγελόπουλο. Όχι γενικά και αόριστα, αλλά για τις ταινίες του που μου αρέσουν –της πρώτης εποχής–, γιατί μετά από το «Ταξίδι στα Κύθηρα» τις βαριέμαι, και χοντρικά τις θεωρώ υπερεκτιμημένες. Δεν μου αρέσει καθόλου ο «ποιητής Αγγελόπουλος». Προτιμώ τον μαρξιστή σκηνοθέτη των σέβεντις, που ανέτεμνε την ιστορία «Γιάντσο-κικά». Θεωρώ την «Αναπαράσταση» μεγάλη ταινία και την έχω ανάμεσα στις 3-4 πιο αγαπημένες μου (από ελληνικό κινηματογράφο).

Η «Αναπαράσταση» ήταν στηριγμένη σεναριακά σ’ ένα φοβερό έγκλημα, που είχε συγκλονίσει την Ελλάδα το 1968. Φυσικά, ο Αγγελόπουλος δεν έμεινε στην αστυνομική ίντριγκα του πράγματος, αλλά το πήγε το θέμα πολύ παραπέρα. Υπάρχει εξάλλου και η εκπληκτική κριτική του Βασίλη Ραφαηλίδη στον «Σύγχρονο Κινηματογράφο» από εκείνη την εποχή, που τα είπε όλα... και ό,τι και να πούμε εμείς, εδώ, τώρα, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Η φωτό που βλέπετε είναι από περιοδικό του ’68, με πλήρες ρεπορτάζ για το έγκλημα της (μετέπειτα) «Αναπαράστασης».

[Επισυνάπτω εδώ κι ένα σχόλιο του εικαστικού Αλέξη Ταμπουρά, που ήρθε υπό την μορφή εικόνων, κι έτσι δεν μπορεί να μπει στη σειρά με τα υπόλοιπα σχόλια]  

23/1/2022

ΔΕΛΤΙΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ
[Νοέμβρης ’72-Μάρτης ’73 / Τρίμηνη Έκδοση της Λέσχης του Δίσκου]

Συγκριτικά, το «Δελτίο Κριτικής Δισκογραφίας» που εξέδιδε η Λέσχη του Δίσκου από το 1971 ήταν το σοβαρότερο μουσικό περιοδικό που κυκλοφορούσε στην Ελλάδα επί δικτατορίας. Συνολικά, στο διάστημα αυτό τυπώθηκαν 13 νούμερα (η έκδοση συνεχίστηκε και στη Μεταπολίτευση), αν και τα τεύχη ήταν λιγότερα, αφού ορισμένα ήταν ακόμη και… τετραπλά (όπως το #10-13).
Ο κύριος όγκος των θεμάτων αφορούσε βεβαίως στην «κλασική μουσική», όμως υπήρχαν και αναφορές στην «έντεχνη» ευρωπαϊκή μουσική, στην όπερα, στην avant-garde, στις παραδοσιακές μουσικές, στη μουσική λαογραφία κ.λπ. (Δεν υπήρχαν θέματα για το ποπ/ροκ δηλαδή). Ιδιαίτερο βάρος δινόταν στην ελληνική «κλασική» και σύγχρονη μουσική, με άρθρα για τον Νίκο Σκαλκώτα, τον Γιάννη Χρήστου κ.λπ. Έγραφαν, ανάμεσα σε άλλους, ο Μάρκος Φ. Δραγούμης και ο «πάπας» των σύγχρονων μουσικοκριτικών στην Ελλάδα Γιώργος Λεωτσάκος (λαμπρά κείμενα διαχρονικής αξίας).
[από παλιότερο δικό μας κείμενο, με αφορμή, τώρα, την αφήγηση της Έλσης Σαράτση της «Λέσχης του Δίσκου», στη LiFO]
https://www.lifo.gr/culture/music/elsi-saratsi-i-istoria-tis-leshis-toy-diskoy-xekinise-otan-imoyn-eikosi-hronon