VINCENT COURTOIS σόλο τσέλο

Με τριακονταετή προσωπική δισκογραφία και με συνεργασίες με πολλά και μεγάλα ονόματα της σύγχρονης jazz και του improv, σαν τους Louis Sclavis, Rabih Abou-Khalil, Dominique Pifarély, Michel Godard, Aki Takase, Sylvie Courvoisier, Joëlle Léandre κ.ά., ο Vincent Courtois είναι μία από τις τρανές μορφές του σύγχρονου τσέλου. Προσφάτως, μάλιστα (21 Οκτ. 2020), γράψαμε για το άλμπουμ του “Clouds” [ACT Music+Vision], την συνεργασία του με τον βιολιστή Adam Bałdych και τον πιανίστα Rogier Telderman, επισημαίνοντας τα εντυπωσιακά παιξίματα και το πλήθος των μελωδικών επινοήσεων, που διανθίζονταν ακόμη και με ανατολίτικα, παραδοσιακά στοιχεία.

Τώρα, ο Vincent Courtois έχει ένα εντελώς προσωπικό CD να προτείνει, ένα σόλο-τσέλο δηλαδή, το οποίον αποκαλεί “East” (2021) και που είναι παραγωγή του Label La Buissonne (τυπωμένο για την παράλληλη ετικέτα collection CUICATL και εισαγόμενο από την AN Music). Σχετίζεται αυτό το CD, το “East”, μ’ ένα “West”, που είχε τυπώσει ο γάλλος μουσικός για το ίδιο label, το 2014; Δεν θα το λέγαμε για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Πρώτον, γιατί εκείνο το άλμπουμ δεν ήταν σόλο, καθώς συμμετείχαν και άλλοι μουσικοί. Δεύτερον, γιατί το “West” περιείχε μόνον πρωτότυπες συνθέσεις (του Courtois), ενώ το “East” μόνον τις απόψεις του σε έργα άλλων συνθετών. Τρίτον, γιατί εκείνο το CD δεν σχετιζόταν με κάποιες ευρύτερες ειδικές συνθήκες, όπως σχετίζεται αυτό (covid-19). Αυτοί οι λόγοι δημιουργούν, όπως αντιλαμβάνεστε, ένα άλλο, ένα νέο πλαίσιο, εντός του οποίου το “East” έρχεται να προβάλλει ένα άλλο concept, κάτι διαφορετικό.
Σ’ αυτό λοιπόν το άλμπουμ ο Vincent Courtois έρχεται να αποδώσει συνθέσεις, «σύγχρονης κλασικής». Λέμε για έργα των Arthur Honegger, Hans Werner Henze, Krzysztof Penderecki, György Ligeti, Luciano Berio, Paul Hindemith και Dominique Pifarély, τα οποία λογικώς είναι άπαντα γραμμένα για σόλο τσέλο (δεν τα τσέκαρα όλα, αλλά όσα τσέκαρα είναι όντως έτσι).
Θα λέγαμε πως το εκπληκτικότερο όλων είναι το “Per slava” του Krzysztof Penderecki, ένα έργο που στάθηκε «τείχος», «βουνό απάτητο» για τον Courtois, ώστε να μπορέσει να το «ξεκλειδώσει» εκφραστικά, να το υποτάξει και να το φέρει στα δικά του μέτρα. Και είναι, όντως, εντυπωσιακή η απόπειρα, που είναι εδώ καταγραμμένη, σ’ ένα έργο λυρικό, στα όρια του δραματικού, υπερβολικά απαιτητικό, με πολύ «κοντά» διαστήματα, που απαιτούν μεγάλη ακρίβεια και δεξιοτεχνία από τον ερμηνευτή, ώστε να καταφέρει να αποδώσει τον «κόσμο» του συνθέτη. Εξάλλου αυτό το έργο ο Penderecki το είχε γράψει, για να το ερμηνεύσει ο κατά πολλούς κορυφαίος τσελίστας του 20ου αιώνα Mstislav Rostropovich, οπότε αντιλαμβάνεστε το βάρος που έπεσε στο μυαλό και τα χέρια του Vincent Courtois, ώστε να μπορέσει να φανεί αντάξιος της παρτιτούρας.
Και δεν είναι το μόνο έργο που συναρπάζει, στο “East”, καθώς το ίδιο μπορούμε να πούμε για το “Les Mots Sont Allés” του Luciano Berio ή για το “Litanie pour Fernando Pessoa” του Dominique Pifarély.
Γενικώς, θα γράφαμε για ένα πολύ απαιτητικό CD, που μπορεί με άνεση να σε κερδίσει, καθώς έχει δύο ή μάλλον τρία πολύ μεγάλα ατού. Έναν σπουδαίο σολίστα, ένα όργανο με σπάνιο, μοναδικό και πλουσιότατο ηχόχρωμα και μια πινακοθήκη έργων, από τα σύγχρονα-ωραιότερα, για σόλο-τσέλο.