DANIEL GARCÍA TRIO: Vía de la
Plata [ACT Music + Vision, 2021]
Το τρίο του Ισπανού Daniel García αποτελείται από τον ίδιον σε πιάνο, fender rhodes, σύνθια, τον Reinier Elizarde “El Negron” σε ακουστικό μπάσο και τον Michael Olivera σε ντραμς. Αυτοί είναι οι βασικοί μουσικοί, που ακούγονται στο CD “Vía de la Plata”, στο οποίο φιλοξενούνται επίσης ο λιβανέζος τρομπετίστας Ibrahim Maalouf, ο κιθαρίστας Gerardo Núñez και η Anat Cohen σε κλαρινέτο.
Βασικά το “Vía de la Plata” είναι ένα άλμπουμ ισπανικής jazz – με την
κυριολεκτική σημασία του όρου. Όχι απλώς jazz ερμηνευμένοι από Ισπανούς (κυρίως), αλλά και με πολλά
στοιχεία ισπανικής μουσικής, παραδοσιακής και έντεχνης.
Ήχοι μεσογειακοί, που «πιάνουν» και την Ευρώπη και την Αφρική, το Maghreb δηλαδή, και με το αραβικό στοιχείο πολύ δυνατό εντός τους, και που συνδυάζονται με jazz, classical, ευρύτερες folk και άλλες αναφορές.
Και τούτο ισχύει και με το πρωτότυπο ρεπερτόριο, τις συνθέσεις δηλαδή του Daniel García Diego (6 στις 10) και μ’ εκείνην του Gerardo Núñez και με τις τρεις διασκευές, στο “Canción del fuego fatuo” του Manuel de Falla, στο “La leyenda del tiempo” των Ricardo Pachón Capitán / Federico García Lorca (από το ρεπερτόριο του El Camarón De La Isla) και στο “Volar” του Paco de Lucía.
CHRISTIAN BRÜCKNER – MICHAEL WOLLNY: Heinrich
Heine / Traumbilder [ACT Music + Vision, 2021]
Δίσκος για τους γνωρίζοντες την γερμανική γλώσσα είναι ο συγκεκριμένος, γι’ αυτό και το booklet τής έκδοσης είναι μόνο στα γερμανικά. Περί τίνος πρόκειται;
Σίγουρα οι απαγγελίες του Brückner είναι ιδιαίτερες και κυριαρχούν. Υπερκεράζει δηλαδή ο λόγος το μέλος και αυτό είναι θεμιτό – γιατί εκείνο που ενδιαφέρει την παραγωγή να προβάλλει, κατά πρώτον, είναι την ποίηση.
Αυτό το αντιλαμβάνεται πρώτος ο Wollny φυσικά, ο οποίος «εκπέμπει» σε χαμηλό volume, δίχως ακρότητες, σε απλές σειρές νοτών, χωρίς και αυτό να είναι απόλυτο. Είναι όμως ο κανόνας – γιατί κάποιες εξαιρέσεις υπάρχουν, όταν clusters... εκρήγνυνται αραιά και πού (“Göttingen”).
Φωνή και πιάνο λοιπόν, που μπλέκονται και αποτυπώνονται σε πραγματικό χρόνο, σ’ ένα άλμπουμ, που θα μπορούσαμε να το εντάξουμε στο κεφάλαιο... euro-jazz + ποίηση.
SWR BIG BAND / MAGNUS LINDGREN – JOHN BEASLEY:
Bird Lives [ACT Music + Vision, 2021]
Πρόπερσι πλέον, το 2020, γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την γέννηση του Charlie Parker (1920-1955). Ένα από τα projects που εκπονήθηκαν, για να τιμηθεί η μέγιστη αυτή μορφή της jazz, ήταν και το “Bird Lives”, στο οποίο συνέπραξαν η SWR Big Band, υπό τον φλαουτίστα και τενορίστα Magnus Lindgren, δηλαδή η SüdWestRundfunk (η μεγάλη ορχήστρα του Νοτιοδυτικού γερμανικού ραδιοφώνου), τα μέλη της οποίας, μετρώντας τα στην φωτογραφία του triple-folded digipak είναι δέκα οκτώ, μαζί με τον πιανίστα-κιμπορντίστα John Beasley και με guests μια εκπληκτική ομάδα σολιστών, την οποίαν αποτελούσαν οι Chris Potter τενόρο σαξόφωνο, Joe Lovano τενόρο σαξόφωνο, Miguel Zenón άλτο σαξόφωνο, Tia Fuller άλτο σαξόφωνο, Charles McPherson άλτο σαξόφωνο, Camille Bertault φωνή, Pedrito Martinez κρουστά και Munyungo Jackson κρουστά. Η ηχογράφηση συνέβη στα στούντιο του Νοτιοδυτικού γερμανικού ραδιοφώνου, στην Στουτγάρδη, στο διάστημα 16-28 Νοεμβρίου 2020, κι εκείνη η εγγραφή κυκλοφορεί τώρα σε CD.
To ρεπερτόριο είναι κλασικό «παρκερικό», αποτελούμενο όχι μόνο από συνθέσεις του Charlie Parker (“Scrapple from the apple”, “Ah-leu-cha”, “Confirmation” κ.λπ.), μα και από συνθέσεις άλλων, που διασκεύαζε ο Bird στα σετ του, όπως το “Summertime”, το “I’ll remember April” και άλλα τινά.
Μπορεί λοιπόν να μην υπάρχει κάποια έκπληξη, όσον αφορά στους τίτλους, όμως οι εκπλήξεις είναι πολλές και μόνιμες, από τις καταπληκτικές versions που φθάνουν στ’ αυτιά σου απ’ αυτήν την πλειάδα των οργανοπαικτών.
Απίστευτα «γεμάτος» ήχος, με τρομερά και διαρκή breaks από πλήθος οργάνων και σολιστών, και διασκευές εντελώς εντυπωσιακές, που με τον όγκο τους και μόνο σε... κολλάνε στον τοίχο.
Εκπληκτικό το ξεκίνημα με τα “Cherokee / Koko”, με την Camille Bertault στο scat να ταράζει, έχοντας δίπλα της τους Potter και Beasley, μαγικό το “Summertime”, με την Tia Fuller να «σπέρνει» στο άλτο και έξω από τα όρια το “Donna Lee”, με τον Miguel Zenón στο άλτο, τον Ρουμάνο Decebal Badila στο μπάσο, όλους τους υπολοίπους και με την SWR Big Band να σουινγκάρει με τον τρόπο των καλύτερων ορχηστρών των seventies (θυμίζοντας τις περίφημες μπάντες από την αναλυτική Ευρώπη). Πανικός!
Απίστευτα απολαυστικό CD, που δείχνει τόσο την διαχρονική αξία του «παρκερικού» ρεπερτορίου, όσο και το ταλέντο και τη δύναμη μιας μοναδικής, εδώ, συνάθροισης.
Το τρίο του Ισπανού Daniel García αποτελείται από τον ίδιον σε πιάνο, fender rhodes, σύνθια, τον Reinier Elizarde “El Negron” σε ακουστικό μπάσο και τον Michael Olivera σε ντραμς. Αυτοί είναι οι βασικοί μουσικοί, που ακούγονται στο CD “Vía de la Plata”, στο οποίο φιλοξενούνται επίσης ο λιβανέζος τρομπετίστας Ibrahim Maalouf, ο κιθαρίστας Gerardo Núñez και η Anat Cohen σε κλαρινέτο.
Ήχοι μεσογειακοί, που «πιάνουν» και την Ευρώπη και την Αφρική, το Maghreb δηλαδή, και με το αραβικό στοιχείο πολύ δυνατό εντός τους, και που συνδυάζονται με jazz, classical, ευρύτερες folk και άλλες αναφορές.
Και τούτο ισχύει και με το πρωτότυπο ρεπερτόριο, τις συνθέσεις δηλαδή του Daniel García Diego (6 στις 10) και μ’ εκείνην του Gerardo Núñez και με τις τρεις διασκευές, στο “Canción del fuego fatuo” του Manuel de Falla, στο “La leyenda del tiempo” των Ricardo Pachón Capitán / Federico García Lorca (από το ρεπερτόριο του El Camarón De La Isla) και στο “Volar” του Paco de Lucía.
Δίσκος για τους γνωρίζοντες την γερμανική γλώσσα είναι ο συγκεκριμένος, γι’ αυτό και το booklet τής έκδοσης είναι μόνο στα γερμανικά. Περί τίνος πρόκειται;
Σίγουρα οι απαγγελίες του Brückner είναι ιδιαίτερες και κυριαρχούν. Υπερκεράζει δηλαδή ο λόγος το μέλος και αυτό είναι θεμιτό – γιατί εκείνο που ενδιαφέρει την παραγωγή να προβάλλει, κατά πρώτον, είναι την ποίηση.
Αυτό το αντιλαμβάνεται πρώτος ο Wollny φυσικά, ο οποίος «εκπέμπει» σε χαμηλό volume, δίχως ακρότητες, σε απλές σειρές νοτών, χωρίς και αυτό να είναι απόλυτο. Είναι όμως ο κανόνας – γιατί κάποιες εξαιρέσεις υπάρχουν, όταν clusters... εκρήγνυνται αραιά και πού (“Göttingen”).
Φωνή και πιάνο λοιπόν, που μπλέκονται και αποτυπώνονται σε πραγματικό χρόνο, σ’ ένα άλμπουμ, που θα μπορούσαμε να το εντάξουμε στο κεφάλαιο... euro-jazz + ποίηση.
Πρόπερσι πλέον, το 2020, γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την γέννηση του Charlie Parker (1920-1955). Ένα από τα projects που εκπονήθηκαν, για να τιμηθεί η μέγιστη αυτή μορφή της jazz, ήταν και το “Bird Lives”, στο οποίο συνέπραξαν η SWR Big Band, υπό τον φλαουτίστα και τενορίστα Magnus Lindgren, δηλαδή η SüdWestRundfunk (η μεγάλη ορχήστρα του Νοτιοδυτικού γερμανικού ραδιοφώνου), τα μέλη της οποίας, μετρώντας τα στην φωτογραφία του triple-folded digipak είναι δέκα οκτώ, μαζί με τον πιανίστα-κιμπορντίστα John Beasley και με guests μια εκπληκτική ομάδα σολιστών, την οποίαν αποτελούσαν οι Chris Potter τενόρο σαξόφωνο, Joe Lovano τενόρο σαξόφωνο, Miguel Zenón άλτο σαξόφωνο, Tia Fuller άλτο σαξόφωνο, Charles McPherson άλτο σαξόφωνο, Camille Bertault φωνή, Pedrito Martinez κρουστά και Munyungo Jackson κρουστά. Η ηχογράφηση συνέβη στα στούντιο του Νοτιοδυτικού γερμανικού ραδιοφώνου, στην Στουτγάρδη, στο διάστημα 16-28 Νοεμβρίου 2020, κι εκείνη η εγγραφή κυκλοφορεί τώρα σε CD.
To ρεπερτόριο είναι κλασικό «παρκερικό», αποτελούμενο όχι μόνο από συνθέσεις του Charlie Parker (“Scrapple from the apple”, “Ah-leu-cha”, “Confirmation” κ.λπ.), μα και από συνθέσεις άλλων, που διασκεύαζε ο Bird στα σετ του, όπως το “Summertime”, το “I’ll remember April” και άλλα τινά.
Μπορεί λοιπόν να μην υπάρχει κάποια έκπληξη, όσον αφορά στους τίτλους, όμως οι εκπλήξεις είναι πολλές και μόνιμες, από τις καταπληκτικές versions που φθάνουν στ’ αυτιά σου απ’ αυτήν την πλειάδα των οργανοπαικτών.
Απίστευτα «γεμάτος» ήχος, με τρομερά και διαρκή breaks από πλήθος οργάνων και σολιστών, και διασκευές εντελώς εντυπωσιακές, που με τον όγκο τους και μόνο σε... κολλάνε στον τοίχο.
Εκπληκτικό το ξεκίνημα με τα “Cherokee / Koko”, με την Camille Bertault στο scat να ταράζει, έχοντας δίπλα της τους Potter και Beasley, μαγικό το “Summertime”, με την Tia Fuller να «σπέρνει» στο άλτο και έξω από τα όρια το “Donna Lee”, με τον Miguel Zenón στο άλτο, τον Ρουμάνο Decebal Badila στο μπάσο, όλους τους υπολοίπους και με την SWR Big Band να σουινγκάρει με τον τρόπο των καλύτερων ορχηστρών των seventies (θυμίζοντας τις περίφημες μπάντες από την αναλυτική Ευρώπη). Πανικός!
Απίστευτα απολαυστικό CD, που δείχνει τόσο την διαχρονική αξία του «παρκερικού» ρεπερτορίου, όσο και το ταλέντο και τη δύναμη μιας μοναδικής, εδώ, συνάθροισης.
Η ACT Music + Vision εισάγεται από την AN Music
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου