ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΧΑΛΚΙΔΗΣ κρίσεις, κόρες & υιοί

Σε σταθερούς ρυθμούς ο Μιλτιάδης Χαλκίδης από τη Λάρισα δίνει νέες δουλειές του, CD βασικά, τα οποία υλοποιεί μόνος του. Εννοώ πως εκτός από το να γράφει μουσικές, στίχους και να τραγουδά, παίζει όλα τα όργανα, προγραμματίζει, ηχογραφεί, ενώ επιμελείται και το mastering – καθώς όλα τούτα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, μπορεί να τα κάνει, πλέον, μόνος του. Ο κόσμος προχωράει τα πράγματα εξελίσσονται, εν προκειμένω ανελίσσονται... και δεν πάνε μόνον προς τα πίσω.

Το λέω αυτό, γιατί από την ακρόαση του «Κρίσεις Κόρες & Υιοί» [Ιδιωτική Έκδοση, 2024], του πιο νέο CD του Χαλκίδη, εκείνο που μένει, όσον αφορά το στίχο, είναι το συμπέρασμα πως όλα πάνε κατά διαόλου, πως τίποτα σωστό δεν έχει απομείνει στην καθημερινή ζωή, πως όλοι μας επιβουλεύονται και θέλουν το κακό μας, και πως στο παρελθόν όλα ήταν καλύτερα, αρτιότερα, ηθικότερα, αποτελεσματικότερα, φυσικότερα, ανθρωπινότερα, χριστιανικότερα κ.ο.κ. Η δική μου γνώμη είναι, βεβαίως, διαφορετική. Δεν πιστεύω στο απόλυτο καλό ή στο απόλυτο κακό, δεν πιστεύω πως όλα του χθες ήταν τέλεια, και πως όλα, σήμερα, είναι μαύρα – και κάπως έτσι, και σε σχέση με το χθες, λέω πως θα πρέπει να μεταφέρουμε στο τώρα, μόνον ό,τι έχει θετικό νόημα, ενώ όλα τα αρνητικά οφείλουμε και να τα εντοπίζουμε, και να τα αξιολογούμε, και να τα λέμε. Τέλος πάντων, εγώ εδώ, στο πλαίσιο της κριτικής, θέλω να πω πως ο Χαλκίδης θα πρέπει να... εκσυγχρονίσει το στίχο του, να δει και τα θετικά της σημερινής εποχής (ένα το περιέγραψα στην αρχή, και το ξέρει και ο ίδιος – είναι η δυνατότητα που σου δίνει η σύγχρονη τεχνολογία να ηχογραφείς τη δουλειά σου, με λίγα σχετικώς λεφτά, χωρίς να έχεις ανάγκη κανέναν) και πάνω σ’ αυτά να βασίσει τα τραγούδια του, βγάζοντας προς τα έξω και μια θετική διάσταση.
Κατά τα λοιπά το ροκ του λαρισαίου τραγουδοποιού παραμένει αυτό που ήταν, το... στηριγμένο στις κιθάρες και την κάπως «ζαππική» εκφορά του λόγου, ενώ τα πλήκτρα και τα πνευστά, οι ήχοι από τα πλήκτρα και τα πνευστά καλύτερα, προσδίδουν στις εγγραφές του ένα επιπρόσθετο ενδιαφέρον. Επιρροές υπάρχουν διάφορες βεβαίως, όπως, για παράδειγμα, από το έντεχνο του Γιάννη Μαρκόπουλου στην εισαγωγή τού «Γράμμα απ’ το αγέννητο παιδί μου», από τη δημοτική παράδοση («Με μια γκιλοτίνα δώρο») κ.λπ., αν και το ωραιότερο τραγούδι του δίσκου είναι ο «παγκόσμιος τραπεζίτης»... όμως, το ξαναλέω, ο Χαλκίδης θα πρέπει να δει το πράγμα και από τη θετική πλευρά του ή ίσως και από την πιο χιουμοριστική του, καθώς, πολλές φορές, είναι η σοβαρότητα εκείνη που... βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Επαφή: www.miltosmarathon.com