Οι
Socrates Drank the Conium ή απλώς Socrates υπήρξαν ένα από
τα πιο ιστορικά συγκροτήματα του ελληνικού ροκ, με δράση σε τέσσερις δεκαετίες
(εκείνες του ’70, του ’80, του ’90 και του 2000).
Παρότι είχαν ξεκινήσει να ηχογραφούν με ελληνικό στίχο (λέμε για το πρώτο δισκάκι τους με τα τραγούδια «Κλεισ’ τα μάτια σου και άκου / Έλα κοντά μου» από το 1970), πολύ γρήγορα θα έστριβαν προς τον αγγλικό, για να γίνουν με τα χρόνια ίσως το πιο σημαντικό αγγλόφωνο ροκ συγκρότημα, που εμφανίστηκε ποτέ στη χώρα.
Το ύφος των Socrates ήταν βασικά το hard rock (με αναφορές στο ηλεκτρικό blues, στον Jimi Hendrix και τους Cream), ενώ στην μοναδική συνεργασία τους με τον Vangelis, στο “Phos” του ’76, θα έτειναν και προς το progressive rock. Αν και ηχογράφησαν ωραίους δίσκους οι Socrates (όλα τα άλμπουμ τους είχαν πάντα μια ποιότητα), εκείνο που θα έπλεκε το θρύλο τους δεν θα ήταν τα άλμπουμ, μα οι συναυλίες τους.
Δεν
θα ήταν λάθος αν έλεγα πως η έννοια του «ροκά» στην Ελλάδα ευνοήθηκε τα μάλα
από την ύπαρξη των Socrates, ενός γκρουπ
που τα έδινε «όλα» πάνω στη σκηνή, δημιουργώντας κάπως... υστερικές καταστάσεις
στον κόσμο, που βρισκόταν από κάτω και «χτυπιόταν» ανελέητα. Εν ολίγοις κανένα
ελληνικό ροκ γκρουπ δεν μπόρεσε να δράσει τόσο εκτονωτικά προς τα πλήθη όσο οι Socrates.
Frontman των Socrates ήταν βασικά ο μπασίστας και
τραγουδιστής Αντώνης Τουρκογιώργης
(γενν. 1951). Ήταν αυτός που με την αγριωπή εμφάνισή του, τις κινήσεις του, και
το τραγούδισμά του ενεργοποιούσε τα... ροκ αντανακλαστικά του κόσμου, με τον Γιάννη Σπάθα (1950-2019) να πυροδοτεί
με τα κιθαριστικά σόλι του την έκρηξη (παρότι ο ίδιος, ως παρουσία στη σκηνή,
ήταν χαμηλών τόνων και περνούσε, ως εικόνα, μάλλον απαρατήρητος). Φυσικά, τρανό
ρόλο στην εικόνα των Socrates θα έπαιζαν και
οι ντράμερ, ο Ηλίας Μπουκουβάλας, ο Γιώργος Τρανταλίδης και ο Νίκος Αντύπας (1954-2022) (ας μείνω σ’
αυτούς τους τρεις), καθώς τα ντραμς, σαν όργανο, έφτιαχναν όλο τον παλμό,
κινητοποιώντας αυθωρεί τους ροκάδες.
Πριν
από λίγο καιρό εμφανίστηκε στα καταστήματα το τελευταίο άλμπουμ των Socrates Drank
the Conium,
το “Last for Ever” [MINOS-EMI / Universal, 2023], με τις ηχογραφήσεις να
προέρχονται από το 2009-2010, έχοντας στη σύνθεσή τους πάντα τους Γιάννη
Σπάθα-Αντώνη Τουρκογιώργη και σαν ντράμερ τον νεότερο Μάκη Γιούλη (γιος του παλιού κιθαρίστα των Idols
Αντώνη Γιούλη).
Με
αφορμή λοιπόν αυτό το άλμπουμ, που είναι οπωσδήποτε συμβατό με την ιστορία των Socrates, θα πάμε πίσω στο χρόνο για να
θυμηθούμε μια παλιά συνέντευξη του γκρουπ από το 1973, που θα δινόταν στην Όλγα Μπακομάρου για το περιοδικό «Φαντάζιο» (τεύχος #235, Τρίτη 28
Αυγούστου 1973).
Η
συνέντευξη έχει ενδιαφέρον για πολλούς και διαφόρους λόγους. Και γιατί οι Socrates τοποθετούν τους εαυτούς τους μέσα στην
τότε ροκ σκηνή, και γιατί, ανάμεσα σε άλλα, εκφράζουν τις απόψεις τους όχι μόνο
για τα άλλα γκρουπ της περιόδου, αλλά και για τραγουδοποιούς, όπως ο Διονύσης
Σαββόπουλος και συνθέτες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις.
Το
«αφιέρωμα», ας το πω έτσι, στους Socrates Drank the
Conium (στο «Φαντάζιο») ξεκινά με την παρουσίαση των
τεσσάρων μελών (στις παρενθέσεις η ηλικία τους), για να ακολουθήσει, αμέσως
μετά η συνέντευξη.
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/socrates-drank-conium-mia-allokoti-synenteyxi-toy-1973-stin-olga-mpakomaroy
Παρότι είχαν ξεκινήσει να ηχογραφούν με ελληνικό στίχο (λέμε για το πρώτο δισκάκι τους με τα τραγούδια «Κλεισ’ τα μάτια σου και άκου / Έλα κοντά μου» από το 1970), πολύ γρήγορα θα έστριβαν προς τον αγγλικό, για να γίνουν με τα χρόνια ίσως το πιο σημαντικό αγγλόφωνο ροκ συγκρότημα, που εμφανίστηκε ποτέ στη χώρα.
Το ύφος των Socrates ήταν βασικά το hard rock (με αναφορές στο ηλεκτρικό blues, στον Jimi Hendrix και τους Cream), ενώ στην μοναδική συνεργασία τους με τον Vangelis, στο “Phos” του ’76, θα έτειναν και προς το progressive rock. Αν και ηχογράφησαν ωραίους δίσκους οι Socrates (όλα τα άλμπουμ τους είχαν πάντα μια ποιότητα), εκείνο που θα έπλεκε το θρύλο τους δεν θα ήταν τα άλμπουμ, μα οι συναυλίες τους.
https://www.lifo.gr/culture/music/socrates-drank-conium-mia-allokoti-synenteyxi-toy-1973-stin-olga-mpakomaroy
Από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Γιαννόπουλος
Δεκαετίες περίμενα να το ξαναδιαβάσω αυτό. Μου είχε προκαλέσει φοβερή αμηχανία -για να πω το λιγότερο- τότε
Φώντας Τρούσας
Σου είχα πει παλιά ότι την είχα τη συνέντευξη και πως κάποια στιγμή θα την ανέβαζα.
Γιώργος Γιαννόπουλος
Πάντως και οι ερωτήσεις της μπακομάρου είναι πολύ καλές και πέφτουν η μια μετά την άλλη με αφορμή και τις απαντήσεις.
Evagoras Karageorgis
Για τη θέση τους όσον αφορά τον Χατζιδάκι, πιστεύω πως ήταν κάπως 'ανόριμοι' για να κάνουν τους μουσικολόγους. Σίγουρα ήταν τοπ στα δικά τους πράγματα αλλά δεν είχαν ακούσει, πέρα από τα τότε ραδιοφωνικά γνωστά του Χατζιδάκι. Σίγουρα δεν γνώριζαν το έργο του σε βάθος αλλά ούτε και μπορούσαν να προβλέψουν την εξέλιξη του. Στην πορεία δε, μόνοι τους καταλαβαν και εκτίμησαν τη μουσική του αφού συνεργάστηκαν μαζί του. Σίγουρα όταν είσαι νέος, από αυθορμητισμό, αντίδραση αλλά και άγνοια, νομίζεις ότι κρατάς τον Θεό απ' εκεί...
Φώντας Τρούσας
>>αλλά ούτε και μπορούσαν να προβλέψουν την εξέλιξη του<<
Τι εξέλιξη να είχε ο Χατζιδάκις από τα 50 του και μετά; Σίγουρα είχαν ακούσει το μεγάλο ερωτικό, γιατί είχε γίνει ντόρος. Και άλλα βέβαια θα είχαν ακούσει. Οι Σόκρατες ήταν εκείνοι που θα εξελίσσονταν και θα παίζανε και άλλα πράματα στο μέλλον. Το Φως ας πούμε ή αυτό...
https://www.youtube.com/watch?v=XgK_aBybsTc...
Χρήστος Ζέρβας/Γιάννης Σπάθας - Χάρος (Με γέλασαν μια χαραυγή)
Nikos Athanassakis
ακριβώς αυτό! Πάντα ένας εικοσάχρονος καλλιτέχνης νομίζει ότι ξέρει τα πάντα.
Lefteris Aerakis
Τι "Δισκαρα" αυτη του Ζερβα!!!
Nickos Ventouras
> Τι εξέλιξη να είχε ο Χατζιδάκις από τα 50 του και μετά;
Ε, μερικά από τα καλύτερα του έργα, από το Μεγάλο Ερωτικό, Sweet movie, Πορνογραφία, Παράλογα, Μπαλάντες της οδού Αθηνάς, κλπ από τα 47 (Μεγάλος Ερωτικός) και πάνω τα έγραψε!
Φώντας Τρούσας
Αυτό δε σημαίνει ότι υπήρχε εξέλιξη. Τίποτα εγώ δε θεωρώ καλύτερα από τη Μυθολογία ας πούμε, ή το Παραμύθι χωρίς όνομα ή τη Τζοκόντα ή τα Reflections.
Evagoras Karageorgis
φυσικό ήταν οι Σωκρατες να είχαν εξέλιξη αλλά και ο Χατζιδάκις είχε σαφέστατα τεράστια συνεχή εξέλιξη μετα το 50 αλλά μέχρι και τα τελευταία του. Από την άλλη, δεν συγκρίνουμε τους δύο γιατί μιλούμε για εντελώς διαφορετικά στυλ μουσικής.
Φώντας Τρούσας
Καμία εξέλιξη δεν είχε ο Χατζιδάκις μετά τα 50 του ως συνθέτης. Και γι' αυτό βασικά παράτησε τη δημιουργία και ασχολήθηκε με άλλα - κρατικές θέσεις, φεστιβάλ, περιοδικά, εταιρείες, ορχήστρες κ.λπ. Και καλά έκανε εδώ που τα λέμε.
Evagoras Karageorgis
μετά τα 50 του...
Για την Ελένη 1977
Χωρίον ο πόθος 1977
Μελισσάνθη 1980
Μπαλάντες της οδού Αθηνάς 1983
Σκοτεινή μητέρα 1985
Αμοργός 1987
Μύθοι μιας γυναίκας 1988
Αντικατοπτρισμοί 1990
Της αμαρτίας 1992
Μ' αυτά και μ' αυτά βλέπουμε ότι υπάρχει σταθερά μια σημαντική παραγωγή αλλά και η οποία, με βάση το νεώτερο έργο του είναι σημαντικό και εξελίσσεται. Δεν γράφει απλά για να γράφει. Σου είπα όμως ότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης των δύο.
Φώντας Τρούσας
Τίποτα απ' αυτά δεν είναι σημαντικότερo απ' όσα είχε κάνει στα σίξτις και early 70s Άρα δεν υπάρχει καμία εξέλιξη προς τα επάνω. Αφήνω το γεγονός πως τα καλύτερα απ' αυτά που αναφέρεις είναι συντεθειμένα στην εποχή που λέω εγώ.
Evagoras Karageorgis
συμφωνώ μαζί σου ότι μερικά από τα πιο σημαντικά του έργα γράφτηκαν τότε, όμως πέρα από τη δημοφιλία των παλιών του έργων ο ίδιος συνέχισε, έστω και μέσα από το τελευταίο του, Τα τραγούδια της αμαρτίας, να εξελίσσεται. Όπως είπε και ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θα σταματούσε να γράφει αν, έστω και σε ένα απλό του έργο, δεν είχε προχωρήσει πιο μπροστά από προηγούμενα.
Φώντας Τρούσας
Εντάξει τώρα, μην το τραβήξουμε άλλο. Εγώ είπα πως μετά τα 50 δεν υπάρχει εξέλιξη. Ούτε το κύριο ενδιαφέρον του ήταν το να συνθέτει. Άλλα τον ενδιέφεραν.
Evagoras Karageorgis
να συνθέτει τον ενδιέφερε αλλά σίγουρα όχι ότι να'ναι. Ήταν πολύ επιλεκτικός και γνώριζε λίγο πολύ ότι τα είχε κάνει όλα...
Γιώργος Χαρωνίτης
Το είχα πάρει το τεύχος!
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΜα τ'είν'αυτά πού λέτε γιά 1972 κι 73;; Αφού η δικτατορία το κυνηγούσε το ρό- [ΜΠΛΟΚ] [ΚΛΩΤΣΙΕΣ]
Φώντας Τρούσας
Ο στρατός ήταν πάντα χέρι-χέρι με το ροκ
Vassilis Serafimakis
Μα δεν χρειάζεται πιστεύω να πάει κανείς πολύ βαθιά. Δηλαδή σιγά το βάθος που είχε η Απριλιανή δικτατορία! (Η οποία ουσιαστικά έγινε κυρίως λόγω Ανδρέα, οι κουκουέδες είχαν τρομάξει μ'αυτόνα, όμως άλλη κουβέντα τούτη.)
Γιά τούς Απριλιανούς το ροκ ήταν Αμερκάνικο δηλ χώρας αντικομμουνιστικής. Εκτός από κάποιες "εξαλλοσύνες" και μερικούς "παρασυρμένους", κανένα πρόβλημα δεν είχαν με το ροκ.
Kι εδώ που τα λέμε (πού τα λες δηλαδή), η ίδια η φύση τού ρόκ, και ακόμα πονάει που το γράφω, δεν είχε μέσα της κάτι το γενικώτερα επαναστατικό, πέρα από το να περνάμε ως άτομα καλύτερα, πιό ελεύθερα, πιό ηδονικά, κτλ. Υπήρξαν φυσικά κι ένα σωρό διαφορετικές δημιουργίες. Τέλος πάντων, τέλος εδώ, διότι πάλι ξέφυγα.
Φώντας Τρούσας
https://www.lifo.gr/.../oi-sheseis-toy-rok-kai-toy...
Οι σχέσεις του ροκ και του ελληνικού ροκ με το στρατό στην Ελλάδα λίγο πριν και αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 | LiFO
Vassilis Serafimakis
Στο μεταξύ, εχω δει πάμπολλες φορές κείνη τη φωτογραφία, και τώρα μόνο ξεστραβώθηκα για τα t-shirt που φορούσαν Σπάθας & Τουρκογιώργης. Και μ'αρέσουν πολύ κάτι τέτοια, είναι λίγο από προσωπικότητα που βγαίνει μπροστά.
Tsapralis Nikos
ΔιαγραφήΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΤΟ ΧΩΣΙΜΟ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ . ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΙΧΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ.
Konstantinos Kottis
Συνέντευξη που είναι τελείως κόντρα με το profile τους από το 80΄ και μετά που είναι αρκετά προσγειωμένο. Υποθέτω πως συνιστά μία χειραγώγηση του γκουρού τους, δηλαδή του Τουρκογιώργη, που είχε τέτοιες απόψεις. Αργότερα βέβαια θα έπαιζε τουριστικά στην Eurovision με τον Μπίγαλη. Απολύτως επηρμένες και αφοριστικές δηλώσεις για ολόκληρα είδη που εκείνη την εποχή έδιναν διαμάντια-δίσκους. Το λαϊκό και το έντεχνο λαϊκό που τόσο έχει παρεξηγηθεί αποτελούν πυλώνες του νεοελληνικού πολιτισμού. Για να μην πω πως η εκδίκηση της αβανγκαρντιάς είναι πως αν θεωρεί ο κόσμος ένα κομμάτι τους σημείο αναφοράς είναι το Mountain που είναι διασκευή παραδοσιακού. Οι δηλώσεις για τον Χατζιδάκι ασχολίαστες. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η γνώμη του Χατζιδάκι μετά την συνεργασία του με αυτούς ή του Μίκη. Αυτό δεν αναιρεί βέβαια την σημασία της άγνοιας κινδύνου της νιότης τους, αλλά και την ποιότητα τους ως μουσικοί-δεξιοτέχνες κυρίως και όχι τόσο ως συνθέτες (δεν είμαι βέβαιος πως συνθετικά ήταν καλύτεροι από τους Τουρνά και Λογαρίδη).
Νικος Μαργαρωνης
εγώ είμαι σχεδόν βέβαιος ότι συνθετικά είναι κατώτεροι των αναφερομένων...
Spyros Diastimikos
Ροκιά και ξερό ψωμί. Pas mal για κείνη την εποχή.
Kostas Karabetsos
Socratikos...παιδιοθεν!!!!....αλλα η συνετευξη τους στο Φανταζιο...πολυ λειψη...
1 ημ.
Απάντηση
Φώντας Τρούσας
Μια χαρά ήταν για την εποχή. Έχεις διαβάσει άλλες συνεντεύξεις γκρουπ εκείνου του καιρού, για να δεις τι λέγανε;
Kostas Karabetsos
δεν εχεις και αδικο
Nikos Kouteris
με τους σημερινούς ηλίθιους όρους η συνεντευξη αυτή στις ημέρες μας θα θεωρείτο μπιφ, αν και μιλαω δεν ξέρω πως γράφεται στα αγγλικά, και θα τρεχαν όλοι σήμερα να πάρουν απάντηση από τον Σιδηροπουλο και τον Σαββόπουλο στα λεγομενα του Τουρκογιώργη που δεν κάνει και πολλά λάθη μεταξύ μας
Harry Gordon
και μετα θα βριζοταν μεσω tiktok και ισως να μαχαιρωνοταν κανα σαββατο βραδυ
δεν υπηρχε αυτη η μπαντα, απλα μια προπαγανδα των πολιτικων της εποχης ειναι , οπου πηραν 4 πιτσιρικαδες τους κολλησαν καποια ψευδωνυμα και τους βαφτισαν ως δηθεν μπαντα. Μου τα χει πει ενας θειος μου που ηταν σοφερ καποιου πολιτικου τοτε κ ηταν μπροστα στο σχεδιασμο της προπαγανδας
Chris Stassinopoulos
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!