Οι Dance with Invisible Partners (DwIP)
είναι ένα σχήμα-project,
που έχει θέσει σε κίνηση εδώ και καμιά δεκαετία ο Κωστής Γαρδίκης (Kostis Gardikis), ο οποίος συνθέτει,
γράφει στίχους, τραγουδά, παίζει κιθάρες, σύνθια και προγραμματίζει. Στο
παρελθόν έχουμε γράψει (πολύ καλά λόγια) για το άλμπουμ τους “Honey” [APIGEA, 2018], ενώ τώρα θα γράψουμε το
ίδιο πολύ καλά λόγια και για το πιο πρόσφατο CD των DwIP,
που αποκαλείται “Nagasaki”
[Private Pressing, 2025].
Κατ’ αρχάς να πούμε πως στο άλμπουμ αυτό δίπλα στον Γαρδίκη στέκονται
και οι Agnes Zachari φωνή, Dimitris Katevas ντραμς, Nikos Karadosidis πλήκτρα και Thanasis Dimakopoulos ντραμς. Οπότε έχουμε να κάνουμε με ένα πλήρες σχήμα, το
οποίο έρχεται να υπηρετήσει τα τραγούδια του Γαρδίκη, που είναι... το ένα
καλύτερο από τ’ άλλο.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτό που ακούγεται στο “Nagasaki”, αν και προσωπικά θα το χαρακτήριζα power pop – ένας όρος, που νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο από κάθε τι άλλο σ’ αυτού του τύπου τα άσματα, που απλώνει εδώ ο Γαρδίκης. Τραγούδια, που μπορεί να παίρνουν αφορμή από πνιγηρά, από σκοτεινά και από απάνθρωπα γεγονότα, και που έχουν τον τρόπο να μετασχηματίζουν τον ζόφο, σε... θραύσματα ομορφιάς, όπως γράφουν και οι ίδιοι στο bandcamp τους.
Μάλιστα, ο Γαρδίκης δεν χάνει την τόλμη του να γράφει ποπ-κομψοτεχνήματα είτε συζητάμε για τρίλεπτα tracks σαν το “Light” είτε σε επτάλεπτα σαν το “Going away” – κάτι που δείχνει την άνεσή του να κινείται στις κατευθύνσεις που θέλει ανεξαρτήτως χρονικών περιορισμών.
Όλα τα τραγούδια του “Nagasaki” κινούνται από ένα μέσο τέμπο και πάνω, διαθέτουν γερά hooks, πολύ ωραία δουλειά στις φωνές, περίτεχνα παιξίματα, με γερά breaks, κινητοποιώντας, με τον τρόπο τους, σώμα και μυαλό. Είναι οπωσδήποτε ανεβαστικά, ευφρόσυνα, θετικά –είναι αλήθεια πως, κάποιες φορές, οι DwIP φέρνουν στη μνήμη μου τους Raining Pleasure της εποχής του “Flood”– και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ένα μεγάλο ατού για το “Nagasaki” συνολικά, που κυλάει από την μια κορυφή προς την επόμενή της.
Επαφή: https://dwip.bandcamp.com/album/nagasaki
Είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτό που ακούγεται στο “Nagasaki”, αν και προσωπικά θα το χαρακτήριζα power pop – ένας όρος, που νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο από κάθε τι άλλο σ’ αυτού του τύπου τα άσματα, που απλώνει εδώ ο Γαρδίκης. Τραγούδια, που μπορεί να παίρνουν αφορμή από πνιγηρά, από σκοτεινά και από απάνθρωπα γεγονότα, και που έχουν τον τρόπο να μετασχηματίζουν τον ζόφο, σε... θραύσματα ομορφιάς, όπως γράφουν και οι ίδιοι στο bandcamp τους.
Μάλιστα, ο Γαρδίκης δεν χάνει την τόλμη του να γράφει ποπ-κομψοτεχνήματα είτε συζητάμε για τρίλεπτα tracks σαν το “Light” είτε σε επτάλεπτα σαν το “Going away” – κάτι που δείχνει την άνεσή του να κινείται στις κατευθύνσεις που θέλει ανεξαρτήτως χρονικών περιορισμών.
Όλα τα τραγούδια του “Nagasaki” κινούνται από ένα μέσο τέμπο και πάνω, διαθέτουν γερά hooks, πολύ ωραία δουλειά στις φωνές, περίτεχνα παιξίματα, με γερά breaks, κινητοποιώντας, με τον τρόπο τους, σώμα και μυαλό. Είναι οπωσδήποτε ανεβαστικά, ευφρόσυνα, θετικά –είναι αλήθεια πως, κάποιες φορές, οι DwIP φέρνουν στη μνήμη μου τους Raining Pleasure της εποχής του “Flood”– και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ένα μεγάλο ατού για το “Nagasaki” συνολικά, που κυλάει από την μια κορυφή προς την επόμενή της.
Επαφή: https://dwip.bandcamp.com/album/nagasaki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου