ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ / ΗΛΙΑΣ ΧΟΡΤΑΡΙΑΣ δίσκος και 80s βιβλίο

ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ: Όνειρα και Αυταπάτες [Nowhere Street Music, 2025]
Το ροκ συγκρότημα Όνειρα και Αυταπάτες είναι παλαιό και έχει τη δική του ιστορία στο χώρο. Λέμε, βασικά, για ένα έιτις σχήμα, το οποίο είχε ξεκινήσει από το Γαλάτσι, έχοντας γίνει από τότε κάπως γνωστό στους φίλους του ελληνικού ροκ (και punk και new wave), στην Αθήνα βασικά, εμφανιζόμενο σε ποικίλων ειδών live. Σαράντα χρόνια αργότερα, δηλαδή σήμερα, οι Όνειρα και Αυταπάτες έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν και δισκογραφικά ποιοι ήταν τότε, και ποιοι είναι (και) σήμερα, ηχογραφώντας στο διάστημα Νοέμβριος 2022-Δεκέμβριος 2023 ένα άλμπουμ υπό τον τίτλο «Όνειρα και Αυταπάτες». Στο CD αυτό (υπάρχει και LP-έκδοση) το σχήμα παίζει και τραγούδια του χθες («Προγονικός ήχος», «Ψυχικές κλονίσεις»...), αλλά, υποθέτω, και νεότερο υλικό. Ποιοι αποτελούν, σήμερα, τους Όνειρα και Αυταπάτες; Σημειώνω τα ονόματα: Ηλίας Χορταριάς φωνή, κιθάρα, μπάσο, μουσική, στίχοι, Νίκος Τσουμάνης ντραμς, Τίνα Κουλούρη σύνθι, πιάνο και Ζώζη Τσουνάκου φωνητικά.

Κατ’ αρχάς να πω πως όλα τα τραγούδια των Όνειρα και Αυταπάτες είναι συμπαθητικά, με ορισμένα απ’ αυτά να τα κρίνω έως και καλά ή και πολύ καλά. Βεβαίως, δεν ξέρω πώς έπαιζαν τότε οι άνθρωποι και τι ακριβώς ήχο είχαν, όμως τώρα, έτσι όπως τους ακούω από το CD τους, θα έλεγα πως όλα είναι «μια χαρά». Διαθέτουν, δηλαδή, κάποια έιτις χαρακτηριστικά, που σχετίζονται τόσο με τις ερμηνείες του Χορταριά, όσο και με τις ενοργανώσεις – με τα σύνθια να είναι υπεύθυνα για τα... πιο έιτις ηχοχρώματα. Αλλά και γενικότερα τα τραγούδια, και λόγω του ελληνικού στίχου τους, κουβαλούν κάτι από... Λευκή Συμφωνία ας πούμε, χωρίς οι όποιες αναφορές να είναι δυναστευτικές – και όχι μόνον εκείνες από το ελληνικό γκρουπ, μα και οι άλλες από τους Cure ή τους Joy Division.
Το εισαγωγικό «Ψυχικές κλονίσεις», ας πούμε, έχει ενδιαφέρον με την oriental ψυχεδελική εισαγωγή του, ενώ πολύ καλό είναι και το επόμενο «Λύπη». Από την πρώτη πλευρά ενδιαφέρον έχει και το «Τα σημάδια του χρόνου», ενώ η Side B, συνολικά, δηλαδή τα τραγούδια 6-10, είναι ακόμη πιο ανεβασμένη-ανεβασμένα.
Το ύφος των Όνειρα και Αυταπάτες δεν θα το χαρακτήριζα αποκλειστικώς «σκοτεινό», όσο και αν αυτή η πλευρά υπάρχει και ενίοτε κυριαρχεί, με κομμάτια σαν το «Αιώνες προσμονής» π.χ., καθώς ανάμεσα θα βρεις και τραγούδια με κοινωνικούς προβληματισμούς («Άλλο ένα βράδυ», «Δες την αλήθεια κατάματα»), άλλα πιο προσωπικά («Σα μια ανάμνηση θα’ρθεί») ή και με ποιητικές απολήξεις («Δίνεις νόημα»).
Το «συμπαθές», τελικά, είναι μάλλον λίγο, ως χαρακτηρισμός, για τον δίσκο των Όνειρα και Αυταπάτες. Το... ένας «καλός δίσκος» είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Επαφή: https://nowherestreetmusic.bandcamp.com/album/--2

ΗΛΙΑΣ ΧΟΡΤΑΡΙΑΣ: Όνειρα και Αυταπάτες / Η ιστορία ενός συγκροτήματος [Εκδόσεις Οδός Πανός, 2024/2025]
Μαζί, σχεδόν, με το άλμπουμ των Όνειρα και Αυταπάτες κυκλοφόρησε κι ένα βιβλίο του Ηλία Χορταριά (πρωταρχικού μέλους του γκρουπ) υπό τον τίτλο «Όνειρα και Αυταπάτες / Η ιστορία ενός συγκροτήματος» στις Εκδόσεις Οδός Πανός (πρώτη έκδοση από τον Δεκέμβριο του 2024 και δεύτερη από τον Μάρτιο του ’25).
Σ’ αυτό το καλογραμμένο βιβλίο ο Χορταριάς αφηγείται την ιστορία της ζωής του, στα έιτις, στο Γαλάτσι (όταν ήταν μαθητής Γυμνασίου-Λυκείου), μα και στα... περίχωρα (Εξάρχεια), στους τόπους των καλοκαιρινών διακοπών του κ.λπ. Και η ιστορία της ζωής του δεν μπορεί παρά να έχει σχέση με τη μουσική, τις παρέες, τα στέκια, τα τραγούδια, τις πρόβες, τις συναυλίες και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Εντάξει, είναι μια ιστορία που δεν ξέρω πόσους μπορεί να ενδιαφέρει –σίγουρα, πάντως, όσους μεγάλωναν στο Γαλάτσι στα έιτις και οπωσδήποτε όσους θυμούνται το γκρουπ από εκείνη την εποχή, όταν θα βρισκόταν στην ίδια σκηνή με τους Panx Romana, Σκιές, Αντί, Slow Motion, No Man’s Land και άλλους πολλούς, λιγότερο γνωστούς–, όμως, και σε κάθε περίπτωση, (η ιστορία) είναι γραμμένη με απλότητα και ειλικρίνεια, και υπό αυτή την έννοια ίσως, τελικά, να ενδιαφέρει ευρύτερα. 

Επαφή: https://odospanos-cigaret.gr/