Ο Iøn είναι
ο Γιάννης Παπαϊωάννου ως γνωστόν (από τους Mechanimal και άλλα τινά του απώτερου
χθες θα πω), με το “Soundscapes Vol.2”
[Ionmusik, 2025] να αποτελεί, κατά μίαν έννοια, τη συνέχεια του “Soundscapes Vol.1”, που είχε τυπωθεί, σε CD, από την Same Difference Music το 2021 – με την τωρινή
κυκλοφορία να διατίθεται πάντως μόνο σε κασέτα (όσον αφορά τις φυσικές μορφές)
πενήντα αριθμημένων και υπογεγραμμένων αντιτύπων, ενώ υπάρχουν, εννοείται και
τα ανάλογα ψηφιακά αρχεία.
Τα δύο “Soundscapes” έχουν, πάντως, και άλλα κοινά στοιχεία. Για παράδειγμα αποτελούνται από δέκα tracks ανά πλευρά, που όλα διαρκούν 2:22. Άρα συζητάμε για είκοσι ισόχρονα κομμάτια, που επιχειρούν, εν προκειμένω, να περιγράψουν συγκεκριμένες ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Και κάπως έτσι διαβάζουμε, στο μέσα μέρος του cover της κασέτας, τα λόγια του Iøn... «το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 2024 και είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μνήμη της μητέρας μου».
Τα κομμάτια, οι συνθέσεις του Iøn, είναι ηλεκτρονικής φύσεως, και έχουν δημιουργηθεί με τη βοήθεια μιας σειράς (ηλεκτρονικών) οργάνων, τα οποία αναφέρονται, ένα προς ένα, στο bandcamp (Korg MS-20 Mini, Korg Minilogue, Dreadbox Nymphes, Dreadbox Hades, Elektron Model:Cycles, Soft Synths, Zoom H4n, Yamaha MT-100, Shortwave Radio, Tapes & Field Recordings). Ήτοι, κάποια βασικά σύνθια, groove box, ψηφιακός φορητός εγγραφέας, ταινίες, επί τόπου ηχογραφήσεις...
Όλα αυτά τα «δένει» ο Iøn, παράγοντας μουσικές που έχουν τον τρόπο να σε κρατούν δέσμιό τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της 50λεπτης σχεδόν κασέτας. Θέλω να πω, μ’ αυτό, πως τα tracks του “Soundscapes Vol.2” δεν έχουν μια συγκεκριμένη ροή, που να τα ενώνει αναγκαστικώς (θα ήταν πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο λόγω της μικρής διάρκειάς τους), εμφανίζοντας πληθώρα μορφικών χαρακτηριστικών. Άλλα, για παράδειγμα, είναι περισσότερο πειραματικά, άλλα περισσότερο ambient, άλλα ακούγονται ως πιο κλασικά σέβεντις ηλεκτρονικά, ενώ ακόμη και pop μπορείς να εντοπίσεις εδώ, σε μια σειρά, που, οπωσδήποτε, έχει μελετηθεί, ώστε να σε μετατοπίζει, ως ακροατή, κάθε φορά, προς κάτι άλλο.
Υπάρχουν, ας πούμε, κομμάτια που ακούγονται κάπως υποχθόνια (“The moon is just an old recording”), άλλα που αφήνουν μια νοσταλγική αύρα (“Later that day”), άλλα που είναι πιο λυρικά (“She calls to the fading light”) ή πιο χαρούμενα (“Athen autobahn Berlin”), άλλα που διαθέτουν μια επική ροή (“August, 15th”) κ.ο.κ.
Και είναι αυτή η μεταβολή που συμβαίνει συνεχώς, πρακτικά κάθε δύο λεπτά και είκοσι δύο δευτερόλεπτα, που προσδίδει στο “Soundscapes Vol.2” μια ειδική, κάθε φορά, ακουστική ομορφιά.
Επαφή: https://ionmusik.bandcamp.com/album/soundscapes-vol-2
Τα δύο “Soundscapes” έχουν, πάντως, και άλλα κοινά στοιχεία. Για παράδειγμα αποτελούνται από δέκα tracks ανά πλευρά, που όλα διαρκούν 2:22. Άρα συζητάμε για είκοσι ισόχρονα κομμάτια, που επιχειρούν, εν προκειμένω, να περιγράψουν συγκεκριμένες ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Και κάπως έτσι διαβάζουμε, στο μέσα μέρος του cover της κασέτας, τα λόγια του Iøn... «το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 2024 και είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μνήμη της μητέρας μου».
Τα κομμάτια, οι συνθέσεις του Iøn, είναι ηλεκτρονικής φύσεως, και έχουν δημιουργηθεί με τη βοήθεια μιας σειράς (ηλεκτρονικών) οργάνων, τα οποία αναφέρονται, ένα προς ένα, στο bandcamp (Korg MS-20 Mini, Korg Minilogue, Dreadbox Nymphes, Dreadbox Hades, Elektron Model:Cycles, Soft Synths, Zoom H4n, Yamaha MT-100, Shortwave Radio, Tapes & Field Recordings). Ήτοι, κάποια βασικά σύνθια, groove box, ψηφιακός φορητός εγγραφέας, ταινίες, επί τόπου ηχογραφήσεις...
Όλα αυτά τα «δένει» ο Iøn, παράγοντας μουσικές που έχουν τον τρόπο να σε κρατούν δέσμιό τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της 50λεπτης σχεδόν κασέτας. Θέλω να πω, μ’ αυτό, πως τα tracks του “Soundscapes Vol.2” δεν έχουν μια συγκεκριμένη ροή, που να τα ενώνει αναγκαστικώς (θα ήταν πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο λόγω της μικρής διάρκειάς τους), εμφανίζοντας πληθώρα μορφικών χαρακτηριστικών. Άλλα, για παράδειγμα, είναι περισσότερο πειραματικά, άλλα περισσότερο ambient, άλλα ακούγονται ως πιο κλασικά σέβεντις ηλεκτρονικά, ενώ ακόμη και pop μπορείς να εντοπίσεις εδώ, σε μια σειρά, που, οπωσδήποτε, έχει μελετηθεί, ώστε να σε μετατοπίζει, ως ακροατή, κάθε φορά, προς κάτι άλλο.
Υπάρχουν, ας πούμε, κομμάτια που ακούγονται κάπως υποχθόνια (“The moon is just an old recording”), άλλα που αφήνουν μια νοσταλγική αύρα (“Later that day”), άλλα που είναι πιο λυρικά (“She calls to the fading light”) ή πιο χαρούμενα (“Athen autobahn Berlin”), άλλα που διαθέτουν μια επική ροή (“August, 15th”) κ.ο.κ.
Και είναι αυτή η μεταβολή που συμβαίνει συνεχώς, πρακτικά κάθε δύο λεπτά και είκοσι δύο δευτερόλεπτα, που προσδίδει στο “Soundscapes Vol.2” μια ειδική, κάθε φορά, ακουστική ομορφιά.
Επαφή: https://ionmusik.bandcamp.com/album/soundscapes-vol-2
Γιώργος Γιαννόπουλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο!