Από τα γκρουπ που καθόρισαν την electro σκηνή στη δεκαετία του '90, οι Orb, "γονείς" του ambient-house και διασώστες της επικής ενσύρματης ψυχεδέλειας των Hawkwind και των Tangerine Dream, "έπαιξαν" και στα '00s με άλμπουμ, όπως το "Bicycles & Tricycles" [The Hexus/ Cooking Vinyl, 2004]. Δίχως να εγκαταλείπουν τις συστεμικές φόρμες που έχτισαν το μύθο τους, ο Alex Peterson, ο Thomas Fehlmann και οι φίλοι τους (Jimmy Cauty, Simon Philips, John Roome κ.ά.) προβαίνουν, στην ουσία, σε μία ανασκόπηση των electro συνταγών, που φόρτισαν την dance σκηνή στα nineties, αδιαφορώντας για το αν θα εμφανισθούν ως ονειροπόλοι ή παλιομοδίτες. (Για το πρώτο υπεύθυνο είναι το "Hell's kitchen", ένα απίστευτης γλαφυρότητας track, από 'κείνα που μόνον ο Michael Oldfield στα mid-seventies θα μπορούσε να φτιάξει, ενώ για το δεύτερο, το "παλιομοδίτες", όλα τα λεφτά είναι το "From a distance", ιερό προσκύνημα στα πρώιμα τραγουδιστικά άλμπουμ του Brian Eno). Και όμως, μέσα σ' αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, να εμφανισθούν οι Orb ως απολογητές τού τι ακριβώς συνέβει στην κουλτούρα των clubs τα προηγούμενα χρόνια, συμπυκνώνοντας σ' ένα άλμπουμ ό,τι αναπτύχθηκε ανάμεσα στην "εκστασιακή" εμπειρία και το drum n' bass, βρίσκουν τον τρόπο να φανούν πρωτότυποι και καινοτόμοι, ιδίως στα θέματα εκείνα στα οποία το... house υποχωρεί έναντι του "κοσμικού θορύβου".
Η "Kompania" και το "Dilmun" θα μπορούσε να ήταν το καταλληλότερο soundtrack για τους Penzias και Wilson, τους ανθρώπους που, πρώτοι, άκουσαν (το 1965) τη φωνή του σύμπαντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου