SUN OF GREECE ένα ελληνικό συγκρότημα από τα 70s, σε μία ανέλπιστη έκδοση

Όταν έγραφα το "Ραντεβού Στο Κύτταρο", πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’90, δεν γνώριζα τους Sun of Greece, όπως δεν γνώριζα και τους Crisna – και γι’ αυτό το λόγο, αμφότεροι, δεν αναφέρονται στην έκδοση. Αναφέρονται όμως οι Black Lovers από τα Μέγαρα και οι Fantastic του Φώτη Φραγγιά, που είχε ξεκινήσει το ’67, στον Πειραιά, με τους Silver Boys, τους Fables και τους γνωστότερους New Hopes. Μάλιστα, στους Fables φαίνεται πως ήταν κιθαρίστας ο Φώτης Ιωαννάτος (Photis Ionatos), αδελφός της Angelique Ionatos, με την ξεχωριστή, μετέπειτα, καριέρα στο Βέλγιο και μ’ εκείνον τον πολύ καλό δίσκο, το ’79, στον οποίον μελοποιεί Καβάφη, Ελύτη και Ρίτσο (ο Photis εννοώ). Άλλο κεφάλαιο… στο οποίο θα επανέλθω. Για να μην πολυλογούμε… 

Πρώτη φορά μου μίλησε για τους Sun of Greece, ο Μάκης –ένας είναι ο Μάκης– εκεί γύρω στο ’97. Ότι είχαν βγάλει, λέει, ένα single, εξαιρετικά δυσεύρετο, το 1975, στο οποίο ακουγόταν το «Μαύρα πουλιά», ένα από τα δυνατά τραγούδια του ελληνικού ροκ εκείνης της εποχής. 

Το είχα ακούσει το τραγούδι τότε - πριν καμιά δεκαριά χρόνια δηλαδή. Δεν μπορώ να πω πως είχα ενθουσιαστεί. Μου άρεσαν οι κιθάρες, που μου θύμιζαν κάτι λίγο από Mountain, West, Bruce and Laing και, βεβαίως early Socrates, αλλά τα λόγια ήταν «φτωχά» (ευαίσθητα, αλλά κραυγαλέα – όπως, σχεδόν πάντα, συνηθιζόταν στο χώρο) και η ερμηνεία «υπερβολική». Κάπως σαν τα Τέσσερα Επίπεδα της Ύπαρξης, προς το πιο heavy και ακατέργαστο. Τέλος πάντων. Τους ξέχασα… κι ούτε νόμιζα ποτέ πως θα ξανάκουγα γι’ αυτούς στη ζωή μου. Γελάστηκα. Οικτρά. Σήμερα το πρωί, από δισκάδικο του Κάτω Κολωνακίου, αγόρασα το LP(!!) “The Sun of Greece”, το οποίο εξέδωσε σε 440 αριθμημένα gatefold αντίτυπα, κάποια B-Other Side Records (μπήκα στο site της να δω περί τίνος πρόκειται, αλλά είναι υπό κατασκευήν). Έπαθα πλάκα, κατά το κοινώς λεγόμενον. 

Ποιος το περίμενε, δηλαδή, ένα συγκρότημα, το οποίο γνώριζαν μέχρι σήμερα κάποιοι λίγοι μόνον από τους συλλέκτες του είδους, να έχει ολοκληρωμένο δίσκο; Και όμως...

Άκουσα τους Sun of Greece. Διάβασα και το ένθετο με τις μνήμες του κιθαρίστα-τραγουδιστή Στέφανου Ψωμά και του στιχουργού Παναγιώτη Ψαριανού. Συγκινητικές. Όχι για δάκρυα. Για ορισμένες σκέψεις… 

Το γκρουπ σχηματίστηκε στην τότε Δυτική Γερμανία, το 1974, από τους... μετανάστες Στέφανο Ψωμά κιθάρες, φωνή, Μιχάλη Ψωμά φωνή, μπάσο, Παναγιώτη Μουτσάκη ντραμς και κάποιον Hans farfisa· farfisa ε; 

Έγραψαν τότε, 4 τραγούδια και άλλα 5 την επόμενη χρονιά (δύο από τα οποία, τα «Μαύρα πουλιά» και «Ο ληστής και ο φονιάς» αποτέλεσαν το 45άρι, που «έκοψαν» τελικά σε δική τους παραγωγή, όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα). 

Θα πρέπει να σημειώσω πως τα περισσότερα από τα κομμάτια εντοπίστηκαν σε αρκετά καλή κατάσταση - και ευτυχώς. Πρώτο ανάμεσά τους η μπαλάντα «Άλλοι ζουν άλλοι πεθαίνουν» (μού θύμισε Blue Birds, της εποχής του άλμπουμ) και πολύ κοντά το σκληρό «Το μαγεμένο το πουλί», με ωραία κοψίματα, δυναμικά φωνητικά και ακόμη ωραιότερη κιθάρα. Κάποιο ενδιαφέρον έχει και το «Σε συναντώ, με συναντάς», που μου έφερε στο νου τους Βρετανούς Pinnacle και το άλμπουμ τους “Assassin”, κοντά δηλαδή σ’ αυτό το space-punky στυλ· κι εδώ οι κιθάρες κεντάνε. 

Ορισμένοι είναι σίγουρο πως θα βρουν όλα τα τραγούδια ενδιαφέροντα. Εμένα και 2-3 μου αρκούν...