«1966. Στην πόλη Σαρλερουά του Βελγίου δύο αδέλφια, Πορτογάλοι, ο Toni και ο Fernando Lameirinhas ιδρύουν την μπάντα Jess & James, κάπως σαν την ‘βελγική απάντηση’ στη soul music. Είχαν ζήσει λίγο στην Αγγλία πιο πριν κι είχαν κολλήσει το soul μικρόβιο από τo γκρουπ του Screaming Lord Sutch, στο οποίο συμμετείχαν. Το τραγούδι τους “Move” ξαφνικά έγινε hit σε όλη την Ευρώπη, με την μπάντα να ηχογραφεί τρία LP μέχρι το 1969-70. Ήταν η περίοδος που είχαν γίνει εμπορική ατραξιόν στο Βέλγιο και την Ισπανία· κάτι που θα οδηγούσε τα μέλη σε διαφωνίες, σχετικά με τη μελλοντική πορεία τους. Έτσι κάπως, την ίδια εκείνη εποχή, οι παίκτες πίσω από τους Jess & James, αποφασίζουν να αυτονομηθούν, δημιουργώντας τους J.J Band, γκρουπ με μεγαλύτερη διάθεση πειραματισμού και μέσα στη νέα soul-jazz φάση». 
(Jess & James and The J.J. Band, from left to right: Garcia drums, Guido organ, James guitar, vocals, Jess bass, vocals, Ralph sax, Douglas trumpet, Titinne sax)Το πρώτο άλμπουμ των J.J Band με τίτλο τ’ όνομά τους [Polydor, 1970], επανεξέδωσε πριν από λίγο καιρό η γερμανική εταιρία, φέρνοντάς μας σ’ επαφή με μία άγνωστη πτυχή του euro-soul ήχου από τα πρώτα χρόνια του ’70. Έχοντας εντρυφήσει (ως μονάδες) σε top κατω-χωρίτικα σχήματα όπως ήταν οι Chakachas και οι El Chicles, οι J.J Band είναι προσανατολισμένοι προς την... εφαρμόσιμη, διονυσιακή θα έλεγα, πλευρά της soul – εκείνη λόγου χάριν, που θα μπορούσε ν’ αποτελέσει αμέσως «κλαμπίστικο» δεδομένο.
Αν και με κομμάτια όπως το 8λεπτο “Intro/ We’ve been so happy/ Into a world” ή το μπητλικό “Norwegian wood” δείχνει να αντιμετωπίζουν την soulish πατέντα τους με μίαν αίσθηση progressive (χωρά και η jazz), είναι τα μικρότερα σε διάρκεια θέματά τους εκείνα που δείχνουν την ικανότητα των J.J Band να κινούνται σε... αεικίνητους δρόμους. Πρώτα τη τάξει, εδώ, τα δύο bonus: το “Cousins Jack”, με hints από... Μίμη Πλέσσα των musicals, και βεβαίως το soul-mod “Nicky’s at the P.C.” (αμφότερα γνωστά μας από το πρώτο LP των Jess & James).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου